Honderd en één kilo "ellende" (12 - 15 maanden van te voren)

Eindelijk had ik tijd voor mijn dochtertje en mijn vrouw, eindelijk had ik tijd om me verder te interesseren voor social media en opleiden, eindelijk had ik tijd voor….. alles!

Ik was afgestudeerd en hoefde ineens een hoop dingen niet meer. Nu pas merkte ik hoeveel ik had gelaten voor de studie en hoeveel extra tijd ik ineens had.

Mensen waarschuwden mij voor een “gat” waar ik in zou kunnen vallen, omdat er ineens zoveel extra tijd zou zijn. Ik vulde die tijd echter meteen op met het speuren naar allerlei online middelen die handig zijn voor het onderwijs en verzamelde ze op één grote startpagina.

Ik besefte niet dat ik weer hele dagen achter de computer versleet en verzamelde in drie maanden tijd meer dan duizend online middelen. Na de grens van duizend overschreden te hebben, besefte ik dat ik toch echt meer tijd moest inruimen voor vrouw en kind.

Het was zomer en we hadden een lekker bad in de tuin. Mijn vrouw maakte foto’s van hoe ik samen met Lotte speelde in het water. Toch vond ik deze foto’s niet zo heel erg leuk. Ik had nooit op mijn gewicht en figuur hoeven te letten, want dat was altijd oké. Nu zag ik op de foto’s dat ik geen sportlichaam meer had.

Mijn vrouw heeft een weegschaal, omdat zij altijd de strijd aangaat met ondergewicht. Stiekem ging ik er een keer op staan en mijn conclusie was onverbiddelijk: Het ding is kapot! De batterij is bijna leeg, er zit een draadje los, goedkope printplaatjes in het ding, ik weet niet wat er niet goed aan is, maar dit klopt niet!

Volgens dat ding zou ik honderd en één kilo wegen. Van 83 kilo naar 101 kilo in één studie. Niks hielp, batterij vervangen… in de ochtend of in de avond erop gaan staan… Ik moest er toch echt aan geloven, ik zat boven de “magische grens” mijn gewicht werd niet langer in twee cijfers uitgedrukt.

Hardlopen was geen optie, want het regende en daarbij was het al ver in oktober toen ik echt tot dit besef kwam en ik ga echt niet meer die kou in, die tijd heb ik wel gehad!

Vechtsporten oppakken leek het meest aantrekkelijke middel, maar dan zat ik wel gebonden aan vaste avonden en tijden en dat is lastig plannen als jonge vader. Daarbij waren deze vaste avonden ondertussen door mijn vrouw ingepikt voor haar sport. Behoorlijk irritant te beseffen dat ik degene ben die haar heeft gestimuleerd weer te gaan sporten en daardoor nu mijn vaste trainingsavond mis.

Eén ding was zeker, ik was vast besloten om wat aan deze “ellende” te doen.