Grofweg zijn er twee soorten visualisatie:
- Vanuit je eigen ogen/ lichaam” gezien en beleeft;
- Vanuit een soort “helikoptervieuw”;
Bij de eerste vorm zie en voel je dat wat je ziet en voelt tijdens de uitvoering van de vaardigheid, zoals in bovenstaande video beschreven wordt. Hierbij is het erg handig als je de vaardigheid al eens gedaan hebt, of als de vaardigheid niet veel verschilt van vaardigheden die je al beleefd hebt. Hoe beter je de vaardigheid kent, hoe makkelijker deze is op te roepen en hoe nauwkeuriger je hem kunt visualiseren.
Zo beschreef ik eerder hoe ik wist hoe ik de “netjump” (en andere hindernissen) moest nemen.
Naast de visualisatie in de sport, ben ik erg visueel ingesteld en lig ik iedere avond in mijn bed over van alles te dagdromen totdat de dagdroom overgaat in een diepe slaap. Ik voel op zo’n moment alle emoties die bij die specifieke dagdroom horen. Dat varieert van blijdschap, tot warmte op mijn huid, tot zoveel verdriet dat ik echte tranen op mijn wangen voel. Als ik in die “fantasie pijn heb, dan voel ik het ook”…
Edith Rozendaal schrijft ook dat je met al je zintuigen moet visualiseren. Een heel mooi voorbeeld hiervan zie je in onderstaande video.
Rozendaal beschrijft in haar boek een wetenschappelijk onderzoek, met drie verschillende groepen:
“Zo heeft een groep sporters tijdens een wetenschappelijk onderzoek eens een bepaalde periode krachttraining gedaan. Een andere groep deed slechts in gedachten krachttraining. Dus zij visualiseerden zich dat ze krachttraining uitvoerden. Een derde groep deed helemaal geen training. De eerste groep was na verloop van tijd 30% in kracht toegenomen, de tweede groep 16% en de laatste groep helemaal niets.” (Rozendaal, 2013)
De neuronen netwerken in de hersenen hebben de spieren die noodzakelijk zijn voor deze krachttraining zodanig geprikkeld en wakker geschud dat de spieren alvast zijn gaan groeien, alleen maar door te visualiseren!
Alle filmpjes en foto’s die op internet te vinden zijn dragen hierdoor bij aan een goede visualisatie.
“probeer te visualiseren door een situatie vanuit je eigen perspectief – dus als het ware met eigen ogen – te bekijken en ervaren. Blijf geen buitenstaander die een film bekijkt; dat is minder effectief. Dat ligt anders als het visualiseren bedoeld is om te evalueren: dan kun je wel voor een ander perspectief kijken om naar jezelf te kijken.” (Schuijers, 2013)
Ik wil aan dit citaat toevoegen dat zowel politie als defensie juist heel veel gebruik maken van de helikopterview, maar dan voorafgaand aan de actie en niet alleen in de evaluatie.
Bijvoorbeeld bij de inval van een huis, of de voorbereiding van een patrouille in vijandig gebied is dit stuk onmisbaar bij het behalen van een goed resultaat.
Ook sporters die een heel parcours moeten afleggen hebben hier baat bij. Wellicht is het effect ervan iets minder, maar ik wist precies welke hindernis op welk moment kwam door het overzichtskaartje van Mud Masters en kon daardoor mijn krachten juist verdelen en me iedere keer voorbereiden op de volgende hindernis.
Bij visualisatie is het vooral belangrijk dat je “positief” visualiseert. Je moet keer op keer voor je zien wat je wilt gaan doen. Voor je zien wat je niet wilt dat gebeurd kan een negatief effect hebben. Daarbij is het minder relevant te bedenken wat je niet wilt, je hebt namelijk een bepaald doel voor ogen.
“Een andere vorm van spanningscontrole is te bereiken door te visualiseren. Dan ga je niet, zoals bij de ademhalingsoefeningen, van het lichaam naar de geest. Maar dan begin je bij de geest door je gedachten te sturen met bepaalde beelden of door meditatie.” (Schuijers, 2013)
Schuijers, R. (2013). Als het erop aan komt... Deventer: ...daM uitgeverij.
“Zo heeft een groep sporters tijdens een wetenschappelijk onderzoek eens een bepaalde periode krachttraining gedaan. Een andere groep deed slechts in gedachten krachttraining. Dus zij visualiseerden zich dat ze krachttraining uitvoerden. Een derde groep deed helemaal geen training. De eerste groep was na verloop van tijd 30% in kracht toegenomen, de tweede groep 16% en de laatste groep helemaal niets.” (Rozendaal, 2013)
De neuronen netwerken in de hersenen hebben de spieren die noodzakelijk zijn voor deze krachttraining zodanig geprikkeld en wakker geschud dat de spieren alvast zijn gaan groeien, alleen maar door te visualiseren!
Alle filmpjes en foto’s die op internet te vinden zijn dragen hierdoor bij aan een goede visualisatie.
“probeer te visualiseren door een situatie vanuit je eigen perspectief – dus als het ware met eigen ogen – te bekijken en ervaren. Blijf geen buitenstaander die een film bekijkt; dat is minder effectief. Dat ligt anders als het visualiseren bedoeld is om te evalueren: dan kun je wel voor een ander perspectief kijken om naar jezelf te kijken.” (Schuijers, 2013)
Ik wil aan dit citaat toevoegen dat zowel politie als defensie juist heel veel gebruik maken van de helikopterview, maar dan voorafgaand aan de actie en niet alleen in de evaluatie.
Ook sporters die een heel parcours moeten afleggen hebben hier baat bij. Wellicht is het effect ervan iets minder, maar ik wist precies welke hindernis op welk moment kwam door het overzichtskaartje van Mud Masters en kon daardoor mijn krachten juist verdelen en me iedere keer voorbereiden op de volgende hindernis.
Bij visualisatie is het vooral belangrijk dat je “positief” visualiseert. Je moet keer op keer voor je zien wat je wilt gaan doen. Voor je zien wat je niet wilt dat gebeurd kan een negatief effect hebben. Daarbij is het minder relevant te bedenken wat je niet wilt, je hebt namelijk een bepaald doel voor ogen.
“Een andere vorm van spanningscontrole is te bereiken door te visualiseren. Dan ga je niet, zoals bij de ademhalingsoefeningen, van het lichaam naar de geest. Maar dan begin je bij de geest door je gedachten te sturen met bepaalde beelden of door meditatie.” (Schuijers, 2013)
Bronnen
Rozendaal, E. (2013). Sportgek. Utrecht: Tirion Uitgevers.
Schuijers, R. (2013). Als het erop aan komt... Deventer: ...daM uitgeverij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten