tag:blogger.com,1999:blog-9771754950003614762024-02-19T17:17:12.766+01:00De weg naar mijn obstakel marathonIn dit blog beschrijf ik mijn weg naar de obstakel marathon.
Je leest wat mij heeft gedreven dit te gaan doen, wat ik in de voorbereiding heb gedaan en hoe de training is verlopen.
Ik probeer steeds de vertaling te maken naar psychologische aspecten die mij hebben geholpen, of juist hebben tegengewerkt.
Ik hoop je hiermee te inspireren het beste uit jezelf te halen en je inzicht te geven in de vele verschillende aspecten van een obstakel run.Joost Verbruggehttp://www.blogger.com/profile/01465616875416823521noreply@blogger.comBlogger40125tag:blogger.com,1999:blog-977175495000361476.post-8629010507922850402016-05-05T12:05:00.002+02:002016-05-06T15:40:01.001+02:00De finish (marathon, 37 t/m 42 km)<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">In het vorige blog heb je kunnen lezen hoe belangrijk energiemanagement is voor het leveren van een flinke prestatie. Niet voor niets had ik de vrijdag voorafgaand aan de marathon vrij gevraagd. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Ik werk 4 keer 9 uur en heb donderdag standaard vrij. Omdat ik een 38 uur contract heb, betekend dit dat ik een keer in de maand op donderdag wel moet werken. Maar dat zal vast niet de donderdag voor de marathon zijn toch?</span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjn0tbzkI9YcpmOfME95FhyGbUOMGTUApq4FnsQn8eJnzxgow3JbZb6gsOedLbtKQEyoljum108E1-ayxnzdnAm0uFmkhpahGNkj8EUzAKCa9Pv50if8EUXX9UEaI8Ti5grzWyNpfdBOAs/s1600/_DSC0970.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjn0tbzkI9YcpmOfME95FhyGbUOMGTUApq4FnsQn8eJnzxgow3JbZb6gsOedLbtKQEyoljum108E1-ayxnzdnAm0uFmkhpahGNkj8EUzAKCa9Pv50if8EUXX9UEaI8Ti5grzWyNpfdBOAs/s400/_DSC0970.jpg" width="398" /></a></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">De planning bleek een nog grotere verrassing </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">voor me in petto te hebben. Ik werd in de week voorafgaand aan de marathon gepland op een landelijke oefening, waarbij de studenten onder verzwarende omstandigheden moeten werken. Dit betekend dat zowel de studenten als de docenten weinig slaap krijgen en continue bezig zijn. Ik stond natuurlijk ook de donderdag op deze oefening gepland. Vanachter een planningscomputer, heb je dan niet door dat een oefening niet om 17.00 uur stopt, maar gerust doorgaat tot 23.00 uur of nog later.<br />Een belletje met de oefenleiding bevestigde mijn vermoeden. Ik legde mijn situatie uit en kreeg de mogelijkheid om vanaf 17.00 uur de oefening te verlaten en terug naar huis te rijden (bijna 2 uur terugweg).<br /><br />Dat betekende dat ik nog net op tijd Op de universiteit in Nijmegen kon zijn om daar de jiu-jitsu les te geven die ik altijd op donderdagavond geef vanuit mijn eigen bedrijfje. Ik hoefde dus geen vervanging te regelen.<br />De oefening zorgde ervoor dat ik op donderdagavond om 17.00 uur al 56 uur gewerkt had (en een heenreis van 2 uur). Ik stapte in mijn auto, reed de snelweg op en probeerde zoveel mogelijk de avondspits te ontwijken zodat ik op tijd zou zijn voor de jiu-jitsu les. Het lukte me, doordat ik nergens stopte en twee gevulde koeken En een banaan als avondeten beschouwde.<br /><br />Om 21.36 uur wandelde ik mijn huis binnen, gooide mijn spullen in de wasmachine, liet de hond uit en rond 23.00 uur plofte ik naast mijn vrouw in bed. Als dit geen optimale voorbereiding is, weet ik het ook niet meer....<br /><br />Stipt om 06.15 uur sprong Lotte met opgetrokken knietjes op mijn buik. Papaaaa! Je bent er weer! Heerlijk om wakker te worden en direct in het stralende gezichtje van je dochtertje te kijken! Maar die knietjes in mijn buik... Dat hoeft dan weer net niet.<br />Mijn rustdag is begonnen, tegen het einde van de middag komen mijn ouders, ze slapen bij ons omdat dit dichter bij het evenement is. “Ben je er klaar voor?” stuurde mijn vader in een what’sapp bericht. “Mentaal absoluut, maar fysiek weet ik het niet zeker... Maar dat zal wel goed komen.” Stuurde ik terug.<br /><br />De rest van de dag gebruikte ik om mijn tas in te pakken en een beetje tot rust te komen. De energiemanagement moet maar versneld plaats vinden! Mijn beleving op de ochtend van de marathon heb ik <a href="http://obstakelmarathon.blogspot.nl/2015/12/ready-or-not-here-i-come-de-start.html" target="_blank">al eerder beschreven</a>.</span><br />
<div>
<h3>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span></h3>
<h3>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">De marathon<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
</span></h3>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEherMROqoqX64tEXwRnWW137xEZk96zo8gGwRZOQEE5GYiHgGMc8M3mpNQSE7Y7rQ2Ib4a6sAct7kI_sKSDhvj_Iuy6UXU_krHrbO1j8f9DKPtrWuf5LPDCrXOosTJ23Bn7v1myQGI2IgQ/s1600/IMG_1478.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEherMROqoqX64tEXwRnWW137xEZk96zo8gGwRZOQEE5GYiHgGMc8M3mpNQSE7Y7rQ2Ib4a6sAct7kI_sKSDhvj_Iuy6UXU_krHrbO1j8f9DKPtrWuf5LPDCrXOosTJ23Bn7v1myQGI2IgQ/s320/IMG_1478.JPG" width="213" /></a></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"> </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Wellicht heeft de afgelopen week ervoor gezorgd </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">dat ik nu zo’n <a href="http://obstakelmarathon.blogspot.nl/2016/04/de-man-met-de-hamer-de-marathon-32-tm.html" target="_blank">genadeloze tik</a> heb gehad, misschien is ook gewoon de fysieke voorbereiding nog niet compleet geweest. Hoe dan ook, nog 5 kilometer en dan heb ik mijn doel bereikt. Dat voelt erg goed en ik “zweef” even een stukje over het parcours. </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Toch ben ik nog niet volledig van mijn dip af, </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">want op 38 kilometer voelen mijn ledematen aan als lood. Het laatste stukje Joost! Niet zeuren! </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Er komt een wand aan die een stukje schuin staat, maar dan net de verkeerde kant op. Zodat de bovenkant dichterbij is als de onderkant en je dus niet lekker tegen de wand aan kan klimmen. De vorige rondjes was dit niet zo’n probleem, maar nu vraag ik me af of ik hier nog de kracht voor heb.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Gelukkig zie ik twee vrouwen zich voorbereiden </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">elkaar over de wand te helpen. Een deelnemende man staat erbij te kijken hoe ze dit gaan doen. Ik vraag dus aan de man of hij mij even “een voetje wilt geven” omdat ik het in mijn eentje niet meer red. De man kijkt me verbaasd aan en begint te lachen (eikel). Een van de vrouwen reageert direct en zegt dat zij me wel wilt helpen.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1N-Mal9U6KnSUMtgItGBlspwmcLGlFv4HnTVIP0xCGc5RdZfF4f8jTWRfimaP_RgO4wRZaRfBShGdt_uXpO4HMrlbu4mqOMBhvcE28ZkBQL4uiGFwSLnTqgALb3-RVuU0Fiv3PDw2DrY/s1600/IMG_1492.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1N-Mal9U6KnSUMtgItGBlspwmcLGlFv4HnTVIP0xCGc5RdZfF4f8jTWRfimaP_RgO4wRZaRfBShGdt_uXpO4HMrlbu4mqOMBhvcE28ZkBQL4uiGFwSLnTqgALb3-RVuU0Fiv3PDw2DrY/s400/IMG_1492.JPG" width="400" /></a></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Dankbaar maak ik gebruik van haar aanbod en hierdoor kom ik redelijk makkelijk over een van de laatste hindernissen heen. Een halve kilometer verderop moet ik toch weer echt even een stukje wandelen. Ik probeer mijn wandel tempo hoog te houden, zodat ik nu niet te veel tijd verlies.<br /><br />De twee vrouwen en de achterbakse slapjanus passeren me. De vrouwen vragen of ik een stukje met ze meeloop. Ik ga op het aanbod in en klets even met ze. De man houdt zich gelukkig afzijdig. Dat is maar goed ook, want voor hem heb ik geen goed woord over.<br /><br />Na een paar honderd meter ben ik over mijn laatste dipje heen. Het is nu nog maar een kleine 3 kilometer en het tempo van de vrouwen en “jandoedel” is ondertussen te laag voor me.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuCm_0cUxZidFrKsfRed1041kYDILyBrEFidB13-mSRgm0D4rxNSAtRI2gEJnsUeZFnM8J0ZpVj1IC90TalFssiM2s0OS5kp63dIgzmvKpDgQ_8Y9l86C_FHtOarsAkWEoud_OC7GTOwo/s1600/154746_trenchescloseleft18k_mk15_192168200231_0000000_576.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuCm_0cUxZidFrKsfRed1041kYDILyBrEFidB13-mSRgm0D4rxNSAtRI2gEJnsUeZFnM8J0ZpVj1IC90TalFssiM2s0OS5kp63dIgzmvKpDgQ_8Y9l86C_FHtOarsAkWEoud_OC7GTOwo/s400/154746_trenchescloseleft18k_mk15_192168200231_0000000_576.jpg" width="282" /></a></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">
Ik bedank de dames (nadrukkelijk alleen de dames) nogmaals en loop bij ze weg. Ik merk dat ik door de naderende finish nieuwe kracht gevonden heb. Ik slinger aan de ringen naar de overkant van het water en sprint door naar de catcrawl een paar meter verderop. Ineens zie ik daar weer het groepje marathon lopers waarbij ik aansluiting zocht na 30 kilometer. Net op het punt dat ik bij ze ben, besluiten zij om een laatste drinkpauze in te lassen. Het parcours kruist hier een stuk dat we al eerder hebben gehad en daar staat een drinkpost. Zij stappen dus even van het parcours af, omdat ze geen drinken bij zich hebben. Ik lurk tijdens het passeren nog een keer aan mijn camelback en loop door.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Eindelijk kom ik bij de mud trenches aan. </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Nee, het is geen grimas op mijn gezicht, maar een lach die niet meer te stoppen is. Het is nu echt nog maar een klein stukje en het kan echt niet meer stuk. Al juichend wordt ik door de automatische camera’s op het parcours vastgelegd. De laatste sprong het water in en de glijbaan beschouw ik als een ererondje. Ik kijk recht in de camera van een van mijn beste maten als ik een ongelofelijke brok in mijn keel voel. De tranen springen in mijn ogen... Ik heb het geflikt! </span></div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dwsTlsxTFK7psPvPa2WS-H9Sr3yInldOKoClP328uQu4c9bz6TDjbS7o4Sx6hjuuf3q1ovJBb5TkY4vmYOIAA' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br />Ik klim de laatste keer de glibberige oever op naast de “carwash” en zie allemaal in de zo’n blinkende half ontblote mensen zich tegoed doen aan een koude douche.<br />Het laatste muurtje over, een glibberende berg op en richting finish!<br /><br />Ik hoor door de speakers een vrouw met opgewonden stem tetteren dat er weer een marathon loper aankomt en loop langs haar over de finishlijn. Iets verderop staan vrijwilligers klaar met een welverdiend biertje. Ook hier gilt een meid hysterisch dat ik het gehaald heb en ze wilt een “high five.”<br />Ik loop door naar de tafel waar ik mijn t-shirt ophaal met een extra embleem erop, waar op staat dat ik 42 km heb gelopen. Nu pas is het voor mij compleet!</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dwOKR6uXyILAZN66d94fNYpgVqPCcyLyzdrrquXG8W7oSLPDkdych7ATp5AarRCrimintRkESJg7HRVNjY1' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br />Ik kus mijn vrouw en dochtertje, we kletsen even wat met zijn allen en vervolgens zetten we koers richting de camper om me rustig om te kunnen kleden.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB9j5WYuN2QtKGQaw6lmiQEttLrXFu2BmsKTRT32_Spuv-5kLi0-bgoypBRUU1iLsb1yGKSZ0vaSEfR_AadR9mLNF5_OchJglPYORHrQ-Ojo5JFBKDTaDuytDg-JiOkT9SAD8cpRDjZWo/s1600/DSC_8216.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB9j5WYuN2QtKGQaw6lmiQEttLrXFu2BmsKTRT32_Spuv-5kLi0-bgoypBRUU1iLsb1yGKSZ0vaSEfR_AadR9mLNF5_OchJglPYORHrQ-Ojo5JFBKDTaDuytDg-JiOkT9SAD8cpRDjZWo/s400/DSC_8216.JPG" width="400" /></a></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Wat een ontzettend lekker gevoel, maar tegelijkertijd ook weer niet zo euforisch als ik had verwacht. We hebben ook nog een eindje terug te rijden natuurlijk, voordat we met zijn allen bij ons thuis gaan eten.<br /><br />Lotte rijdt natuurlijk met opa en oma mee, want dat is stukken leuker als met mama en papa. Wendy en ik stappen in de auto en staan meteen vast in de file op de parkeerplaats. Een aantal parkeerwachters hangen verveeld tegen een hek te kijken hoe iedereen vast staat en bemoeien zich absoluut niet met de verkeersstroom. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat het dan een stuk vlotter verlopen was. Nu heb ik een prestatie van 6 ½ uur geleverd en sta vervolgens anderhalf uur in de file op de parkeerplaats van Mud Masters. Wellicht volgende keer een parkeerplaats vooraan regelen voor de mensen die als eerste starten organisatie?<br />Mijn spieren beginnen in de auto te verstijven en om de haverklap moet ik uitstappen om te plassen. Mijn lichaam reageert op de geleverde prestatie.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnE1SmZ7-Q_YAnTBCOP8zj9NI4BOtAqD5Hylb_D2GjeJgGNR9n6ZY0FlCaqHxFwUp_cBGa1nZetrTP1_k9H5pqry3_qdC7F9A2z-gnIYYb6_VDDcip85TyOjiZILCWYP5VmKgsk1_4AMg/s1600/155749_finishtotal_mk15_img_9338.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnE1SmZ7-Q_YAnTBCOP8zj9NI4BOtAqD5Hylb_D2GjeJgGNR9n6ZY0FlCaqHxFwUp_cBGa1nZetrTP1_k9H5pqry3_qdC7F9A2z-gnIYYb6_VDDcip85TyOjiZILCWYP5VmKgsk1_4AMg/s400/155749_finishtotal_mk15_img_9338.jpg" width="282" /></a></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">
Ik heb me elf maanden voorbereid en ben uiteindelijk dertigste geworden in een deelnemersveld waarin 78 mensen zijn gefinisht. Mijn inschatting was er zeven uur over te doen en ik deed er uiteindelijk 6 uur en 28 minuten over. Ik woog bij de start van de training 101 kilo en woog twee dagen na de marathon 91.5 kilo zonder iets aan mijn eetpatroon te veranderen. Ik ben trots op mijn prestatie en de manier waarop ik het heb aangepakt.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Zoals je hebt kunnen lezen, </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">heb ik soms effectief gebruik kunnen maken van de sportpsychologie en soms ben ik in valkuilen getrapt. Ook de psychologie heeft training nodig en is niet altijd zomaar bruikbaar.</span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br />Dit blog heb ik geschreven om mensen te inspireren aan zichzelf te werken en tips te geven. Bovenal heb ik dit blog geschreven voor Lotte, om haar te laten zien dat er veel mogelijk is als je iets echt wilt.<br />Ze is nu nog te klein om dit te begrijpen, maar nu het op internet staat, blijft het bewaard voor als ze groot genoeg is. Daarbij heb ik alle blogs nog op de externe harde schijf staan.<br /><br /><i>"Lieve kleine Lotte, ik geloof in je, bij alles wat je doet en gaat doen! Het zal niet altijd makkelijk zijn, maar als je iets echt wilt, dan is er heel veel mogelijk!"</i></span><br />
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><i><br /></i></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_Jaakpw64STXPEIEoeIl0X0sL0K9BZQvrxNxrb9-jOWvDZAKZL25fzRz0j6ZjODEmOABMobHC54JTwJMCUc6-fQlqudaVisLNAvqkBGCJOdcZUSgdSbuDKvhD3uNyV_c7X7Y4fk7z9y8/s1600/Afbeelding1.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_Jaakpw64STXPEIEoeIl0X0sL0K9BZQvrxNxrb9-jOWvDZAKZL25fzRz0j6ZjODEmOABMobHC54JTwJMCUc6-fQlqudaVisLNAvqkBGCJOdcZUSgdSbuDKvhD3uNyV_c7X7Y4fk7z9y8/s640/Afbeelding1.png" width="539" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><i><br /></i></span></div>
Joost Verbruggehttp://www.blogger.com/profile/01465616875416823521noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-977175495000361476.post-80605609861719825232016-04-25T08:47:00.000+02:002016-04-25T08:47:59.726+02:00Hoe zie ik het? (Nr. 7)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/BSguAAyWj_M/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/BSguAAyWj_M?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
Om te kunnen presteren heb je energie nodig of je nu gaat sporten, werken of iets anders gaat doen. Als de energie afneemt, neemt ook je prestatievermogen af. Uiteindelijk overleef je het ook niet als je geen energie meer toevoegt. Op deze manier lijkt energiemanagement over voeding te gaan… Dat klopt! Maar ook over een heleboel andere dingen.<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgr7yaf74V9ubASLmCpz0IBNXKiGtsZ23XbIXRwyHhu5g-APK5P0DtMGE3CnBTYe6njXAiGpu2XP0v4CAU7bEFf0vGLPt8xzhhLiFerx7Kd8eqX98STzx2eQ9xrRsF2H_PIYLMRvHcgqO8/s1600/Afbeelding1.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgr7yaf74V9ubASLmCpz0IBNXKiGtsZ23XbIXRwyHhu5g-APK5P0DtMGE3CnBTYe6njXAiGpu2XP0v4CAU7bEFf0vGLPt8xzhhLiFerx7Kd8eqX98STzx2eQ9xrRsF2H_PIYLMRvHcgqO8/s320/Afbeelding1.png" width="320" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">In de afgelopen blogs </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">heb ik veel verschillende vormen van energiemanagement beschreven. Om een prestatie van 6 ½ uur te leveren, moest ik onderweg regelmatig eten. Maar uitgebreid gaan zitten tafelen is er natuurlijk niet bij. Als je eten in je maag verteerd dan vraagt je maag om extra bloed en zuurstof. Tijdens sporten vragen de spiergroepen om extra bloed en zuurstof. <br />Hier ligt dan ook het dilemma van eten tijdens het sporten, want je hebt een constante hoeveelheid bloed in je lichaam. Je lichaam regelt dat een groot deel van het bloed uit een aantal organen verdwijnt en naar je spieren gestuurd wordt tijdens het sporten. Je maag is één van die organen, dus tijdens het sporten heeft je maag te weinig energie toevoer om veel voeding te verteren.<br /><br />Ik moet dus geleidelijk eten en het liefste makkelijk verteerbaar voedsel met hoge voedingswaarden. Zo kwam ik uit bij de <a href="http://obstakelmarathon.blogspot.nl/2016/03/eat-me-de-marathon-30-tot-32-km.html">sportvoeding flacons</a>. Wellicht zijn door bovenstaande uitleg mijn <a href="http://obstakelmarathon.blogspot.nl/2016/03/the-last-man-standing-breakoutrun-mei.html">kokhals reflexen</a> ook wel te verklaren… Omdat ik een groot lichaam heb en een redelijk snelle spijsvertering, komt de toegevoegde energie snel op de juiste plek (bij de spieren) maar daardoor is het ook weer snel op.<br />Daarom heb ik gekozen voor een <a href="http://obstakelmarathon.blogspot.nl/2016/03/eat-me-de-marathon-30-tot-32-km.html">strak voedingsschema</a> en ook voedingsstoffen aan mijn drinken toegevoegd.<br /><br />Voor een optimale prestatie, moet je lichaam “fit” zijn. Fit betekend dat je getraind genoeg moet zijn, je lichaam de belasting aan moet kunnen, voldoende energie heeft en het liefste blessure vrij is. Blessures vragen extra energie en pijn zorgt ervoor dat energie opgeslurpt wordt. Daarbij is pijn een grote afleider, waardoor je moeilijker in je optimale prestatie toestand kunt blijven. <br /><br />Je hebt kunnen lezen hoe ik om mijn <a href="http://obstakelmarathon.blogspot.nl/2016/03/pezen-en-spieren-zijn-geen-elastiekjes.html">opkomende blessures</a> heen getraind heb om me te kunnen blijven voorbereiden op een fit lichaam en de komende uitdaging. Ik ben ervan overtuigd dat je lichaam vaak genoeg gepijnigd moet worden, om hem sterker te maken. Je moet wel opletten dat je dit met beleid doet en blessures hersteltijd geeft.<br /><br />Ik heb in mijn training, mijn marathon en eigenlijk altijd in mijn leven behoefte aan gezelschap en mensen om mij heen. Daarom nodig ik mijn ouders, beste vrienden en vrouw en kind uit om me te komen aanmoedigen. Trainen wordt er ook een stuk leuker van zoals je onder andere leest in het blog over <a href="http://obstakelmarathon.blogspot.nl/2016/04/mud-water-challenge-juli-2015.html">the mud & water challenge</a> ik krijg energie van goed gezelschap.<br /><br /><i><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmo6Yx3DkRvEDJPUqwdSDO19mu3opdbJ1QCZR65Kr35geKFrxeKR0t-6-OTtu4bNMZ6fTzBWVrtErurzk_pIG8-AGKNjrCm-sNrNQsJ1XgLyiHPFar0H7fH9CPndkn6USbjZg6BMG7XXs/s1600/20150823_151620_010.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmo6Yx3DkRvEDJPUqwdSDO19mu3opdbJ1QCZR65Kr35geKFrxeKR0t-6-OTtu4bNMZ6fTzBWVrtErurzk_pIG8-AGKNjrCm-sNrNQsJ1XgLyiHPFar0H7fH9CPndkn6USbjZg6BMG7XXs/s400/20150823_151620_010.jpg" width="400" /></a></div>
</i></span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><i>“Het leven is een </i></span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><i>strijd en het is niet de moeite waard is om die strijd alleen voor jezelf te voeren. Onze geest zoekt altijd een betekenis buiten ‘la fatigue d’être soi’ (‘de vermoeienis zichzelf te zijn’), om de mooie formulering van de socioloog Alain Ehrenberg aan te halen. Hij heeft méér nodig om te kunnen volharden in de inspanning om te leven.”</i> (Servan-Schreiber, 2012)<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Mijn vrouw en dochtertje </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">hebben mij beiden niet alleen aangemoedigd, maar ook stukken mee getraind en daarmee de <a href="http://obstakelmarathon.blogspot.nl/2016/04/zenuwslopend-maar-zo-gaaf-september-2015.html">ervaring samen met mij gedeeld</a>. Reken maar dat dit mij energie heeft gegeven!<br /><br /><i>“Het staat nu dus vast dat bij alle zoogdieren, inclusief de mens, het fysiologisch evenwicht van de hele kleintjes afhankelijk is van de liefde die ze krijgen. Is het echt verbazingwekkend dat dat voor volwassenen ook geldt?”</i> (Servan-Schreiber, 2012)<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrmeL76wWRbv_GZ0aSnalLUFh-tIyxOGXZHEArf894m9bGv5baOO9bm3AkcPAfrl2DAemNhN2VoVj5Oi6ulQdTAP0VkDdDuxG8okjEkbIHAZmv5aDCs97Z7HI451bqWmAzjRVOrZdoGms/s1600/941549_625399810821621_176921234_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrmeL76wWRbv_GZ0aSnalLUFh-tIyxOGXZHEArf894m9bGv5baOO9bm3AkcPAfrl2DAemNhN2VoVj5Oi6ulQdTAP0VkDdDuxG8okjEkbIHAZmv5aDCs97Z7HI451bqWmAzjRVOrZdoGms/s320/941549_625399810821621_176921234_n.jpg" width="320" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Niet alleen gezelschap </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">kan voor meer energie zorgen, ook de omgeving en de beleving van een training of een run. De twee beschreven <a href="http://obstakelmarathon.blogspot.nl/2016/04/jambo-buffel-juli-2015.html">trainingen in Kenya</a> had ik voor geen goud willen missen. Ik maak er ondertussen ook een goed gebruik van om iedere vakantie een paar keer te trainen, het zijn momenten die je nooit meer vergeet. Zo heb ik drie jaar geleden een keer bovenop een cruise schip rondjes gelopen.<br /><br />De effecten van muziek zijn ook niet te onderschatten als je het over energiemanagement hebt. Je kunt met de juiste muziek keuze zorgen voor meer energie, of juist meer rust in je hoofd. Het is niet voor niets dat sportscholen investeren in goede geluidsapparatuur. <br />Voor mij was het reden genoeg een <a href="http://obstakelmarathon.blogspot.nl/2016/04/rijkerswoerdse-plassen-mei-tm-september.html">klein boxje aan te schaffen</a> voor tijdens de krachttraining.</span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/Dkx8uUjN7po/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/Dkx8uUjN7po?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
Energiemanagement gaat dus over het voorbereiden van je lichaam en geest op de prestatie die je gaat leveren. </span><div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br />Alle kleine beetjes kunnen hierbij helpen. Het helpt om je energie beter te verdelen, maar ook om op het juiste moment de juiste hoeveelheid energie te hebben. Waardoor je op het juiste niveau in <a href="http://obstakelmarathon.blogspot.nl/2015/12/hoe-zie-ik-het-nr1.html">je spanningsboog</a> komt en optimaal kunt presteren.<br /></span><div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Zo heb ik mezelf af en toe hard in mijn gezicht geslagen voordat ik een krachtsinspanning moest leveren. “plussen” noemen we dat bij de politie. Dit kan ook door hard te schreeuwen of een paar korte felle ademstoten snel achter elkaar. In Nieuw Zeeland gebruiken ze niet voor niets de “Haka”. In de japanse vechtsport gebruiken ze de “Kiai” en bij kogelstoten, speerwerpen, discus werpen en tennis hoor je niet voor niets allerlei kreten.</span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/IqfHv9FOpXw/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/IqfHv9FOpXw?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br />Het woord “management” verklapt al dat het niet alleen maar gaat over het opwekken van energie, maar ook over het verdelen van je energie. Als je alleen maar meer energie wilt, raakt het simpelweg op. Dus daar waar je het niet/minder nodig hebt, moet je ervoor zorgen dat je ook minder energie verbruikt. In één van mijn eerste blogs <a href="http://obstakelmarathon.blogspot.nl/2015/12/ademen-als-een-gek-0-tot-5-km.html" target="_blank">“ademen als een gek”</a> raakte ik daarom ook een beetje in paniek. <br /><br />Ik wilde niet meteen alle energie verbruiken, maar ik kreeg lastig voldoende controle over mijn ademhaling. Door zelfspraak en relativering lukte mij dit uiteindelijk. <br /><br />Je kunt voor je prestatie al veel doen met energiemanagement. Heb je goed genoeg geslapen of gerust? Heb je goed gegeten en daarna voldoende tijd gehad om de spijsvertering zijn werk te laten doen? Zijn alle pijntjes goed verzorgd? Heb je je tas al ruim van te voren klaar staan, zodat je niet op het laatste moment nog moet zoeken naar die ene sok?<br /> Een topprestatie leveren zonder aan energiemanagement te doen is volgens mij bijna onmogelijk.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<h3>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Bron:</span></h3>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Servan-Schreiber, D. (2012). Uw brein als medicijn. Utrecht/Antwerpen: Kosmos uitgevers.</span></div>
Joost Verbruggehttp://www.blogger.com/profile/01465616875416823521noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-977175495000361476.post-11855379649971127992016-04-21T11:09:00.000+02:002016-04-21T11:09:34.854+02:00Een brug te ver? (september 2015)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhP7ao5FLIJOshjSpIY5Nh8uLPSoBY5pXhGK7SsllZhx-RoZQh9Fxl6Tu_7nVEcgxiYG6qwCp9EU6CGin-6R-oEkYC_W-VrYYP-bM13nhnu5vEpRuVeBBiscCsoMOtixxupI8wQMr8_T3g/s1600/10984986_1177130288981901_6975226301824205073_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhP7ao5FLIJOshjSpIY5Nh8uLPSoBY5pXhGK7SsllZhx-RoZQh9Fxl6Tu_7nVEcgxiYG6qwCp9EU6CGin-6R-oEkYC_W-VrYYP-bM13nhnu5vEpRuVeBBiscCsoMOtixxupI8wQMr8_T3g/s400/10984986_1177130288981901_6975226301824205073_n.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">De “bridge to bridge run” is in Arnhem een fenomeen. Jaarlijks gaan duizenden mensen van start op de 3 EM (engelse mijl) de 6EM en de 10EM. Het parcours gaat dwars door het centrum van de stad en via een omweg door de uiterwaarden van de Rijn van brug naar brug.<br /><br />Het is dan geen obstakel run, maar wel een gelegenheid dicht in de buurt waarin ik kan trainen om mijn eigen tempo te behouden, terwijl allerlei pluimage je inhaalt, of door jou ingehaald wordt. De startnummers ophalen en de kleedruimten zijn in de Eusebius kerk en dit zorgt al voor een aparte sfeer.<br /> Zoals gebruikelijk ben ik lekker vroeg om alvast sfeer op te snuiven en te bekijken hoe alles rond start en finish in elkaar zit.<br /><br />16 km achter elkaar lopen… Je zou zeggen dat het een eitje is voor iemand die twee weken later een marathon gaat lopen. Ik ben er nog niet zo heel zeker van dat het een eitje is. Zo gigantisch veel heb ik de laatste tijd nou ook weer niet getraind. De lichte liesblessure heeft me bezig gehouden en vooral de laatste twee maanden merkte ik ook een lichte dip in mijn trainingsmotivatie.<br /> Elf maanden ergens naartoe trainen en gemotiveerd blijven is toch wel een dingetje. Maar het is nog maar even! Ik weet dan ook zeker dat ik deze run uitloop, de vraag is alleen… hoe?<br /><br />Het hele marktplein staat ondertussen vol mensen in hardloopkleding en door de speakers schallen een paar stemmen die moeilijk te verstaan zijn. Ik kies positie ergens achterin mijn geschatte tijdvak zodat ik naar mensen toe kan lopen.<br /> De start is druk en heel langzaam komt de mensenmassa in beweging. Het gepiep van de tijdregistratie wordt steeds luider als ik dichter bij de startstreep kom. Eindelijk ren ik de winkelstraat in en sla linksaf de grote winkelstraat in.<br /><br />Op sommige plekken hoor ik mijn naam roepen, ik kijk die kant op, maar herken niemand. Verdorie, fijn zo’n startnummer op voornaam… <br /> Ik loop in mijn eigen stad en heb hier heel veel bekenden, niet kijken is geen optie. Je zult maar eens iemand niet groeten.<br /><br />We lopen over de “nieuwe brug” zoals die hier genoemd wordt, officieel heet hij de “Nelson Mandela brug” en zo vreselijk nieuw is hij echt niet. Daarna slaan we linksaf om over de dijk het stuk te lopen dat we op het einde van de route nog een keer moeten lopen.<br /> Het weer is lekker en ondanks de drukte is het best goed te lopen. Even later gaan we voor de eerste keer over de John Frost brug en duiken de stad weer in.<br /><br />In de stad maken we een heel aantal slingertjes door staten en steegjes, dit stuk van de route is volgens mij echt gekozen om de afstand vol te krijgen. Dat vind ik wel jammer, maar je zult wel moeten als je met zo’n mensenmassa werkt en het rondje dat je uitzet is net niet ruim genoeg.<br /><br />Na de tweede keer door de stad en over de Nelson Mandela brug is er een drankpost waarna we Mijnerswijk in gaan. Bij de drankpost besluit ik een flacon sportvoeding naar binnen te werken. Langzaam begin ik te voelen hoe mijn spieren gaan protesteren op het gekozen tempo.<br /> Daarna loop ik weer door in het ondertussen goed uit elkaar getrokken deelnemersveld. Pas nu, na zo’n negen km is de indeling bijna rond. Ik wordt minder vaak ingehaald en haal zelf ook steeds minder mensen in. Dit groepje lopers rondom mij loopt ongeveer hetzelfde tempo. Best lang eigenlijk… dat hier negen kilometer voor nodig is.<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTQthJ7Lxrun5rVyuN2o2kFAnflsIx0K5XU8SVFpAxqp_85JG9nx8yKMaBHy8YOfcR90x2VFkp6opXu20yEtN8ca5ccC9_bc3eUpRWHgwR5VXRjs0TrB4hlbW4-OcalkXrkRqvOJmmh8Q/s1600/12011398_1181038038591126_6265187747098244212_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTQthJ7Lxrun5rVyuN2o2kFAnflsIx0K5XU8SVFpAxqp_85JG9nx8yKMaBHy8YOfcR90x2VFkp6opXu20yEtN8ca5ccC9_bc3eUpRWHgwR5VXRjs0TrB4hlbW4-OcalkXrkRqvOJmmh8Q/s400/12011398_1181038038591126_6265187747098244212_n.jpg" width="400" /></a></div>
Mijnerswijk is van de ene kant heerlijk, </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"> omdat je midden in de natuur loopt maar wel op een verharde weg en anderzijds vreselijk, omdat het lange uitgestrekte wegen zijn. Na de 10 kilometer dwingt mijn lichaam me om even te wandelen. Natuurlijk houd ik nu ook stevig de pas erin en probeer zo snel mogelijk weer te gaan hardlopen. Dit wordt vervolgens weer afgestraft door een stukje wandelen, waarna ik weer wil hardlopen etc.<br /> Als je eenmaal toegeeft aan het wandelen, dan is het steeds moeilijker om weer te gaan hardlopen. Het is voor mij ondertussen een zeer bekend mentaal gevecht.<br /><br />Precies na een uur en anderhalve minuut passeer ik de 11 kilometer. Mijn tempo is er in de training niet veel op vooruit gegaan, maar ik kan het blijkbaar wel een stuk langer volhouden. Toch heeft de massastart en het grote deelnemersveld zijn tol weer geëist. Ik zou nu onderhand toch vanaf het begin mijn eigen tempo moeten kunnen aanhouden? In de massa ga ik toch stiekem een sneller tempo lopen en daar betaal ik nu de prijs voor. <br /><br />Vanaf het bordje 12 kilometer kan ik me herpakken en kan ik weer een vast tempo blijven lopen. Het laatste stuk over de dijk tussen de twee bruggen komt eraan. Er hangt een groot spandoek waarop duidelijk te lezen is: U wordt nu op de foto gezet door…. En de internetsite erbij. Ik weet nog dat ik dacht: Dat is een makkelijk te onthouden naam! Meestal ben ik ook goed in het onthouden van namen, maar blijkbaar niet tijdens inspanning…<br /><br />De John Frost brug voelt aan als een verlossing, nog even en dan zit het er weer op. Nog een paar kleine slingers door de straten van Arnhem en dan mag ik over de finish.<br /> De finish is groots opgezet en het is leuk hier binnen te komen. Direct daarna krijg je een medaille om je nek gehangen en een klein blikje Bavaria 0.0 in je handen geduwd door een charmante dame.<br /> Op het moment dat ik het blikje opdrink, voelen mijn benen aan alsof ze in de fik staan. Alles staat strak, trilt en wilt ontploffen.<br /><br />Dat belooft wat voor de marathon! Ben ik er wel helemaal fysiek klaar voor? Ik heb nog een week om te trainen, daarna moet ik een oefening draaien en dan is het zover. Dat is nog maar weinig tijd… </span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjR_mEaMieeMZusfiHOnTkELxY4k1AUFg8j8psrq1yLRrcaGPrlvmXLrQ9lBL-GLJrNYBh6LbscpykE_gB4b40KG9XKnyWaLUuZNl8o3lIBPgoA9RBLpQZlklpM682s2hBWbra-eFyKijI/s1600/11221941_1177497162278547_6840019362572097879_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjR_mEaMieeMZusfiHOnTkELxY4k1AUFg8j8psrq1yLRrcaGPrlvmXLrQ9lBL-GLJrNYBh6LbscpykE_gB4b40KG9XKnyWaLUuZNl8o3lIBPgoA9RBLpQZlklpM682s2hBWbra-eFyKijI/s640/11221941_1177497162278547_6840019362572097879_n.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
Joost Verbruggehttp://www.blogger.com/profile/01465616875416823521noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-977175495000361476.post-68947290288802633902016-04-17T12:00:00.001+02:002016-04-17T12:00:59.512+02:00zenuwslopend.... maar zo gaaf! (september 2015)<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><i>“Niets laat ons emotionele brein zo tandenknarsen als conflicten met degenen die deel uitmaken van onze directe omgeving. Of we dat nu willen of niet, de conflicten met onze buren – die per slot van rekening ‘vreemden’ zijn – kunnen ons net zo raken als het krassen van nagels op een schoolbord.<br /> Daarentegen smelt ons hart bij het schouwspel van een lachend kind dat de hand van zijn vader pakt, hem in de ogen kijkt en zegt: ‘Ik hou van je papa.’ “</i> (Servan-Schreiber, 2012)<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2zEZHaTkdaGkLfA3LhTt4NmB2quUZ8FFcqORVTh_B-k5gamJ-z0GE6269oWxHfocSa2HbWzLmv07UzxC2TOpSGpbORsgaS-jKGMWycaGaKaIka52B5IxSjOQR7ty1uhXyUhYJ4nocSdc/s1600/20150813_165608.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="179" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2zEZHaTkdaGkLfA3LhTt4NmB2quUZ8FFcqORVTh_B-k5gamJ-z0GE6269oWxHfocSa2HbWzLmv07UzxC2TOpSGpbORsgaS-jKGMWycaGaKaIka52B5IxSjOQR7ty1uhXyUhYJ4nocSdc/s320/20150813_165608.jpg" width="320" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Ik was degene </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">die het door gedrukt had, Wendy (mijn vrouw) had twijfels en wilde liever nog een jaartje wachten. Zij wacht vaker af als ik, daar waar ik in het diepe wil springen remt ze me af en laat me erover nadenken. Als ik het toch doe en het loopt fout, wilt ze ook graag roepen “zie je nou wel…”<br /> Ik zit anders in elkaar, ik hou van ontdekkend leren, van risico’s nemen en ontdekken of iets leuk is.<br /> Lotte had aangegeven ook een race te willen doen en hier was een kans. Officieel moest ze zes jaar zijn, maar ik was eigenwijs genoeg om te denken dat een meisje van 5 jaar met voldoende hulp dit wel aan zou kunnen.<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBKaD-Ru4Fnw_SrvnoTLyi7vxeKzUyXHbUU36eSDGEMPEns92t8AwKEDXDH4YLT0MuPbHiiRuPu4y68IhLgM1wD_-_qnfn8EwvA20mMCyAk_rrsKL3jV1NBHG5J-1L4K5_RSJ-55IRPsc/s1600/20150815_163209.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBKaD-Ru4Fnw_SrvnoTLyi7vxeKzUyXHbUU36eSDGEMPEns92t8AwKEDXDH4YLT0MuPbHiiRuPu4y68IhLgM1wD_-_qnfn8EwvA20mMCyAk_rrsKL3jV1NBHG5J-1L4K5_RSJ-55IRPsc/s320/20150815_163209.jpg" width="180" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">We stonden al ingeschreven </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">(per ongeluk heb ik me vergist in de geboorte datum van Lotte) en na mijn gebruikelijke training, ging ik samen met Lotte trainen. Voor de zekerheid nam ik een rugzakje mee met een bidon. Het rondje was een kilometer en de doelstelling was dat Lotte het leuk vond.<br /> Ze heeft genoten, maar ik denk ik nog wel het meeste. Wat is het fijn om te zien dat je kind dingen leuk vind die jij ook leuk vind, wat is het fijn te ervaren dat ze affiniteit heeft met sport.<br /><br /><i>“Er is een heel gebied van het emotionele brein dat zoogdieren onderscheidt van reptielen. Uit het oogpunt van de evolutie is het wezenlijke verschil dat zoogdieren een nageslacht ter wereld brengen dat kwetsbaar is en dat zonder de voortdurende aandacht van de ouders niet in staat is enkele dagen, weken of jaren in leven te blijven. Het extreemste geval is de menselijke soort, waarvan de baby’s het meest hulpeloos zijn de langdurigste investering van de ouders vereisen.” </i>(Servan-Schreiber, 2012)<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIRqMHSWulCB4mnp0NnWrM8Vrn-eusNh_dJDCSd1_a91UyB6DBxGb5MZ5wJHeynzbMG0Dd-dsz7jJVv7jGQtULRHgelo0phvwc4WBLpC9GzZlfwU5qtX5KMe4-AwrT3w0w5PEoCOA81nI/s1600/20150906_104007.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIRqMHSWulCB4mnp0NnWrM8Vrn-eusNh_dJDCSd1_a91UyB6DBxGb5MZ5wJHeynzbMG0Dd-dsz7jJVv7jGQtULRHgelo0phvwc4WBLpC9GzZlfwU5qtX5KMe4-AwrT3w0w5PEoCOA81nI/s640/20150906_104007.jpg" width="640" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Daar stonden we... </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Aan de start van de drie kilometer <a href="http://www.familyobstaclerun.com/index" target="_blank">“color obstacle run” (sinds dit jaar de family obstacle run)</a>. Lotte had er zoveel zin in, dat ze eigenlijk al wilde starten bij een eerdere startgroep. De moeder van Wendy was meegekomen als support voor Lotte en genoot zichtbaar van Lotte’s enthousiasme.</span><div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRBaLEiE-dmZtXSovJKfqaV-CJsC5mrM4S1NntCv-sEZhnqh3zgoJq93vqjxYY6zmCzGhZYVF9jHQUwZRPlALRkYnjtxsadFmxuzwGJCPFO5w8sb_pntM7H95Fd81Sr94N8vuE88QrBc4/s1600/IMG-20150906-WA0023.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRBaLEiE-dmZtXSovJKfqaV-CJsC5mrM4S1NntCv-sEZhnqh3zgoJq93vqjxYY6zmCzGhZYVF9jHQUwZRPlALRkYnjtxsadFmxuzwGJCPFO5w8sb_pntM7H95Fd81Sr94N8vuE88QrBc4/s320/IMG-20150906-WA0023.jpg" width="180" /></a></div>
Eindelijk mocht ze dan samen met papa en mama het startvak in. Ik heb niet vaak iemand zo enthousiast mee zien doen met de warming-up! Nu ligt dat ook wel in haar straatje, geef Lotte muziek en ze staat te swingen. Ze mocht wat kleuren poeder halen om tijdens het startschot de lucht in te gooien. Mevrouw wist precies hoe alles werkte, want ze had van te voren al veelvuldig op youtube naar filmpjes over deze run gekeken. Het leek ons als voorbereiding wel handig om dit te doen, zodat ze een beetje kan visualiseren.<br /><br />De start was een feit en fanatiek kroop ze onder het podium door (eerste hindernis) daarna liepen we het bospad op waar Lotte voor de eerste keer plat op haar gezicht ging. Tot nu toe hadden we alleen maar op verharde paden getraind en daar hoef je niet op wortels van bomen te letten. Normaal gesproken zou dit een huilbui opleveren, maar vandaag won haar fanatisme, ze stond op en liep meteen door. Vijftig meter verder kreeg ze het voor elkaar om ook over de tweede boomwortel op het parcours te struikelen. Gevolg was dat ze weer plat op haar gezicht belandde. Weer wilde ze niets weten van aanstellerij, werd door mama overeind geholpen en wilde meteen door. Blijkbaar had ze nu wel geleerd, want dit was meteen de laatste val.<br /><br />Bij het eerste onderdeel moesten we touwklimmen en een bel aantikken.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlCG2wvXk-U8JNGtWvZqwP8OabYLyljGolsY19O8wfZHUZPviUEO1vnqTzHM6kIBSe4zS55_hif2WU0_BKvw5rYvoNa92DzfWcNRmH65KdJjCgDqvx8RKVTp9nd8NqDMJsbP7H364Blw8/s1600/20150906_115904.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlCG2wvXk-U8JNGtWvZqwP8OabYLyljGolsY19O8wfZHUZPviUEO1vnqTzHM6kIBSe4zS55_hif2WU0_BKvw5rYvoNa92DzfWcNRmH65KdJjCgDqvx8RKVTp9nd8NqDMJsbP7H364Blw8/s400/20150906_115904.jpg" width="400" /></a></div>
Gelukkig heeft ze een lange papa die haar tot aan de bel kon tillen.<br /> Daarna kwam het onderdeel waarin je om beurten bij elkaar op de rug moet. Een stukje bij mama en een stukje bij papa dan maar. Nu waren we ver genoeg dat Lotte door begon te krijgen in welk tempo ze moest lopen om niet al heel snel heel moe te zijn.<br /> Net op tijd, want daar kwam de modder! Ook hier was ik wel heel nieuwsgierig naar. Lotte had het vaak over in de modder springen en door de modder kruipen, maar kan ook nog wel eens “piepen” als ze vies wordt. Gelukkig bleek het geen probleem, Lotte snapte dat het erbij hoorde en kroop driftig achter papa en mama aan.<br /><br />Ik kon maar niet stoppen met filmen… Van een bevriende collega had ik een selfie stick en een go pro camera kunnen lenen en wat was ik toch trots op haar! Lotte liet zien dat ze het leuk vond en alles waar ik als vader op hoopte, kreeg ik gewoon te zien. Ze kan zich ergens in vastbijten, zeurt niet om een klein pijntje op momenten dat dit niet handig is, leert van haar fouten en is niet bang om smerig te worden. Sterker nog: Ze heeft er plezier in.<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidy3wxrW8kYVm8U_dfxT63OpyK_i8ld1nEwB411V2CrJ-Pdgy1hKcv9_cUWl4FWaTazE58vPkggtnZRwJYD7ZOPnIQcGZk-7UNzsL0yaoDUeEU_T7WWN33QsnqHA_X5gc5NDhVkY7VS5I/s1600/IMG-20150906-WA0020.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidy3wxrW8kYVm8U_dfxT63OpyK_i8ld1nEwB411V2CrJ-Pdgy1hKcv9_cUWl4FWaTazE58vPkggtnZRwJYD7ZOPnIQcGZk-7UNzsL0yaoDUeEU_T7WWN33QsnqHA_X5gc5NDhVkY7VS5I/s400/IMG-20150906-WA0020.jpg" width="225" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Lotte was degene </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">die steeds opnieuw de looppas er weer in zette. Af en toe haalde ik de bidon en een snoepje tevoorschijn en we deden alles op het tempo van Lotte. Zij moet het ten slotte leuk vinden. De rolverdeling was voor ons ook duidelijk: Mama was voor de begeleiding en papa voor het filmen. Tenzij er getild moest worden, dan was het papa’s beurt.<br /><br />We gingen door water waarin ik tot schouder diepte stond. Daarna liepen we weer langzaam richting “the mud area” voor de trenches. Bij de trenches, stonden mensen van de organisatie, die aangaven dat je ook best er omheen mocht lopen. Daar wilden wij niets van weten, al was het water inderdaad wel aan de frisse kant. Maar een blik naar Lotte liet me weten dat het nog prima met haar ging en ik kon inschatten dat we daarna nog maar een klein stukje hoefden.<br /><br />Eén van de laatste onderdelen was een opblaasbare stormbaan. Lotte voelde al de modder en het zand op de stormbaan en wilde toen toch liever er omheen. Wel erg jammer, want dit zou nu net voor kinderen een “trekker” moeten zijn. Uiteindelijk is dat de enige obstakel geweest die Lotte niet heeft gedaan.<br /> We kwamen bij een paar houten muurtjes, waar je overheen en onderdoor moest en daarna kwam de finish in zicht.<br /><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/BuE94EaIfUY/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/BuE94EaIfUY?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Lotte bleef fanatiek alles mee doen en rende samen met haar moeder richting de finish waar vrijwilligers stonden te wachten om gekleurd poeder over je heen te gooien.</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Ik kan het gevoel dat ik had niet beschrijven toen ik haar op de finish af zag lopen met de handjes in de lucht… Lotte had een prestatie neergezet die voor haar leeftijd best wel “van formaat” te noemen is. En haar vader sukkelde met de camera erachteraan en probeerde de brok in zijn keel weg te slikken.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<h3>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Bron:</span></h3>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Servan-Schreiber, D. (2012). Uw brein als medicijn. Utrecht/Antwerpen: Kosmos uitgevers.</span></div>
</div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEje7GMQ0gik06lIfcD0o7RYRzeFurci5zBxHsD9Cn-eVoGtjJbX-8hld4Kd2zc-A-B1x53jH5ij6SvrtYBEi-j6pwYdgiGSNdooxZnbO1UX1hlEj3OtVw9zq_IcEKYiDiL7KrQBh2pSmw4/s1600/11039024_454043134798183_8558304074951486098_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEje7GMQ0gik06lIfcD0o7RYRzeFurci5zBxHsD9Cn-eVoGtjJbX-8hld4Kd2zc-A-B1x53jH5ij6SvrtYBEi-j6pwYdgiGSNdooxZnbO1UX1hlEj3OtVw9zq_IcEKYiDiL7KrQBh2pSmw4/s640/11039024_454043134798183_8558304074951486098_n.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
Joost Verbruggehttp://www.blogger.com/profile/01465616875416823521noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-977175495000361476.post-64286551614760925172016-04-16T09:14:00.001+02:002016-04-16T09:14:46.589+02:00De man met de hamer... (de marathon, 32 t/m 37 km)<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOld5PLeEbok4CooxjmqlfsUjz7xyAQ7_S6jo3DUzUkUcENSZr7US1JyLYsA0L5_tvi9KBftEqGO0uwoA8UAu9pUFh3ioDkFIjZKUrj5nTul0DDfG8MwOG-bSQXnZXpBAVx0tS-x18S1k/s1600/IMG_0964.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOld5PLeEbok4CooxjmqlfsUjz7xyAQ7_S6jo3DUzUkUcENSZr7US1JyLYsA0L5_tvi9KBftEqGO0uwoA8UAu9pUFh3ioDkFIjZKUrj5nTul0DDfG8MwOG-bSQXnZXpBAVx0tS-x18S1k/s200/IMG_0964.JPG" width="133" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
Bij “the great walls” </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ben ik wat sneller als het groepje waar ik een <a href="http://obstakelmarathon.blogspot.nl/2016/03/eat-me-de-marathon-30-tot-32-km.html" target="_blank">stukje mee op loop</a>. Ik besluit niet te wachten en gewoon mijn eigen tempo te blijven draaien. Iets verderop moeten we door hele dikke modder waar ik in de vorige twee rondes mensen heb zien uitglijden. <a href="http://obstakelmarathon.blogspot.nl/2016/02/heel-blijven-de-marathon-18-23km.html" target="_blank">“Heel blijven”</a> betekend in dit geval voor mij wandelen. Het groepje komt in looppas weer langs me en ik laat ze gaan. Ik kan me mijn avontuur met mijn enkel nog heel scherp herinneren en moet nog te ver om risico’s te nemen.</span><div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYENNtmAYW7FnvKohY6lfWs2RdAqPmIraKjGB3BnV-QJC3cCCurO1LyBUVr6AHfT0PQlqTcQmtB4VteOiBZ03Y5nsTaErk3YtaB3K10PlDWk-2GYjsIKz-gslX4u6IUFqavhywI5fxAyA/s1600/map_Big_Bhuizen_2015.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="402" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYENNtmAYW7FnvKohY6lfWs2RdAqPmIraKjGB3BnV-QJC3cCCurO1LyBUVr6AHfT0PQlqTcQmtB4VteOiBZ03Y5nsTaErk3YtaB3K10PlDWk-2GYjsIKz-gslX4u6IUFqavhywI5fxAyA/s640/map_Big_Bhuizen_2015.jpg" width="640" /></a></div>
<br />Ik mag weer een stukje onder prikkeldraad door kruipen en pak daarna mijn tempo weer op. 300 m verder wandel ik ineens weer…. Alle energie die ik had lijkt ineens weg te zijn. Mijn armen, benen en trouwens mijn hele lichaam voelt loodzwaar aan. Ik probeer een dribbelpasje, maar dat lukt maar een meter of tien. <br /> Hoe kan dat nou? Ik heb zojuist nog gegeten en gedronken, voelde me onverslaanbaar en had zin in de laatste ronde. Gelukkig kan ik een stevige looppas erin houden, maar hardlopen of joggen… Geen optie.<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZCxMfSiQ_VXpplcpAxRLqIIQbfKGGkpGzhkJkip_OgOPfXMVs5J4pPrM9BkNkinnvaKLRIDojVL1jc7utDDly4AxwLNEjqCBj9Bd9s8_Sht4edv3bD_PVYnWdcRgMze2o6hXW4JWE-z8/s1600/DSC_8179.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZCxMfSiQ_VXpplcpAxRLqIIQbfKGGkpGzhkJkip_OgOPfXMVs5J4pPrM9BkNkinnvaKLRIDojVL1jc7utDDly4AxwLNEjqCBj9Bd9s8_Sht4edv3bD_PVYnWdcRgMze2o6hXW4JWE-z8/s400/DSC_8179.JPG" width="400" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Marathon lopers vertellen </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">wel vaker over de man met de hamer zo rond de dertig kilometer, maar dit is wel heel plotseling. Ik blijf mezelf steeds prikkelen weer te gaan joggen, dat lukt dan een paar honderd meter en daarna betrap ik mezelf weer op wandelen.<br /> Opeens hoor ik een vrouwenstem voorzichtig vragen: “Wil je een stukje met ons meelopen?” Ik kijk in de bezorgde gezichten van drie dames van middelbare leeftijd. Ze hebben een zwart-wit jurkje aan met opvallende roze spaghettibandjes en daaronder een hardloopbroek. Hun blikken verraden hoe slecht ik er uit moet zien. De vriendelijke lach haalt me over, ik moet uit dit dal zien te komen. Ik neem sjokkend hun tempo aan. “Hoe ver moet je nog?” Dit is mijn laatste rondje… De dames hebben respect voor mijn uitdaging, zij doen de 12 km voor de eerste keer.<br /><br />Iets verderop ligt mijn mountainbike tegen een berg zand en staat mijn vader half verscholen in de bosjes foto’s te maken. De dames grappen over het stelen van de fiets, nog niet beseffend dat het mijn fiets is. Ze groeten mijn vader en dreigen de fiets mee te nemen. Hierop geef ik aan dat de fiets van mij is en als iemand dat ding pakt, dat ik het dan ben. Lachend sjokken we verder.<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiW4aT3sambcXOP7eObS3vBaOY5_wajks9T9_ddGvR2F2vJwgecpT5DQwiuBgR62fub5ZTixCVL-C6era17fFVy8-Qpfx-ZqJdbt5zJrmjukDi4GNaUOSNdmQQjWX5RD12bm9Q-dcoYsxI/s1600/IMG_3342.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiW4aT3sambcXOP7eObS3vBaOY5_wajks9T9_ddGvR2F2vJwgecpT5DQwiuBgR62fub5ZTixCVL-C6era17fFVy8-Qpfx-ZqJdbt5zJrmjukDi4GNaUOSNdmQQjWX5RD12bm9Q-dcoYsxI/s400/IMG_3342.JPG" width="400" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">We moeten door een buis kruipen </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">die eindigt in een water/modder bassin. Ineens krijg ik mijn energie weer terug. Het tempo van de dames is te langzaam voor me. Ik bedank ze voor de steun en pak mijn tempo weer op. Iets verderop komen “the monkeybars” weer aan. Ik vertraag mijn tempo iets en haal mijn mountainbike handschoentjes uit mijn tas. Al hardlopend trek ik ze aan en voel me sterk genoeg om dit onderdeel nog een keertje te halen.<br /><br />Bij het obstakel zie ik mijn hele fanclub staan. Extra leuk om hem nu te halen natuurlijk. Halverwege merk ik dat het toch wel erg moeizaam gaat. Even op de tanden bijten Joost, je bent er bijna. Op de laatste anderhalve meter, voel ik mijn greep verslappen en glij weg… Met een grote plons val ik in het water. De spelregels zijn eigenlijk dat als je een onderdeel niet hebt gehaald, je hem minimaal nog één keer probeert. Ik heb echt even lak aan de spelregels. Ik klim het waterbassin uit, klets even met iedereen en loop weer door. Het is wel balen dat ik juist deze keer het onderdeel niet heb gehaald.<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheyny0OH1-Prkw1Wnt1NtjtT-oKw0RbeW9wBrIxtJQyEqA0evSOZqnD1outJ6QgPJG4snIhRiS0V_7MOwXFl0bLAEyL7lxeeGOh3rfUeMDP0Si6t3ihTkU2NbzgHCeUlZMx-9GWTSQsqM/s1600/DSC_8194.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheyny0OH1-Prkw1Wnt1NtjtT-oKw0RbeW9wBrIxtJQyEqA0evSOZqnD1outJ6QgPJG4snIhRiS0V_7MOwXFl0bLAEyL7lxeeGOh3rfUeMDP0Si6t3ihTkU2NbzgHCeUlZMx-9GWTSQsqM/s400/DSC_8194.JPG" width="400" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Vreemd genoeg wisselen </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">periodes van flow en periodes van uitputting elkaar op een rap tempo af. Het ene moment ga ik als een speer en het andere moment betrap ik mezelf op stukjes wandelen met gebogen rug, hangend koppie en hangende armen. Daarna heb ik weer energie genoeg om een lekker tempo op te pakken. Iedere keer dat iemand me probeert te motiveren en uit mijn dip probeert te krijgen, is het een vrouw. Mannen doen dit niet, of weten me niet op de juiste manier te raken. <br /><br /> </span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Ik wordt weer door een vrouwengroepje gevraagd een stukje met ze mee te lopen… Blijkbaar gaat het weer niet zo heel erg goed met me. <br /><br />Hoe aardig het ook van die dames is, als ik dan eenmaal in hun tempo loop, vind ik het te langzaam gaan en krijg ik weer energie terug. Ik loop weer bij ze weg en kom langs de plek waar ik de vorige ronde mijn enkel verzwikte.<br /> Iets verderop is de “power tower”. Ik hoor de enthousiaste vrijwilliger mensen alweer toeroepen dat ze nog maar zes kilometer hoeven. Hij moedigt ze aan nog even vol te houden. Op het moment dat ik de toren op klim roept hij keihard: “Dames en heren, deze meneer met het groene hesje aan, heeft nu al 36 km gelopen!!!” <br /> Om mij heen hoor ik kreten van bewondering. Een vrouw vlak voor mij draait zich om en zegt tegen me: “Ik heb altijd gedacht dat mensen die hier de marathon lopen een beetje gek zijn”. Haar vriendinnen schieten in de lach. Met een brede glimlach op mijn gezicht zeg ik: “Ik denk dat u gelijk heeft mevrouw, maar niet een beetje gek… knettergek!”<br /><br />Het tempo zit er weer lekker in, die energie boost kon ik wel even gebruiken. Ik stap de vijver in en pak tegelijkertijd nog één keer een flacon sportvoeding. Halverwege de vijver staat het bordje die aangeeft dat ik nog maar 5 km moet. Nu kan het niet meer kapot, ik ga het gewoon halen! Ik waad door het water langs het bordje, terwijl ik de laatste gel uit mijn flacon zuig. Glibberend klim ik de ondertussen zeer modderige oever op en voel me machtig. Wat kan er op dat laatste stukkie nog gebeuren? Ik ga mijn eerste obstakel marathon halen…</span></div>
Joost Verbruggehttp://www.blogger.com/profile/01465616875416823521noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-977175495000361476.post-8463211121300129812016-04-14T13:25:00.000+02:002016-04-14T13:25:21.234+02:00JAMBO BUFFEL (JULI 2015)<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Lang zal ze leeeeven in de glooooria!!! In de gloooriejaaaaah, in de gloooooriejah! Hieper de piep!!!! Hooeerrrraaah!<br /> Het was al minstens 12 jaar geleden dat ik voor het laatst de verjaardag van mijn zus heb kunnen vieren en wellicht nog verder terug. Dus mijn verontschuldigingen voor mijn zangkwaliteiten, maar het moest er even uit…<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyJaX2iGyPYPKsV4I1q58k5sXG9Z2rdpUaNl-qB0J1JLL0xRakTl8qFRPSfY_sGIKqs6iAg9GmUU9ctKA6F5NZS8ZZG7t74mWWDb44g_6JU7VuyxG5r_glvaLjxq__2Cq-dN4aYxICeBk/s1600/_DSC0127.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyJaX2iGyPYPKsV4I1q58k5sXG9Z2rdpUaNl-qB0J1JLL0xRakTl8qFRPSfY_sGIKqs6iAg9GmUU9ctKA6F5NZS8ZZG7t74mWWDb44g_6JU7VuyxG5r_glvaLjxq__2Cq-dN4aYxICeBk/s400/_DSC0127.JPG" width="400" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">We zaten aan de </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">lunch op <a href="http://www.sanctuaryfarmkenya.com/">Sanctuary farm</a>, </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">een lodge grenzend aan een groot weiland die overgaat in de vlakte rond het meer. </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Om er te komen moesten we eerst langs bebossing rijden waartussen zebra’s stonden te grazen. Hier en daar stond een verdwaalde Gnoe en wat hertachtigen.</span><div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Blijkbaar vonden ze mijn gezang mooi, want langzaam kwam een hele club het weiland op gestruind om daar lekker te grazen. In de verte liepen een paar giraffen langs het meer…<br /> Ik had mijn sportkleren meegenomen om terug te lopen en Eddy en ik zagen een tweede kans om foto’s te maken. <br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRg4KADjj8NV2UsVOQNANLvjZrohJ4wv18L7ugyZhNaDn2whnWNZL2rcIM2gaLhbeXrNCWfNJ17v8hjhWHL8gn_gPVG8ps5qZEbsTmR1gC3vQ-PBFV2IqDT_w3RP1XqgxR58uxVEbBS1Q/s1600/_DSC0131.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRg4KADjj8NV2UsVOQNANLvjZrohJ4wv18L7ugyZhNaDn2whnWNZL2rcIM2gaLhbeXrNCWfNJ17v8hjhWHL8gn_gPVG8ps5qZEbsTmR1gC3vQ-PBFV2IqDT_w3RP1XqgxR58uxVEbBS1Q/s400/_DSC0131.JPG" width="400" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Na een overheerlijke lunch, uitbuiken en samen met de kinderen op de foto met wat zebra’s, besloot ik me om te kleden. </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">We zouden eerst hier in het weiland wat uitproberen, Eddy linksaf, ik rechtsaf en dan langzaam naar elkaar toe werken.<br /> Ondanks dat de beesten steeds een korte draf inzetten lukte dit aardig. Nu nog die Giraffen op de foto… Er stonden vier mooie exemplaren redelijk dicht in de buurt. Eddy zorgde dat hij in lijn met mij en de giraffen kwam en ik zette het op een hollen. De beesten draafden rustig weg. Ik versnelde om nog wat dichterbij te komen, maar de giraffen hadden een paar versnellingen meer.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Opeens hoorde ik vanuit de bosjes iemand geërgerd naar me roepen. </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Ik keek en zag een groepje mensen staan met camera’s met hele grote lenzen op driepoten.</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjg5ofc9YOlzwgJuAcil-NG-Fuf7CC1eQ-7u9WZxXocIJbMbFIAo1HAk6cD3zU7UICpM7Iu63jjNv53jHIScERtfNE3ZSOvh450YGpRfTlA4HS1K3_vIZpuDo0WQloAsVGBxppkr8ORTEQ/s1600/_DSC0147.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjg5ofc9YOlzwgJuAcil-NG-Fuf7CC1eQ-7u9WZxXocIJbMbFIAo1HAk6cD3zU7UICpM7Iu63jjNv53jHIScERtfNE3ZSOvh450YGpRfTlA4HS1K3_vIZpuDo0WQloAsVGBxppkr8ORTEQ/s400/_DSC0147.JPG" width="400" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Ineens besefte ik wat ik eigenlijk deed… Een beetje het wild opjagen voor de lol, voor een stomme foto…<br /> Dat is toch niet hoe je met de natuur omgaat? Ik besloot te stoppen en mijn tocht richting het huis van Lieke en Eddy te beginnen. Ik vertelde Eddy mijn plannen en op dat moment zagen we dat hele kudde zebra’s op het veld ook had besloten te vluchten en een veilig heenkomen te vinden tussen de begroeiing.<br /> Een mooi gezicht als zoveel zebra’s ineens in galop wegrennen. Ik groette Eddy en zette koers richting hun huis.<br /><br />Even verderop stonden een paar Kenianen die een busje vol toeristen afzetten bij de rand van het meer, vlak bij twee giraffen. De telefoons en i-pads vlogen uit de tassen om de beesten te fotograferen die precies op het pad stonden waar ik langs moest.<br /> Eén van de Kenianen wees me aan en ik begreep hem meteen (Kijk uit! Want dit is mijn broodwinning!). Ik ging van het pad af en rende door de begroeiing met een grote boog om de toeristen en Giraffes heen, zodat ze ongestoord verder konden gaan. <br /><br />De vlakte en het meer gingen nu een stukje verder van de doorgaande weg af en het werd rustiger. Ik was weer alleen in de natuur van Kenia tussen de paar “waterbucks” die rustig lagen te grazen en verbaasd keken naar die drukte maker met die rode kop.<br /><br />Het meer kwam wat dichter bij het kleine zandpad waar ik op liep en de begroeiing langs de rand van de vlakte. Ik liep vlak langs struiken aan mijn rechterzijde en had het meer aan mijn linkerhand. Ineens hielden de struiken op en kwam er aan de rechterkant een groter stuk weiland. Ik keek op 5 meter afstand recht in een stuk of 30 paar ogen. <br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpJhMZKEPSq-ke7pvrb7SNc_kNdJsMVnus4gnD2z-MO5RY85dXEXXkX2ZuL6eM5026V0sdxi0gPoBDoPpN4b5WHSulDh6T5nNy25NZ8dW_-uFKErp288XEb9AE1Lm0-rqxSpcBS0RqSLc/s1600/_DSC0129.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpJhMZKEPSq-ke7pvrb7SNc_kNdJsMVnus4gnD2z-MO5RY85dXEXXkX2ZuL6eM5026V0sdxi0gPoBDoPpN4b5WHSulDh6T5nNy25NZ8dW_-uFKErp288XEb9AE1Lm0-rqxSpcBS0RqSLc/s400/_DSC0129.JPG" width="266" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Ogen van een kudde buffels. </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Overal in Kenya kom je waarschuwingsborden tegen voor buffels. Als we ergens liepen waar het onoverzichtelijk was, waarschuwde Eddy ook altijd dat we uit moesten kijken voor buffels. De dieren schijnen onvoorspelbaar te zijn in hun gedrag en redelijk dodelijk te zijn als ze aanvallen.<br /> In een flits bedacht ik dat ik gewoon moest doorlopen en langzaam een stukje dichter naar de waterrand moest verplaatsen om de buffels te tonen dat ik juist van ze vandaan liep, zonder te vluchten. Ik wilde geen paniek reactie tonen. Het aankijken van de beesten leek me ook niet verstandig, omdat dit bedreigend over kan komen. Toch kon ik het niet laten af en toe een blik te werpen, je wilt het toch wel weten als er een buffeltje achter je aan komt. Het enige wat ik dan zag waren verbaasde grazende buffelkoppen.<br /><br />Het is echt geweldig om in zo’n omgeving te lopen, maar ik kan je vertellen dat een constant tempo aanhouden voor mij in ieder geval een onmogelijkheid is gebleken.<br /> Ik kwam bij het huis van mijn zus aan en daar was de rest van de familie ook zojuist gearriveerd. Omdat het hardlopen slechts een paar kilometer betrof, besloot ik wat krachtoefeningen in de tuin te doen terwijl Lotte en Mia lekker op de trampoline stonden te spelen.<br /><br />Op die manier werd ik ineens het entertainement systeem van een vijf jarig en een twee jarig meisje. Ze kwamen naast me liggen en deden ook een soort van sit-ups. Daarna draaiden ze zich tegelijk met mij om en beide hoofdjes draaiden mijn richting op om te kijken wat de volgende oefening was. De push-ups waren nog wat moeilijk na te doen, maar wat heb ik de pogingen gewaardeerd.<br /><br />Even later vertelde Wendy dat ze doodsangsten had uitgestaan op Sanctuary farm. Lotte bleek midden op het grasveld te staan op het moment dat de kudde zebra’s zijn galop inzette. Het is nog steeds een wonder hoe alle zebra’s Lotte hebben ontweken, want ze stond dus ook midden in de vluchtende kudde.<br /> En dat allemaal voor een paar sportfoto’s met wilde beesten op de achtergrond. Ik ben ontzettend blij met de foto’s, maar ik had een hele dure prijs kunnen betalen. </span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgn3NGxQHpMewF88d0N0TMb8cJYAMOkLpsLxySyTCKhHBNMqxKsoCszS12XrzYqtG547TgRMHs6n4YEBX9tFNQMHZYeZJ_F5YjB6X-XNg2RyQo3TaRtH2siRUluWIxO_zYzRriGIblJ2e4/s1600/_DSC0149.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgn3NGxQHpMewF88d0N0TMb8cJYAMOkLpsLxySyTCKhHBNMqxKsoCszS12XrzYqtG547TgRMHs6n4YEBX9tFNQMHZYeZJ_F5YjB6X-XNg2RyQo3TaRtH2siRUluWIxO_zYzRriGIblJ2e4/s640/_DSC0149.JPG" width="640" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
Joost Verbruggehttp://www.blogger.com/profile/01465616875416823521noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-977175495000361476.post-49495745858898395772016-04-09T09:55:00.000+02:002016-04-09T09:55:30.852+02:00Jambo struisvogel (juli 2015)<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Eén keer in de zoveel tijd, heb ik de kans om naar mijn zus in Kenya te gaan. Ze woont daar met mijn zwager in een mooie vallei en samen jagen ze hun dromen na. Voor zover ik dat vanaf hier mee kan maken, lukt alles aardig. Ze hebben goede banen, wonen op een super mooie plek en hebben genoeg vrienden en bekenden om zich heen om zich daar thuis te voelen.<br /> Hun droom is sinds kort nog completer geworden door de adoptie van mijn nichtje Mia. De adoptie bleek een proces van jaren en is nog steeds niet volledig afgerond. Mia woont nu (2016) al meer dan een jaar bij hun, maar ze heeft nog steeds geen eigen paspoort.<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgb-FPR7VIheMhEiyZ1zMN1fQXx0BNPVMj9Qr1dVGyYGfh-vcxziFv73vVjYxffDvESqULCoZgQutYj9etvqy5u-qz82OPVKK5k5xUiKWo0485FOIaDoDB3OH5tIwIvEWc_Kdi01kpxpWI/s1600/_DSC0575.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgb-FPR7VIheMhEiyZ1zMN1fQXx0BNPVMj9Qr1dVGyYGfh-vcxziFv73vVjYxffDvESqULCoZgQutYj9etvqy5u-qz82OPVKK5k5xUiKWo0485FOIaDoDB3OH5tIwIvEWc_Kdi01kpxpWI/s400/_DSC0575.JPG" width="266" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">De laatste keer dat ik in Kenya was, was op hun bruiloft, </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">vlak na de geboorte van Lotte. Nu, 5 jaar later gaan Wendy en Lotte ook mee. Een dure onderneming met zijn drieën en zeker in de zomervakantie. Maar ja, Lotte zit ondertussen op school dus op een ander moment gaan is onmogelijk en na veel rekenen, passen en meten, moet het financieel toch gaan lukken.<br /><br />Mijn sportspullen zitten in de tas en ik ben zeker van plan een paar keer te gaan hardlopen. Ook neem ik een lange lijst krachtoefeningen mee en heb me voorgenomen veel meer te doen als dat ik uiteindelijk daar zal uitvoeren.<br /><br />De vakantie is heerlijk en ik geniet van ieder moment. Lotte is direct dol op haar kleine nichtje en de twee staan op de eerste dag al hand in hand springend op een trampoline bij een restaurantje waar wij lunchen. <br /><br />Na een paar dagen bij mijn zus thuis vertoeven, gaan we naar Bisil, een hoger gelegen plaatsje (2100 m) vlak bij de grens met Tanzania. De natuur is hier ongerepter en grilliger, maar vooral een stuk stoffiger. We komen aan op een farm met een gigantische lap grond. Het is zo groot, dat mensen op verschillende plekken huizen hebben gebouwd en dat je toch geen enkele last van elkaar hebt en elkaars huizen niet ziet.<br /> Op deze plek lopen struisvogels, wilde zwijntjes, giraffen, apen, luipaarden etc. etc. Het is hier lekker warm en we vullen de eerste dag dan ook met spelen in het zwembad en een lekkere BBQ.</span><div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dxfZ2I4CR6OnZ0vAuiAUy2uYaiLWbQj6A0xbpbxgb9DH19mELYUc8I65WAk0BKlqyxeI1iZHV008ZkhibCHWQ' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">De volgende dag gaat mijn sporttenue aan. </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Ik heb mijn zwager gevraagd of hij een paar foto’s wilt maken. Behalve dat ik ze zelf heel graag wil hebben, heeft Strong viking voor het tweede jaar een fotowedstrijd opgezet. Degene met de mooiste vakantie foto in een t-shirt van Strong Viking, krijgt een gratis startbewijs. Vorig jaar zag ik een bonte stoet aan foto’s voorbij komen, waar bijna niemand sportend op stond, terwijl het daar juist in mijn ogen om draait. <br /> Mijn plan is om al hardlopend op de foto te komen terwijl wilde dieren op de voorgrond of achtergrond van de foto staan. Eddy (mijn zwager) bespreekt met me waar hij ongeveer zal gaan staan, omdat daar de grootste kans is om veel wild tegen te komen.<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzti1f-jK6GSnlJuVNSnSFKfk8_K9nQT-P62FgvsPzscYNQO_-__g_vInZ6hjgSN3F8OayhdG2Tkv7hO0M2b_w0KtVVEZgc_UB6wseMlr-g1pmTtHxfraU6s6rXoKl6kZgj2FdJjBDP-8/s1600/IMG_8593.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzti1f-jK6GSnlJuVNSnSFKfk8_K9nQT-P62FgvsPzscYNQO_-__g_vInZ6hjgSN3F8OayhdG2Tkv7hO0M2b_w0KtVVEZgc_UB6wseMlr-g1pmTtHxfraU6s6rXoKl6kZgj2FdJjBDP-8/s400/IMG_8593.jpg" width="400" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Terwijl ik de ene kant op loop, </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">vertrekt hij de andere kant op. Na tweehonderd meter hoor ik paniekerig geruis in de struiken van een groot dier. Het blijkt een familie wilde zwijntjes te zijn. In kenia beter bekend als “Kenian Antennes” omdat hun staartje recht omhoog staat (antenne) als ze beginnen te rennen. Hier in nederland kennen we het soort zwijntje uit “the lion king” Pumba genaamd. Weer honderd meter verder steekt er een horde Gazelles voor me de weg over. Met grote sprongen zijn ze razend snel, door hun lange zweefmoment lijkt het net alsof ze in de lucht steeds even stil hangen. Wat is het fantastisch hier! Ik draai een bocht om en loop op 3 meter afstand langs een enorme struisvogel die daar een beetje staat te chillen. Hij is helemaal niet onder de indruk van mij en blijft rustig staan. <br /> We hebben nu al drie unieke fotomomenten misgelopen en ik heb nog niet eens een kilometer gelopen. Wat is dit geweldig!<br /><br />Iedere paar meter hoor ik opnieuw geritsel en paniekerige bewegingen. De beesten schrikken blijkbaar van het ritme van mijn schoenen en mijn zware ademhaling. Op 2100 m hoogte lopen bij een temperatuur van 25 – 30 graden is toch wel anders als wat ik gewend ben. Jammer genoeg duurt mijn vakantie te kort om echt als hoogte stage aangemerkt te worden. Maar hoe geweldig kan hardlopen zijn?<br /> 20 meter voor me aan de linker zijde schrikt een giraffe op. Hij rent zandpad op waarop ik loop, lijkt zich even te bedenken, maar steekt het dan toch over.<br /> Aan mijn linker zijde heb ik een enorm grote vlakte met veel struiken en hoge grassoorten, aan mijn rechter kant heb ik een dichter begroeid bosgebied met veel meer bomen. Alle dieren die mij horen aankomen, lijken te kiezen om naar het bosgebied te vluchten, terwijl ze op de vlakte veel sneller weg zouden kunnen komen. Blijkbaar hebben ze meer vertrouwen in de beschutting van de bomen.<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Iets verderop staat Eddy met zijn auto geparkeerd </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">en natuurlijk is er nu op deze plek geen wild beest meer te bekennen… Kort vertel ik hem waar ik net allemaal langs ben gekomen. We besluiten het een stuk verderop nog een keer te proberen. Ik loop verder en houd toch stiekem de bomen in de gaten of ik nergens een staart zie bungelen. Gisteren heb ik het hol van een luipaard gezien en hier en daar ook zijn uitwerpselen. Het beest zal banger voor mij zijn als ik voor hem, maar je weet maar nooit als ik hem per ongeluk tegen kom en hij valt mij aan. ..<br /><br />Een paar brutale aapjes lopen vlak voor mij uit en spelen met elkaar. Ondanks dat het er onbezorgd uit ziet, houden ze net voldoende afstand van mij. Weer iets verderop staat Eddy, geen beest in de buurt… Hij geeft aan dat hij aan de rechter zijde een horde gazelles heeft gezien. Zo’n 30 m van de weg af, is een hek die het gebied van de farm begrenst. Het plan is dat hij iets verderop gaat staan, ik langs het hek ga lopen en de gazelles richting de vlakte drijf. Op die manier krijgt Eddy misschien de kans om mij samen met de gazelles op de foto te krijgen.<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhurw3RI9_m5acdadRNF3eHiQ8poYiQpxy8JlcAzsRbppIlehq08URwTtkga1uEZyXgrbyzwqGryafmIFhf15BsRY3PmKin4AFMhCkbu8_N_rnUWHM11nA4DqQ5ZpSR-EbpTwi6DrSu9lc/s1600/IMG_8597.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhurw3RI9_m5acdadRNF3eHiQ8poYiQpxy8JlcAzsRbppIlehq08URwTtkga1uEZyXgrbyzwqGryafmIFhf15BsRY3PmKin4AFMhCkbu8_N_rnUWHM11nA4DqQ5ZpSR-EbpTwi6DrSu9lc/s400/IMG_8597.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Rechts naast mij zie je ze nog staan giechelen...</td></tr>
</tbody></table>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">De poging lukt half, </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">de beesten staan als kleine puntjes op de foto. Ondertussen vermoeid door de omstandigheden waarin ik loop, moet ik toch wel een beetje lachen om mijn idiote idee. Hoe kom je nou op een foto met echt wild wat als instinct heeft te vluchten voor alles wat je niet vertrouwd?<br /> Eddy maakt een paar mooie foto’s van mij en de omgeving en rijd weer een eind door. We hebben beiden het idee opgegeven.<br /><br />Plotseling zie ik hem een stuk verderop op de rem trappen en toch weer uitstappen. Een struisvogel loopt ongeveer 10 m van het pad af op de vlakte. Ik wijk van het pad af en probeer de struisvogel te verleiden richting de weg te gaan. Helaas is het op dit stuk zo dat direct aan de rechterkant van de weg de omheining van de farm loopt. De struisvogel kiest er dus voor nog verder de vlakte op te lopen. Vervolgens krijg je een tafereel waarbij Eddy al rennend op zijn slippers, met een camera in zijn handen aan de ene kant probeert de struisvogel in te sluiten en ik probeer direct achter de struisvogel in beeld te komen. De struisvogel vind het blijkbaar wel een leuk spelletje, want iedere keer loopt hij 10 meter weg en gaat daarna weer stilstaan. Het lukt ons niet om deze foto gemaakt te krijgen.<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Vermoeid keer ik terug </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">naar de weg en loop door. Bij de volgende t-splitsing linksaf slaan en dan ben ik weer bij onze vakantie woning, rechtdoor kan ik nog een stukje verlengen en via een droge rivierbedding weer terug lopen naar het huisje. Ik besluit op karakter de laatste optie te doen, hoewel ik weet dat dit betekend dat ik door veel mul zand moet lopen en nog een paar stevige klimmen tegen kom.<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuU1fRM55htwLsQLjE2ROxRawgYn4QfT8hovXYnzOyETtnNuL-nFydxTuIGhNQRfPdvocWk6GsMPs6ZzZf4VnMJhmUGQegE78pkoEKOQf8LHzBF02nj6goNMG9q9BhF-fG4LFhmis2oas/s1600/IMG_8608.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuU1fRM55htwLsQLjE2ROxRawgYn4QfT8hovXYnzOyETtnNuL-nFydxTuIGhNQRfPdvocWk6GsMPs6ZzZf4VnMJhmUGQegE78pkoEKOQf8LHzBF02nj6goNMG9q9BhF-fG4LFhmis2oas/s400/IMG_8608.jpg" width="400" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Ik moet een klein stukje door struiken </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">en langs bomen om in de rivier bedding te komen. Natuurlijk, er is geen camera en dus stuiven er weer allerlei hertjes, dikdik’s en gazelles vlak voor mijn voeten weg. In de rivierbedding loop ik over mul zand, berg op, met af en toe een rotspartij waardoor ik weer even grip krijg. De bedding ligt ook vol met allerlei uitwerpselen van verschillende dieren. Ik loop langs het luipaarden hol wat een paar meter hogerop ligt. Gelukkig is er geen teken van leven.<br /><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Uitgeput kom ik aan bij de rest van de familie, de adrenaline spuit nog uit mijn oren…. Wat was dit ge-wel-dig hardlopen! Misschien doe ik morgen nog wel een rondje.</span></div>
</div>
Joost Verbruggehttp://www.blogger.com/profile/01465616875416823521noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-977175495000361476.post-88316510720989135032016-04-07T10:09:00.000+02:002016-04-07T10:09:21.248+02:00Rijkerswoerdse plassen (mei t/m september 2015)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZWYTJj8zx4pVgbniZQ_6RL3ngREz7sZaSbfRFkomEb8ERPtlP18nY0le7DOBSq2lGj0y-4L-DPr_qNnLK_6_IAoyJRzMk_4pi7JxPYOtYT3LkVp13gNbEa0WZnkVKoFcUYIuuKuCMWFQ/s1600/OutdoorFitnessZone.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="170" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZWYTJj8zx4pVgbniZQ_6RL3ngREz7sZaSbfRFkomEb8ERPtlP18nY0le7DOBSq2lGj0y-4L-DPr_qNnLK_6_IAoyJRzMk_4pi7JxPYOtYT3LkVp13gNbEa0WZnkVKoFcUYIuuKuCMWFQ/s640/OutdoorFitnessZone.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Bron: <a href="http://www.uiterwaarde.nl/uploads/images/fotoslider/OutdoorFitnessZone.jpg" style="font-size: 12.8px;">http://www.uiterwaarde.nl/uploads/images/fotoslider/OutdoorFitnessZone.jpg</a><br />
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
</td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Ergens tegen het einde van de winter, kwam het bericht dat bij de Rijkerswoerdse plassen een outdoor crossfit veld gebouwd zou worden. Dit veld zou voor iedereen gratis toegankelijk zijn en dus het ideale trainingsmiddel voor mij. Ik kan er hardlopend naar toe (ongeveer 2,5km) wat kracht training doen, een rondje om de recreatieplas doen (ongeveer 2,3 km), weer krachtoefeningen en terug naar huis. Of natuurlijk nog een rondje om de plas etc. etc. Zo kon ik het hardlopen mooi combineren met krachtsinspanning.<br /></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-GZUvEyGrYdUPWUPkk0LSh8VSB56Se4GrIzDSn2ehm5p3OHIUj3z3nBrZtyy_pVeU5JBqMGVgzivG7Iw8RNhLpWMMWWUvPhUmA8q_kiokWO8Tc33Yb-_2NiWIVygM6vSE4LcE0qO4Y5U/s1600/11265403_1681139162119230_1918067841_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-GZUvEyGrYdUPWUPkk0LSh8VSB56Se4GrIzDSn2ehm5p3OHIUj3z3nBrZtyy_pVeU5JBqMGVgzivG7Iw8RNhLpWMMWWUvPhUmA8q_kiokWO8Tc33Yb-_2NiWIVygM6vSE4LcE0qO4Y5U/s200/11265403_1681139162119230_1918067841_n.jpg" width="200" /></a></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">
</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Op het veldje trainden vaak collega’s uit de buurt, </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">dus naast mijn training, was het ook nog een soort reünie. Het is heerlijk om in de buitenlucht te trainen, maar tussen krachtoefeningen door wil ik ook altijd een paar slokken water. En omdat ik krachtoefeningen saai vind, wil ik het liefste muziek erbij. Opzwepende muziek zorgt voor een grotere prestatiedrang bij mij. Snoertjes aan de telefoon en dopjes in je oren vind ik niet erg lekker trainen dus kocht ik een geluidsboxje met bluetooth verbinding. Dit betekende dus dat ik mijn rugzakje ook mee moest nemen. Dat is natuurlijk prima, want dan kon ik aan dat ding wennen.<br /><br />Het stuk naar de plassen toe is erg saai. Het is één drukke, lange weg tussen de woningen door, maar als je er eenmaal bent, dan loop je lekker langs het water en in de natuur. Het geeft een lekker vakantie gevoel en ik was voornemens om op sommige stukken ook door het water te lopen, zodat ik tijdens mijn training ook in natte kleding train. Uiteindelijk heb ik dat nooit gedaan.<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOw4GOP0K_Do7V8fowDEVCtrz614mzpPHSu01RNeBRz9umd17kk23f5gZrrEJdRAjIgvVmnAu4j6V96_CQ6rLsriR5jMdegjYGG87Uvm9r-GNTfZihe-SZJbSyK8TCOkMg7HgkvMtatn4/s1600/11889404_1157044334323830_4703678961982513112_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOw4GOP0K_Do7V8fowDEVCtrz614mzpPHSu01RNeBRz9umd17kk23f5gZrrEJdRAjIgvVmnAu4j6V96_CQ6rLsriR5jMdegjYGG87Uvm9r-GNTfZihe-SZJbSyK8TCOkMg7HgkvMtatn4/s400/11889404_1157044334323830_4703678961982513112_n.jpg" width="400" /></a></div>
</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Op sommige dagen was het erg warm </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">en lagen de ligweides vol met mensen in badkleding en spelende kinderen. Versuft keken ze even op als ik met een knalrood hoofd, gutsend van het zweet langs gestoomd kwam. Welke gek gaat er nu trainen met een temperatuur boven de dertig graden? Ik dus….<br /> Ik had mijn camelback bij me en als ik wilde afkoelen, kon ik zo het water inspringen. Daarbij waren er buiten douches, waar ik regelmatig mijn kop onder kon steken om even verkoeling te halen.<br /><br />Ergens was het ook wel grappig om te trainen op een veldje waar allemaal kinderen in badkleding ook speelden. Ik ben er ook een paar keer met mijn dochtertje geweest, maar daar in een later blog meer over.<br /><br />De mensen op het trainingsveld keken af en toe hun ogen uit. Daar kwam een man met rugzakje om aangelopen, deed een paar series krachtoefeningen, verdween weer rechtsaf slaand hardlopend ondertussen aan zijn camelback lurkend en nog geen 15 minuten later kwam hij vanaf links weer aangelopen. Soms kwam ik drie keer dezelfde mensen op het veldje tegen. Meestal stonden ze zonder shirt spierballen aan elkaar te tonen en deden ze af en toe een oefening. Ik kwam daar met een missie. <br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuJYdEUh5xcfSOcQi0Q89E9lh3H6rROJmAbpfxsDIDTAjMwxlfv1nX7Q7VzW35cA8TX5A6e0Uq0bpMoHvpbFZKHKO0oHTIFQ5-DmXnI_deV-a-b5sT1gafTBWAfJ6iRZfSgF84kv7aLmI/s1600/11352940_734225086686882_538308513_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuJYdEUh5xcfSOcQi0Q89E9lh3H6rROJmAbpfxsDIDTAjMwxlfv1nX7Q7VzW35cA8TX5A6e0Uq0bpMoHvpbFZKHKO0oHTIFQ5-DmXnI_deV-a-b5sT1gafTBWAfJ6iRZfSgF84kv7aLmI/s400/11352940_734225086686882_538308513_n.jpg" width="400" /></a></div>
</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">De toestellen zijn erg degelijk gebouwd, </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">dat kan ook niet anders in een afgelegen gebied. Ik ben verbaasd dat er niet al veel meer gesloopt is. Natuurlijk zie ik af en toe wat schade, wat verwacht je als je zoiets neerzet aan de rand van Arnhem en iedereen er dag en nacht bij kan…<br /> Voor iedereen die daar gaat trainen dus wel even een waarschuwing; kijk eerst even goed of de touwen nog heel zijn, voordat je eraan gaat hangen! Ook zou ik al het andere materiaal eerst goed controleren, voordat je er op de kop aan gaat hangen. Je wilt niet in standje moeilijk ontdekken dat iets niet goed vast zit, waardoor je naar beneden lazert. Gelukkig ben ik deze mankementen nog niet tegen gekomen en wordt het veld goed onderhouden, maar je weet maar nooit.<br /><br />De afwisseling tussen kracht en conditie bleek een ideale trainingsmethode, waardoor ik me nog sterker ging voelen. Doordat ik dus na iedere 2,5km even niet meer hoefde hard te lopen, lukte dit ook zonder dat ik mijn liezen zwaarder belastte. Het was bijna ideaal, het enige minpuntje aan deze vorm van training was dat mijn hond niet mee kon, want die zou daar te veel afleiding hebben van brommers, spelende kinderen en andere honden. Maar zeker toen de temperaturen af en toe boven de dertig graden uitkwamen, was het toch al niet verstandig de hond mee te nemen in trainingen.</span>Joost Verbruggehttp://www.blogger.com/profile/01465616875416823521noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-977175495000361476.post-14117365575018314592016-04-02T10:04:00.000+02:002016-04-02T10:04:21.992+02:00Mud & Water Challenge (juli 2015)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNOMI9z_qkR4tYLRskqSbO4NF9O_3jMYIr9inrX-nZ8-6Euz6aoWAeeVKWNzezZMsYojJYvW0XrYRPA0AEWjqvkLv1gChUZVFJboUaylL8URtgOXYslySeAm5KDzfHdpAccJq_9IWiIeU/s1600/1391390_1152285141453995_2070053656_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNOMI9z_qkR4tYLRskqSbO4NF9O_3jMYIr9inrX-nZ8-6Euz6aoWAeeVKWNzezZMsYojJYvW0XrYRPA0AEWjqvkLv1gChUZVFJboUaylL8URtgOXYslySeAm5KDzfHdpAccJq_9IWiIeU/s400/1391390_1152285141453995_2070053656_n.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Een oud-student van mij vroeg of ik mee wilde lopen met een groepje klasgenoten van hem tijdens de “mud & water challenge”. Ondanks dat ik de vraag en het groepje mensen leuk vond, had ik afgewezen. Ik vond het heel erg jammer, want hoe vaak maak je nou mee dat je als docent zo’n band krijgt met studenten, dat ze je een paar jaar na hun opleiding nog steeds uitnodigen om gezellig iets met ze te gaan ondernemen?<br /><br />Maar in mijn trainingsschema waren de pijlen gericht op “Bussloo Xtreme” 20 km obstakel run. De afstand paste beter in mijn trainingsschema en het alleen lopen en dus je eigen tempo aanhouden was op dat moment van mijn training ook wel een belangrijk argument.<br /> Daarbij blijven obstakel runs een dure bezigheid en wilde ik daarom niet nog een evenement erbij.<br /><br />Helaas kreeg ik te horen dat de organisatie van Bussloo Xtreme zich financieel te rijk had gerekend en de inschrijvingen tegen vielen. De organisatie blies daarom het evenement af. <br /> Snel nam ik weer contact op met de oud-student. Helaas bleek hun startwave vol te zitten. Ik schreef me in een andere startwave in en nam contact op met de organisatie. Ze begrepen gelukkig de situatie en ik kreeg alsnog mijn startbewijs voor de startwave waar mijn oud-studenten in mee liepen.<br /><br />Ik ging lekker vroeg richting de startlocatie, zodat ik even de tijd had rond te kijken. Het was lekker warm en de locatie was verrassend leuk. Dit was blijkbaar niet een hele grote run, als ik zo naar alle voorbereidingen keek. De start en finish locatie was stukken kleiner als een mud masters, strong viking of breakout run en er liepen ook stukken minder sporters rond. Zo’n gigantische aantallen zou deze locatie waarschijnlijk ook niet aankunnen. Alles zag er goed verzorgd uit en ik had er zin in.<br /><br />Er zat zelfs een hindernis in waar je vanaf een verhoging op een trampoline sprong en daarna in het water belandde. De creativiteit in hindernissen was hier dus zeker aanwezig.<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXvd-PltmbdGlyqQzLomrBDUI_btVbgZLOLQVOlbNPYElid1-gJtYTaMT6otrCEEXoj5NVhVt6SoJNyQSw9cV00SuAYDjJImxzQoFcvCHdv4-L4Xa_BN8KQX5dhtdFTWEcoQBOyjquN_I/s1600/11053139_496120103873112_8052948316005407631_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXvd-PltmbdGlyqQzLomrBDUI_btVbgZLOLQVOlbNPYElid1-gJtYTaMT6otrCEEXoj5NVhVt6SoJNyQSw9cV00SuAYDjJImxzQoFcvCHdv4-L4Xa_BN8KQX5dhtdFTWEcoQBOyjquN_I/s400/11053139_496120103873112_8052948316005407631_n.jpg" width="400" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Na een tijdje kwamen mijn maatjes </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">aan en hebben we even uitgebreid besproken hoe het met iedereen uit hun oude klas was, wat er allemaal speelde en wat er allemaal voor nieuwtjes in ieders leven waren. Ik kreeg gewoon heimwee naar deze groep.<br /> We blijven natuurlijk allemaal mannen, dus moesten we ook wat stoere taal eruit slaan en elkaar even lekker afzeiken.<br /><br />Onze startwave werd afgeroepen en we kozen positie voor de warming-up. Toevallig was dat achter een paar mooie dames billen in strakke hardloopbroek. Soms gaan dingen per ongeluk… De warming-up dames stonden op een podium en tegen het einde van de warming-up kregen we door dat de eerste hindernis was dat we over het podium heen moesten klimmen. Langzaam bewogen we langs de zijkant naar voren voor een betere startpositie.<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjH-QOp9OAz8BhO2UQB74iinOwgsldp8taTWmYTPyNcInILgQ8D046NRvaUppj8pN8eeea-D6T6UliE-jTrXF9hC7huWNBSFxzNdSG-CTs_Jue5_m8wIsrAIHYHWu4-Av0KeSF_Nml4Ztc/s1600/Afbeelding1.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjH-QOp9OAz8BhO2UQB74iinOwgsldp8taTWmYTPyNcInILgQ8D046NRvaUppj8pN8eeea-D6T6UliE-jTrXF9hC7huWNBSFxzNdSG-CTs_Jue5_m8wIsrAIHYHWu4-Av0KeSF_Nml4Ztc/s400/Afbeelding1.png" width="400" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">De sfeer was gezet, </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">we zouden continue lopen klooien, grappen en grollen. Dit wordt echt een leuke run. We klommen over het podium, renden over een stukje weiland en belandden voor de eerste keer in het water. Na een stukje zwemmen, kropen we onder een hindernis door en kwamen aan land. De ene na de andere leuke hindernis volgde. Ze waren allemaal niet zo kolossaal als bij de grote runs, maar wel erg creatief, leuk en ook nog gewoon uitdagend.<br /><br />In de eerste ronde poseerden we voor de foto van “picture your sport” Ik had vlak van te voren een hand vol modder gepakt en die belandde tijdens het maken van de foto dan ook recht op het hoofd van één van de anderen. Achteraf keek ik terug naar een andere run die ik met een groter groepje gedaan heb en bleek precies dezelfde jongen ook op die foto modder in zijn gezicht te krijgen. Dat is nou “Karma”.<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHukzr3IAWZNveDVfUo30mDwRZJbzIgKLQi4_BBWUzpxxkGkjLez-6v-LuLOe2Fmwiz3dpBlciC2wNC-tPVTn2DjOSYNaW0KTrrr6CjitfjQB9LFrUIR6ivBRSOVfPH6EDcDNoh4zI7QY/s1600/11038749_496506820501107_1112062824654878449_o.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHukzr3IAWZNveDVfUo30mDwRZJbzIgKLQi4_BBWUzpxxkGkjLez-6v-LuLOe2Fmwiz3dpBlciC2wNC-tPVTn2DjOSYNaW0KTrrr6CjitfjQB9LFrUIR6ivBRSOVfPH6EDcDNoh4zI7QY/s400/11038749_496506820501107_1112062824654878449_o.jpg" width="266" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">We liepen de 16 km en dat betekende dat we twee rondjes van 8 km moesten doen. </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Aan het einde van de eerste ronde kwamen we na een stukje zwemmen bij de trampolines aan. De spieren waren ondertussen afgekoeld door het koude water, maar ons bravoure was nog goed hoog. Vlak achter de trampolines stonden fotografen klaar, waardoor ons testosteron nog wat aangewakkerd werd. We maakten de raarste sprongen. Achteraf naar de foto kijkend, lijk ik meer op een gorilla als op iemand die een stoere sprong maakt. Eenmaal in het water beland hoorden we Tom schreeuwen. De dichtstbijzijnde collega zwom naar hem toe en hielp hem aan wal. Tom had een blessure opgelopen bij zijn sprong. De inschatting van de veerkracht van de trampoline is aardig lastig als je nog niet eerder op die trampoline hebt gestaan. Zeker omdat we vanaf anderhalve meter in één keer op die trampoline springen en ook nog een beetje een stoere sprong willen doen. De kou die de spieren op hadden gelopen door het water doen dan ook niet veel goeds.<br /><br />We tilden Tom naar de EHBO en hadden eigenlijk allemaal door dat het “niet goed” was. Maar wat er nu precies aan de hand was? Was het een spierscheuring? Was er iets met zijn pezen? Toen kwam de grote vraag: Wat doen wij? Maken we de run af en zien Tom daarna, of blijven we bij hem? Na kort overleg met Tom, die nog steeds erg veel pijn had, besloten we toch maar door te lopen.<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLV8yrZNEHKaawavrGgQEqwtlPs0lzK3lp7WSiDyTmWWNFyz3xHI5fi5zAK7KWSHEJwZCYorMIiPLjN952GS18e67XZf6XU3T0tDiwfTnt56x-wP8ijoprb3tlouXOcfpbLhJ2585DbUw/s1600/11745936_497145720437217_4499340802720256441_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLV8yrZNEHKaawavrGgQEqwtlPs0lzK3lp7WSiDyTmWWNFyz3xHI5fi5zAK7KWSHEJwZCYorMIiPLjN952GS18e67XZf6XU3T0tDiwfTnt56x-wP8ijoprb3tlouXOcfpbLhJ2585DbUw/s400/11745936_497145720437217_4499340802720256441_n.jpg" width="265" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">De eerste paar km werden wij hier wat rustiger van… </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Het voelt toch niet goed om iemand zo achter te laten, maar je kunt ook erg weinig voor hem doen op dat moment.<br /> We kwamen weer bij een drank en bananenpost en deden ons te goed aan wat water en een banaantje. De jongens maakten daarna kennis met kokhalzende Joost. Nog steeds was het zo dat ik na wat eten allemaal zeer onsmakelijke geluiden maakte. Ik was er aan gewend, maar voor hen was dit de eerste keer dat ze het hoorden. <br /> Langzaam begonnen de kilometers wat te tellen bij een paar uit het groepje en moesten de tanden af en toe even op elkaar.</span><div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">De warmte zorgde ervoor </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">dat iedereen graag veel wilde drinken en dat begon de organisatie tegen te werken. Ze hadden de watervoorraad verkeerd ingeschat en omdat het evenement op een eiland plaats vond, was er niet zo makkelijk aan water te komen als op het vaste land. De organisatie besliste daarom de douches uit te zetten, zodat er nog voldoende drinkwater overbleef (goede keuze).<br /> We gingen de laatste paar kilometer in en hoorden in de verte het meisje met een veel te hoge kraakstem door de speakers schallen.<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiA0-WHMQ7_nvVogQKACitQbioO98ms5HcbSnXtV3J464ZOgYK6HtqXbdNdt0IHlMFBvvmKEcxBJMfTLWv7Pv2D_ZbFgm7Qc-OnM-TbEMAaNEJCA5KxFhC8V7vFyX293M9kglus1kErCEs/s1600/_MG_9638.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiA0-WHMQ7_nvVogQKACitQbioO98ms5HcbSnXtV3J464ZOgYK6HtqXbdNdt0IHlMFBvvmKEcxBJMfTLWv7Pv2D_ZbFgm7Qc-OnM-TbEMAaNEJCA5KxFhC8V7vFyX293M9kglus1kErCEs/s400/_MG_9638.jpg" width="266" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">In de eerste ronde </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">waren wij er al over uit dat ze waarschijnlijk heel erg haar best stond te doen en zorgde voor continue enthousiasme, maar dat haar stem hier gewoon niet voor gemaakt was. Hoewel goed bedoeld, nu was het niets anders als zwaar irritant. <br /><br />De tweede keer bij de trampolines deden wij een stuk voorzichtiger, geen rare sprongen voor ons… Ik koos een andere trampoline als de vorige keer en voelde een klap in mijn bovenbenen tijdens mijn afsprong. Stond deze nu anders afgesteld, had ik een verkeerde inschatting gemaakt, of was mijn lijf gewoon meer vermoeid? Ik weet het niet precies, maar ben blij dat ik blessure vrij bleef.<br /><br />Na de laatste slide, gingen we door een heuse “carwash” en vlak daarachter was de finish.<br /> Wat ben ik blij dat Bussloo Xtreme was afgelast, want ik heb me echt super vermaakt. </span><div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">De organisatie was goed, de hindernissen waren leuk en het groepje waar ik mee liep was geweldig. <br /> Super bedankt dat ik mee mocht lopen mannen! Ik heb me kostelijk vermaakt.</span><div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Mijn <a href="http://obstakels.com/2015/07/11/review-mud-and-water-challenge/" target="_blank">review</a> over deze run is overgenomen als <a href="http://obstakels.com/2015/07/11/review-mud-and-water-challenge/" target="_blank">hoofd review bij obstakels.com</a>.</span></div>
</div>
</div>
Joost Verbruggehttp://www.blogger.com/profile/01465616875416823521noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-977175495000361476.post-16184597247352674772016-03-31T14:58:00.001+02:002016-03-31T14:58:51.976+02:00strong viking water edition (deel 2)<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">De volgende dag startte ik vroeg en dat is extra fijn, want dan staat je auto op de parkeerplaats direct tegen het evenementen terrein. Hierdoor krijg je de keuze om je spullen in te leveren bij de bagage drop off, of de spullen in je auto te stallen.<br /><br />Het routekaartje leerde me dat ik vlak achter de parkeerplaats 10 km zou hebben afgelegd. Ik liep naar dat punt toe om te kijken of ik daar een niet te missen “markant punt” kon vinden. Vlak na “The platinum rig” moesten we de weg naar de parkeerplaats oversteken. De tweede boom aan mijn linker hand na het oversteken, leek een geschikte plek. Hier legde ik in het iets hogere gras een flacon sportvoeding, omdat ik bang was hem anders onderweg te verliezen.<br /><br />Ik haalde mijn startbewijs op en besefte ineens dat ik dan wel sportvoeding had, maar geen water om het mee weg te spoelen. Ik had niet voldoende tijd om helemaal terug te lopen, maar kon wel dichter bij de start, op ongeveer 9 km een flesje water verstoppen, ook bij een boom.<br /><br />Nu was ik er klaar voor! Laat maar komen die run…<br /><br />Het was heerlijk weer en het eerste stuk van het parcours was voor mij bekend. We liepen een bocht om en daar stond een vrouw te filmen. Een jongen in blote bast die op dezelfde hoogte als mij liep, vroeg of ze een knuffel wilde. De vrouw keek op en trok grappend een vies gezicht. De jongen liep toch op haar af, pakte haar vast, terwijl de vrouw begon te gillen, maar meer een “hou op met pesten gil”. Hij pakte met 1 modderige hand precies op haar borst vast, draaide achter haar en gaf haar een knuffel.<br /><br />De vrouw leek de jongen niet te kennen. Ik zei tegen 1 van zijn vrienden: “Hij pakt haar ook meteen aan haar borst vast he?” Tja… als hij de kans krijgt… zei de jongen terug en ze liepen weer door. Zij liepen net wat sneller als ik en daarbij wilde ik niet bij dit groepje aanhaken.<br /><br />De run liep erg voorspoedig, al had ik weer mijn (ondertussen) gebruikelijke kokhalsneigingen nadat ik een stukje banaan gegeten had. Andere runners vroegen bezorgd of het wel ging. Als ik de kans kreeg gaf ik antwoord dat het prima ging en alleen maar smerig klonk.<br /></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhP1YcrM6jtsrh3Dql2WvwKEsHsyUHKNlMcVjnip9prJvQlIueBiGZea-Uqh2djsjA-bm0_KlIJqWVHcJXRyL7PckAfz-RmI-TncSs2MwtnSgKJ23VghwqLT9ggDtUqQuzJAIF53VniUpA/s1600/115827_ice2zo_sr15_img_1967.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhP1YcrM6jtsrh3Dql2WvwKEsHsyUHKNlMcVjnip9prJvQlIueBiGZea-Uqh2djsjA-bm0_KlIJqWVHcJXRyL7PckAfz-RmI-TncSs2MwtnSgKJ23VghwqLT9ggDtUqQuzJAIF53VniUpA/s400/115827_ice2zo_sr15_img_1967.jpg" width="282" /></a></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">De quarter pipe ging weer net zo gemakkelijk als gisteren en na de “flying ragnar” kwam ik op nieuw terrein. Daar stond “The iceman”, een container vol ijswater. Ondertussen wist ik dat ik hier prima tegen kon, als ik maar rustig ademde en niet te snel bewoog. Het is een beetje hetzelfde gevoel als het dompelbad in de sauna, alleen dan met kleren aan. Na de hindernis, moet je langzaam je tempo weer terug vinden en niet gelijk op diezelfde snelheid willen wegrennen, zodat je spieren de kans krijgen het weggetrokken bloed eerst weer terug te krijgen.<br /><br />Vlak daarna vond ik mijn verstopte flesje water. Ik dronk een paar slokken en nam hem mee. Na de “platinum rig” kregen we een paar winegum achtige snoepjes van de organisatie, super!<br /><br />Vlak daarna was ik op het punt waar mijn sportvoeding verstopt lag. Ook deze vond ik direct, ik nam hem in, want was daar wel alweer aan toe. De kokhalsneigingen heb ik leren accepteren. Een paar meter later zag ik lege flacons op het pad liggen. Zo jammer dat mensen in de natuur sporten en hun rotzooi niet opruimen. Van de andere kant… Waar kun je naartoe met de rotzooi? Ik probeerde mijn flacon en flesje af te geven bij de eerstvolgende obstakel, maar de vrijwilliger had geen flauw idee waar hij het moest laten. Toch drong ik aan, dan leg het maar ergens zodat je het mee kunt nemen als ze de hindernis ophalen.<br /><br />Weer iets verderop stond de vrouw weer te filmen, met op één borst een modderige handafdruk. Nu wist ik zeker dat ze niet bij die jongens hoorde, want die liepen voor mij. Wat sneu dat zoiets gebeurd… Hoe zou die vrouw dat aan haar man/vriend uitleggen? Als het goed is heeft ze er in ieder geval beelden van… Ik ben ook benieuwd hoe ze er zelf op terug kijkt. Ik krijg er in ieder geval plaatsvervangende schaamte van.<br /><br />We lopen richting de skibaan nu, daar moeten we een paar keer heuveltje op en af. De route is erg leuk, maar als je kiest voor de 19 km, dan weet je dat je ook best stukken moet lopen waar wat minder obstakels zijn. Van de andere kant zijn er ook een paar meer uitdagende obstakels.<br /><br />Langzaam begin ik de kilometers te voelen, maar ik kan ze nog redelijk hebben. Weer voel ik hoe sterk ik langzaam wordt. Alle obstakels zijn haalbaar en ik kan alles gewoon hardlopend volbrengen. Af en toe moet ik even door een zure appel heen bijten, maar dat hoort erbij. Jammer dat ik mijn liezen wel weer begin te voelen. Ik hoopte ondertussen daar al vanaf te zijn, maar helaas...</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/83dVPaGUEd0/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/83dVPaGUEd0?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Ik kom bij de “Fjord drop”, een redelijk nieuw obstakel. Een glijbaan van ongeveer 10 meter hoog, redelijk stijl omlaag. Onderaan wordt je de recreatieplas in gelanceerd. Ik krijg tijdens het glijden door de snelheid het gevoel (maar dan veel korter) dat ik herken van het bungee jumpen en de vrije vallen die ik vroeger maakte. Heerlijk zo’n steile glijbaan!<br /><br />Daarna is het nog maar een stukje tot aan de finish. Het zit er weer op voor deze run. Ik merk dat ik ondanks de blessures langzaam sterker wordt en meer aankan. Dat is een heerlijk gevoel!</span></div>
Joost Verbruggehttp://www.blogger.com/profile/01465616875416823521noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-977175495000361476.post-64748380321407943402016-03-27T13:17:00.000+02:002016-03-27T13:17:14.577+02:00strong viking dame (juni 2015)<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx35RDVvw03UHGR0QXQ0DiuAVr93i4DAVfYJIaoVywMIsA2WycgT3Kh4y4gwh2MO5aVS-p2WFiFlW3DtoX6NXsGGFZ7H48bmq6Gn5dEKm6Qz_xCmBDbpUtY70LrZ2G8gZsmVznpgfJS_U/s1600/Afbeelding1.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx35RDVvw03UHGR0QXQ0DiuAVr93i4DAVfYJIaoVywMIsA2WycgT3Kh4y4gwh2MO5aVS-p2WFiFlW3DtoX6NXsGGFZ7H48bmq6Gn5dEKm6Qz_xCmBDbpUtY70LrZ2G8gZsmVznpgfJS_U/s400/Afbeelding1.png" width="331" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Wendy was mijn “gezeur” </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">over obstakelruns ondertussen helemaal zat en eindelijk ging ze over stag. We zouden samen een run lopen en dan nog wel op onze trouwdag. Zes jaar getrouwd, vier je in de modder!!! In de week voorafgaande aan de run belde een vriend op dat hij voor de zondag een ticket voor de 19km had, maar geblesseerd was. Dit weekend zou ik dus op zaterdag de 7 km samen met Wendy doen en een dag later de 19 km alleen (zie volgende blog). Dat was meteen een goede test om te bekijken hoe het met mijn blessures was maakte ik mezelf wijs.<br /><br />We maakten ons klaar voor de start en maakten eerst samen de laatste foto’s voor op facebook. Lotte bleef bij oma, terwijl opa voor ons uit zou sjouwen en foto’s ging maken. Mijn zwager en toekomstig schoonzusje liepen ook ergens op het parcours en mijn schoonouders kwamen ook eens kijken waar nu al die tumult voor was.<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiipBQKiqQpnM3M_mdMH9BQ6OtzjOXhsDiNHlx2nAr7sadQ3A3M_L7Pm1HOG8mFPcoGvZT4l98pRYMhvqJgcBoeCjGEggK1qGCNLLws8BfAptmOtCvJHouo-Trjt4EJiZvD76ZMvI0yW2k/s1600/IMG_2001.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiipBQKiqQpnM3M_mdMH9BQ6OtzjOXhsDiNHlx2nAr7sadQ3A3M_L7Pm1HOG8mFPcoGvZT4l98pRYMhvqJgcBoeCjGEggK1qGCNLLws8BfAptmOtCvJHouo-Trjt4EJiZvD76ZMvI0yW2k/s320/IMG_2001.JPG" width="213" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Bij de start tilde ik Wendy over de startmuur heen en volgde. </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Ze had er een lekker tempo in en we kletsten over van alles wat ze zou tegen komen onderweg. Voor de eerste keer door “the mud mile” is altijd wel een spektakel. Mensen proberen zo schoon mogelijk te blijven, terwijl dat dus juist niet de bedoeling is. Na een modderbadje en een keer tijgeren had Wendy wel door dat schoon blijven inderdaad niet ging lukken en ze gaf zich over aan alle modderzooi.<br /> Gelukkig was ik zo vriendelijk haar een handje te helpen met smerig worden…<br /><br />Het was ontzettend leuk om samen hieraan mee te doen en elkaar over de hindernissen heen te slepen. We hadden afgesproken alles op het tempo van haar te doen en dat viel me dus helemaal niks tegen. Blij verrast huppelde ik achter mijn vrouw aan en ondersteunde waar nodig. <br /> Als je samen een druk leven en een kind hebt, vergeet je nog wel eens vaker samen leuke dingen te doen en dit was weer eens een bewijs dat zoiets vergeten gewoon stom is.<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhC6sP-YSYjUMneGoNvh0-UiYHv8KhA-rl4Kse_7-egq_k0n5AwKxu1rfgu-JuCYlI6mrtGKim5yUb3HMJStflfkoE3OvgyfyPKSFc9IAIapF7xWf00VdB4okKseLGr9VxZPfGxyarceT0/s1600/IMG_2241.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhC6sP-YSYjUMneGoNvh0-UiYHv8KhA-rl4Kse_7-egq_k0n5AwKxu1rfgu-JuCYlI6mrtGKim5yUb3HMJStflfkoE3OvgyfyPKSFc9IAIapF7xWf00VdB4okKseLGr9VxZPfGxyarceT0/s400/IMG_2241.JPG" width="266" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Natuurlijk moest Wendy wel wennen om je staande te houden op de modderige paden, </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">maar de meeste hindernissen deed ze volledig op eigen kracht en ze hield zich op het pad kranig overeind.<br /> Wat een ontzettend leuke zesde trouwdag! En wat is het leuk om te merken dat mijn vrouw zo met me meeleeft en me steunt in mijn ronduit idiote uitdaging.<br /><br />We kwamen mijn schoonouders tegen vlak voor “Storm the castle” en kregen te horen dat ze wel even zouden komen lachen hoe wij van de quarter pipe af zouden glijden. Na even te poseren voor de foto, liepen we op de quarter pipe af.<br /> Ik rende in één keer naar boven en ging op mijn buik liggen om Wendy op te kunnen vangen. Ook Wendy haalde in de eerste poging mijn arm. Wendy klom verder omhoog terwijl ik haar 53 kilo naar boven trok. Zo zaten we bovenop “storm the castle” naar mijn schoonouders te zwaaien, er viel weinig uit te lachen aan onze actie…<br /><br />Direct daarna mochten we te water en zwommen naar een vlot. Op dit vlot stond een hoge stellage waar we op moesten klimmen. “The viking jump” Ik schat dat het toch 4 of 5 meter de diepte in springen was. Ik was benieuwd of Wendy dit wel zou durven.</span><div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsZcXdkOQEg9TxTddUmLBKqz_Wal3IoibGlUfM5dxsVRj1Y3iXyyI2P4ldDvyNuUKUfNCZhB4SyAiiRUMGIw8bim351axQk7HH7In-mcNMXgjxcYMHvI1x-yeu8dgIVYS76uhM1_gOeGI/s1600/20150613_163723.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsZcXdkOQEg9TxTddUmLBKqz_Wal3IoibGlUfM5dxsVRj1Y3iXyyI2P4ldDvyNuUKUfNCZhB4SyAiiRUMGIw8bim351axQk7HH7In-mcNMXgjxcYMHvI1x-yeu8dgIVYS76uhM1_gOeGI/s320/20150613_163723.jpg" width="320" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Zonder aarzelen klom ze naar boven, </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">even twijfelde ze, maar liet zich prima coachen. Ze sprong en landde prima, direct daar achteraan sprong ik. Helemaal trots op mijn vrouw, zwom ik achter haar aan naar de kant. We klommen “Walhalla steps” op (finish hindernis). Bovenop schalde de muziek uit de speakers en met zijn tweeën deden we een vreugde dansje terwijl ik niet eens kan dansen. Bij het omlaag klimmen zagen we dat mijn zwager en toekomstig schoonzusje ook zojuist waren gefinisht. Dus het feestje werd nog groter.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /> Lotte bleek weer bijna niet te houden te zijn geweest en wilde ook racen! Diezelfde dag hebben we haar nog ingeschreven voor de familie obstakel run.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Dank je wel voor je lieve en gezellige ondersteuning Wendy, het heeft me goed gedaan!<br />Wendy heeft in oktober de 13 km Strong Viking Brother edition gedaan met een vriendin. Dit jaar zijn we ook weer samen van de partij bij de water editie!</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhh3WDLfIB4HAY6cW2INBv6RIph5E4Rgw7MFGIQPAk67lAxFbdLgGkqA3FxvGrQ9WU3GIVNRsJkLNypiEhirWedyHCgj8sL92a9YLA0noLt0NFHs_8SFoFOrfiI4oW35Td40rfmX0k3KaI/s1600/10389414_1119109308117333_138821585464934201_n+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhh3WDLfIB4HAY6cW2INBv6RIph5E4Rgw7MFGIQPAk67lAxFbdLgGkqA3FxvGrQ9WU3GIVNRsJkLNypiEhirWedyHCgj8sL92a9YLA0noLt0NFHs_8SFoFOrfiI4oW35Td40rfmX0k3KaI/s640/10389414_1119109308117333_138821585464934201_n+%25281%2529.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
Joost Verbruggehttp://www.blogger.com/profile/01465616875416823521noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-977175495000361476.post-34801969810960986082016-03-26T08:14:00.000+01:002016-03-26T08:14:13.559+01:00Pezen en spieren zijn geen elastiekjes (mei 2015)<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><i>“de grootste uitdaging wordt om 11 maanden lang niet geblesseerd te raken”</i><br /><br />Ik herinner me deze uitspraak nog goed. Je kunt keihard trainen, maar je lichaam kan maar een bepaalde mate van training aan. Buiten acute blessures, ontstaan door een eenmalig incident, zijn de chronische blessures echt wel iets waar je voor moet waken.<br /> Een chronische blessure ontstaat vaak langzaam en gaat ook tergend langzaam weer weg als je je best doet. Dit betekend dat ik continue naar mijn lichaam moet luisteren en zijn signalen niet moet onderschatten.<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4OnVU3jxj44XEWQRPS12Su9RoE-an2dT1aZlpzE6SI0PCz7KzVVnHA7Y7BQeC9mxi_eeQ-LNJ41aDsVQY5IQ18ATA8Y8jndJbP03__Od3cCwUyDP069M_8RUlXodkZnR90XK-LDEjtEg/s1600/11273051_858727344200282_674405937_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4OnVU3jxj44XEWQRPS12Su9RoE-an2dT1aZlpzE6SI0PCz7KzVVnHA7Y7BQeC9mxi_eeQ-LNJ41aDsVQY5IQ18ATA8Y8jndJbP03__Od3cCwUyDP069M_8RUlXodkZnR90XK-LDEjtEg/s400/11273051_858727344200282_674405937_n.jpg" width="400" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Nu ik zojuist “The last man standing” heb gelopen, </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">is het logisch dat ik builen en schrammen heb. 32 km afleggen door zand, modder en water en veel klimmen en klauteren, zorgt altijd voor wat plekjes.<br /> Maar naast deze plekjes, merkte ik nog wat dingetjes op. <br /> De eerste keer dat ik weer een stukje ging hardlopen, voelde ik na een paar kilometer een zeurderige pijn bij mijn liezen. Ik weet precies wat het is als een spier/pees zo aanvoelt: “Ik ben een blessure aan het kweken” ik heb alleen niet zo’n goed idee hoe ik juist deze spiergroep goed op temperatuur kan brengen voordat ik ga hardlopen. Hoe geef ik deze spieren ook voldoende rust? Ik moet nogal veel bewegen voor mijn vak en alleen als ik die spier in zijn uiterste stand breng voel ik hem.<br /><br />Een ander gek pijntje was dat ik af en toe door mijn knie zakte als ik een trap afliep. Ook deze kan ik niet goed thuis brengen. Heel af en toe bij een diepe “Lunge” voelde ik hem, maar meestal was er niets aan de hand. Ik kon 10 keer een trap aflopen en maar één keer door mijn knie zakken en dat was dan ook nog eens de derde of vierde keer en niet de tiende keer. Dus erg onvoorspelbaar en daardoor ook niet goed aan te wijzen waar de pijn dan precies zit, maar hij was er wel.<br /><br />Beide blessures vertelden mij in ieder geval tijdens de komende trainingen uit te kijken en goed naar mezelf te luisteren. Ook was het weer een bevestiging dat de krachttraining van belang bleef. Sterkere spieren kunnen meer opvangen.<br /><br />Tijdens de krachttraining merkte ik dat in één van mijn ellebogen een oude blessure weer ging opspelen. Ik heb een aantal jaren geleden een “Golf arm” gehad. De pijn die je dan voelt, zit precies op één punt. En juist dat punt begon weer pijn te doen als ik pull-ups deed (aan een stang hangen en jezelf optrekken tot je kin boven de stang uitkomt). Dat is wel erg lastig, want dat is net een krachtoefening waar ik niet erg sterk in ben en eentje die ik hard nodig heb. Tijdens een obstakel run moet je je eigen lichaam nogal eens optrekken namelijk.<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7eN3wNVw32DCnvJHSPR4GjSPIVdFjLMMq7s05nfG-0BtxEmzWkmfiTZ9N4tWsOkx4kVTnN8itgPIOp9uxGX4AY-PLGadZXUB0tW1g0i7OmzXvuNp5MEDAukT4KMNQBeGRUeSz2pum994/s1600/_DSC0526.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7eN3wNVw32DCnvJHSPR4GjSPIVdFjLMMq7s05nfG-0BtxEmzWkmfiTZ9N4tWsOkx4kVTnN8itgPIOp9uxGX4AY-PLGadZXUB0tW1g0i7OmzXvuNp5MEDAukT4KMNQBeGRUeSz2pum994/s400/_DSC0526.JPG" width="400" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">“The last man standing” </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">en de trainingen vooraf eisten nu hun tol. Ik moest wel even een stapje terug doen om mijn lichaam goed te laten herstellen.<br /> Dit viel trouwens tegelijk met het completeren van een gezamenlijk boek die ik <a href="http://www.gevaarsbeheersing.blogspot.nl/2015/07/van-online-naar-offline-en-weer-terug.html" target="_blank">samen met andere docenten gevaarsbeheersing</a> maakte. </span><div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Soms vraag ik me wel eens af of ik niet wat teveel in één keer doe… </span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Door de afrondende fase van dit boek, werd toch al een heel deel van mijn vrije tijd opgeslokt. Wellicht dat ik in deze periode minder getraind heb als ik daadwerkelijk aankon ondanks de blessures.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpu4aQkW7Ws8Bp0_ROjV7QOgko4pFPkYDcJwDxfSXuqtt7WW0KD0G7dLveDccO5h1A2-mVnXyHwRnyLesHxPThDVZgMQMOIaCklHbvKuf-neZc_dRwZ-5hrOfGTT5g5hkGnr0LTRfYqWE/s1600/Afbeelding2.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="315" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpu4aQkW7Ws8Bp0_ROjV7QOgko4pFPkYDcJwDxfSXuqtt7WW0KD0G7dLveDccO5h1A2-mVnXyHwRnyLesHxPThDVZgMQMOIaCklHbvKuf-neZc_dRwZ-5hrOfGTT5g5hkGnr0LTRfYqWE/s640/Afbeelding2.png" width="640" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Door “The last man standing” was ik zeker van mijn zaak geworden. Ik zou die marathon gaan halen! <br /> Dit is volgens mij direct ook het nadeel van subdoelen stellen: </span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><i>Het kan je zoveel vertrouwen geven dat je daardoor minder focus op je doel legt.</i></span></div>
Joost Verbruggehttp://www.blogger.com/profile/01465616875416823521noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-977175495000361476.post-31255811808199275742016-03-17T10:34:00.000+01:002016-03-17T10:34:28.089+01:00Eat me... (de marathon 30 tot 32 km)<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Tijdens de breakout run heb ik het rugzakje geen moment als vervelend ervaren. Natuurlijk moest ik hem na een stukje zwemmen wel eens even leeggooien, maar dat was geen probleem.<br /> Mijn schoonmoeder heeft aan de onderkant een aantal waterafvoer gaatjes voor me gemaakt, maar als ik in 1 keer 3 liter water vang, duurt het natuurlijk lang voordat dat er weer uit is. Nu na 30 km begint hij me toch af en toe te vervelen. Vandaar dat ik hem vlak van te voren <a href="http://obstakelmarathon.blogspot.nl/2016/03/volledig-in-harmony-de-marathon-23-tot.html" target="_blank">even afgooide</a>. <br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg79LMAiT2FQd7HTTdel8jRDjMicMEyfZXXWTsBFdMHLFkEfG70JizohY7SfNBCWYfjyosXESEpSSYu3tUSAkv0r_4DnEDBbewIOrztrhSJ0ocIsKXy1OVsED7tDRUvSymkZuKpHd8qpuc/s1600/IMG_0876.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg79LMAiT2FQd7HTTdel8jRDjMicMEyfZXXWTsBFdMHLFkEfG70JizohY7SfNBCWYfjyosXESEpSSYu3tUSAkv0r_4DnEDBbewIOrztrhSJ0ocIsKXy1OVsED7tDRUvSymkZuKpHd8qpuc/s400/IMG_0876.JPG" width="266" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Ook al verveeld hij af en toe, </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">ik wil niet zonder! Nu sta ik even bij mijn “supportersgroep” en krijg ik een krentenbol en een paar bemoedigende woorden en dat is ontzettend fijn. Maar is dit het moment waarop ik eten en drinken nodig heb?<br /> Het is veel fijner als je zelf de momenten en hoeveelheid kan bepalen. Ik krijg nu maar een halve krentenbol op, maar weet zeker dat ik over een paar kilometer weer wat nodig heb.<br /><br />Ik heb een strak regime: Iedere drie kwartier neem ik een flacon sportvoeding en drinken doe ik bijna constant. In ieder geval vlak na iedere hindernis neem ik een slok. Blijkbaar heb ik het nodig, want ik heb nog niet hoeven plassen en ben toch al bijna 5 uur bezig.<br /> Dat is dan ook meteen de inhoud van mijn rugzakje; flacons sportvoeding, sportdrank in een camelback en voor alle zekerheid mountainbike handschoentjes voor wat extra grip bij de monkeybars.<br /> Bijkomend voordeel van de rugzak bleek dat je me nu al vanaf grote afstand kon onderscheiden van de rest van de lopers.<br /> Ik heb vanochtend tijdens de start nog maar 1 andere marathon loper met een rugzakje gezien. De meesten kiezen blijkbaar voor de verzorgingsposten onderweg, of hebben hulptroepen langs de kant staan.<br /><br />Zoals eerder verwoord heb ik me nooit zo voor eten geïnteresseerd. Het was domweg niet nodig, omdat ik toch altijd hetzelfde gewicht had. De extreem lange wandeltochten die ik in het verleden maakte, vroegen niet om speciale voeding, maar om veel voeding.<br /> Voor de uitdaging die ik me nu had gesteld, werd het toch wel tijd om informatie in te winnen…<br /> Gelukkig ken ik veel sportmensen en ook mensen die veel grotere uitdagingen zijn aangegaan als ik. Ik maakte een afspraak en heb me over allerlei poedertjes en middeltjes laten informeren.<br /><br />Ondertussen had ik al aan meerdere gevraagd hoe het nou precies zat met koolhydraten eten. Een hardnekkig gerucht in mij, bleef maar volharden dat ik de hele week van te voren pasta’s etc. zou moeten eten. Ondertussen was dit gerucht al door meerdere (naar mijn mening) deskundigen bij mij ontkracht, toch was het mijn eerste vraag aan haar.<br /><br />Zij had de <a href="https://www.youtube.com/watch?v=rr5Y-BqaWGQ" target="_blank">“raid Goulaises”</a> in Vietnam meegedaan toen wij samen werkten. Meer dan 1.000 km afleggen zonder enige vorm van gemotoriseerde verplaatsing en dat in het klimaat van Vietnam. Als iemand het weet…<br /> Ook zij vond koolhydraten bufferen niet nodig. <br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2v7BHVtsxUT3EvIi67pHPDjmWuA4Gmo8nELJeK_5QI2pu3ltKLL-ljsR7EtnboH-oNT8GZnFf243ey-lFgr4WAzMkgpk63EjEX71h9ovegPtXMqXuZqU4RZ_Om3_kg2OLxmhJTVcn1os/s1600/20160317_100947.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2v7BHVtsxUT3EvIi67pHPDjmWuA4Gmo8nELJeK_5QI2pu3ltKLL-ljsR7EtnboH-oNT8GZnFf243ey-lFgr4WAzMkgpk63EjEX71h9ovegPtXMqXuZqU4RZ_Om3_kg2OLxmhJTVcn1os/s400/20160317_100947.jpg" width="225" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Van te voren had ik aan de telefoon al gevraagd welke merken sportvoeding ze gebruikte. </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Zij bleek fan van <a href="http://www.herbalife.nl/" target="_blank">“Herbalife”</a> omdat er niet zo’n “chemische smaak aan zou zitten… Ze had tijdens het gesprek al wat poedertjes en een paar sportvoeding "gelletjes" voor me meegenomen. De gel gebruikte ze zelf niet, omdat ze daarvan over haar nek ging. Zij hield het bij energierepen.<br /> Ik kreeg alles mee, omdat haar trainingsmaatjes wel met die gel werkten en het juist fijn vonden. Nu had ik een poeder om shakes mee te maken voor de race en een poeder om sportdrank mee te maken voor tijdens de race. Daarnaast nog een energiereep van hetzelfde merk en twee flacons gel.<br /><br />Haar grootste advies was om alles een keer tijdens een training uit te testen, zodat je weet wat je wel kunt hebben en wat niet. Dit advies had ik al eens eerder gehoord van iemand die soortgelijke evenementen als haar liep. Maar ja… Tijdens wat voor training probeer je nou zoiets?<br /><br /></span><div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Zij zelf nam tijdens een race ieder uur een energiereep en hamerde erop dat je jezelf gewoon moet dwingen om te eten, ook als je geen honger hebt. <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQt1yF56YgL5HDlfrhqpOBlQeI3c3hHLX16Ghk9dTUrO3vSoD2QekucHwMeYg2cXjsDXJnsroA4vNAg1PtMNuH8jfO6dPrX1l6hmuDCHdhYS3JysNxTiBnsBEcX3o-BtL8kY9jY1kZnNg/s1600/IMG_0887.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQt1yF56YgL5HDlfrhqpOBlQeI3c3hHLX16Ghk9dTUrO3vSoD2QekucHwMeYg2cXjsDXJnsroA4vNAg1PtMNuH8jfO6dPrX1l6hmuDCHdhYS3JysNxTiBnsBEcX3o-BtL8kY9jY1kZnNg/s320/IMG_0887.JPG" width="213" /></a></div>
Daarnaast is het handig om te eten als je toch moet wachten, of even ergens vertraging oploopt. Haar trainingsmaatje had ongeveer mijn lichaamsbouw en dus raadde ze me aan iedere drie kwartier wat te eten, omdat ik anders net te kort zou kunnen komen. Groter lichaam, verbruikt meer energie.<br /><br />Tijdens de run zouden krentenbollen en wine gums ook enorm goed kunnen helpen. Deze geven snel hun energie af aan het lichaam en zijn nog lekker ook.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Ik neem nog één hap krentenbol, </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">groet mijn supporters, geef nog twee studenten van mij een hand en sluit aan bij een groepje marathon lopers die mij passeren. We hebben ongeveer hetzelfde tempo, kan ook niet anders, want we zijn nu 30 km onderweg. <br /> Het is een redelijk jong groepje, knap dat je dit als groep kunt doen. Je hebt toch ongeveer hetzelfde tempo nodig en op zo’n monstertocht wil je niet te vaak moeten versnellen of vertragen omdat anderen dat willen.<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYEasMq0Beu4V-FKEC4SVue_e1G8sNrFPobHudMmi2Abs6Uofkjhau5HQcGNtN8ZoRXy1kNzR-C1dJA_cQGNkqMoUK24viNOsAvBhhqqPUfwM7caMQQlHwRFxVJ1yGgjIjEiTvbVY8YXE/s1600/IMG_0957.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYEasMq0Beu4V-FKEC4SVue_e1G8sNrFPobHudMmi2Abs6Uofkjhau5HQcGNtN8ZoRXy1kNzR-C1dJA_cQGNkqMoUK24viNOsAvBhhqqPUfwM7caMQQlHwRFxVJ1yGgjIjEiTvbVY8YXE/s400/IMG_0957.JPG" width="266" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">We duiken de sloot in en waden voor de derde en laatste keer naar het einde. </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Alles wat nu komt, is voor het laatst. Dat is wel een grappige gewaarwording, alles nog 1 keer.<br /> Als ik het water uitkom, ben ik blij dat mijn vader daar foto’s staat te nemen. Ik moet weer een stuk onder prikkeldraad door kruipen. In de tweede ronde bleef mijn rugzak halverwege hangen in het prikkeldraad. Bij dit soort stukken moet je met een rugzak eigenlijk plat op je buik tijgeren, maar daar krijg je na deze afstand steeds minder zin in. Ik geef met plezier de rugzak af en duik onder het prikkeldraad.<br /> Daarna pak ik hem meteen weer aan, neem een slok en sluit weer aan bij het groepje.</span></div>
Joost Verbruggehttp://www.blogger.com/profile/01465616875416823521noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-977175495000361476.post-78362912681443985552016-03-11T09:24:00.000+01:002016-03-11T09:24:06.099+01:00"The last man standing" (breakoutrun, mei 2015)<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTTE-9KkgCxwivR65fRcuogECZVMl_nl7zdk_GHaTXLpnXN_2lILMfP1SfhyphenhyphennrvoN1dhjw3EN8k9Ou_nrWXI0mqDcy6Ong4TEsOSaJAXM8vR9SEYsbFEfr80UqggKGV1MbHzTE-asH47w/s1600/break+out.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="328" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTTE-9KkgCxwivR65fRcuogECZVMl_nl7zdk_GHaTXLpnXN_2lILMfP1SfhyphenhyphennrvoN1dhjw3EN8k9Ou_nrWXI0mqDcy6Ong4TEsOSaJAXM8vR9SEYsbFEfr80UqggKGV1MbHzTE-asH47w/s400/break+out.png" width="400" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Mijn dochtertje Lotte, </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">stond met opa en oma al een paar dagen op de camping die grenst aan het evenementen terrein. Opa en oma vinden het heerlijk om af en toe met hun kleindochter een paar dagen op stap te zijn en Lotte geniet er net zo hard van.<br /> Af en toe kreeg ik via de app een foto toegestuurd van een hindernis die men aan het voorbereiden was. De breakoutrun was in de maak! Voor mij wordt dit een belangrijke race. Ik doe mee aan de “the last men standing” competitie. Dit houdt in dat je vijf uur de tijd krijgt om zoveel mogelijk rondjes van 8 km te lopen. Door deze run, kan ik bepalen of ik op schema lig. Daarna heb ik nog 4 maanden om te trainen.<br /> Het is nog spannender, omdat dit de eerste keer is dat Lotte erbij is en gaat zien waar papa mee bezig is.<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiY-h0WMk8-qke-zX8m3ILAAfaTOodyWCmg1jUVpqGxuKrNXtOGVbOdOSKDMATr1ZR3QpJXC5tTgfnUaLbXsyL9xlKQP2sHhWyuyuJnSp4uZV7II613_NyrTNxUcMYz26TRO7SABJ0AD4o/s1600/IMG_9210.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiY-h0WMk8-qke-zX8m3ILAAfaTOodyWCmg1jUVpqGxuKrNXtOGVbOdOSKDMATr1ZR3QpJXC5tTgfnUaLbXsyL9xlKQP2sHhWyuyuJnSp4uZV7II613_NyrTNxUcMYz26TRO7SABJ0AD4o/s320/IMG_9210.JPG" width="214" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">De Breakoutrun </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">staat in het teken van gevangenen die proberen uit de gevangenis te ontsnappen. Hindernissen met blaffende honden, muren waar je overheen moet klimmen, zoeklichten, etc. Vorig jaar en het jaar ervoor werd er ook met paintball wapens op je benen geschoten, maar die hindernis zit er dit jaar jammer genoeg niet in.<br /><br />Ik stapte het startvak in en stond tussen voornamelijk pezige, afgetrainde mensen die al druk bezig waren met allerlei rekoefeningen. Een indrukwekkende line-up, al waren het er niet al te veel (ongeveer 25). Ik was de enige met een rugzakje op mijn rug. Het was voor mij ook de eerste run die ik met een rugzakje ging lopen. Een camelback is altijd prettig tijdens het sporten en ik kon zo ook mijn voorraadje sportvoeding meenemen en op ieder moment dat ik er behoefte aan had iets van nemen.<br /><br />Het was nog heerlijk rustig op het parcours en af en toe hoorden wij in de verte de volgende startgroep weggeschoten worden. Ik kwam aan de praat met een man van ongeveer mijn leeftijd en vertelde over mijn plannen om de mudmasters marathon te gaan lopen. Hij vertelde dat die marathon een hele leuke ervaring was en dat ik wel zou merken, dat het eerste rondje geen enkel probleem is. De tweede ronde zou echt flink zwaar zijn volgens hem en bij het derde rondje zou je als het ware “vleugels” krijgen. Achteraf terugkijkend kan ik vertellen dat dit voor mij niet de volgorde was.<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_ztfTdQIcKmx8gf5E1SlInQmdG_a3XniPC8rFVDKP2hzcxlzSZjt4_HuPQUTdCV5jFjMTjpX_lFcWud6deoGyJ6kknNqirB2xQ73PDFVhIZrwu9GFk2xPIiVMh8qqLaISkr0_YZMcWBE/s1600/IMG_9185.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_ztfTdQIcKmx8gf5E1SlInQmdG_a3XniPC8rFVDKP2hzcxlzSZjt4_HuPQUTdCV5jFjMTjpX_lFcWud6deoGyJ6kknNqirB2xQ73PDFVhIZrwu9GFk2xPIiVMh8qqLaISkr0_YZMcWBE/s400/IMG_9185.JPG" width="400" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">We kwamen voor het eerst weer in de buurt van de camping </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">en ik verheugde me erop mijn dochtertje te zien. Ik was erg benieuwd of ze het leuk vond om mij zo bezig te zien. Van veraf hoorde ik al een klein meisje schreeuwen: “Papa!!! Kom op papa!!!” We liepen een stukje met een zandzak op onze schouders en gingen daarna te water om een vlot met bouwwerk op te klimmen, om er vervolgens weer vanaf te springen. Ik zwom daarna door naar de kant, terwijl omstanders riepen dat ik nog wat verder het water door moest voor nog een hindernis, zwom ik door naar de kant. </span><div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Ik moest Lotte even een dikke kus geven. Daarna dook ik weer het water in voor de volgende hindernis.<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOOFKq5Wuf1P0kjHm4kbv1wMx4xVYWhZU0n8COOJ2AbTvvOJfZ7mRCETUs9r_dh0n2jx9Y4QkiB15VbZbnDhAXr48DSeHvEuaXJdysTx9hiYFMpCqqP7Wc1FJrl3FiceIHUeRy3zAzEyU/s1600/IMG_8874.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOOFKq5Wuf1P0kjHm4kbv1wMx4xVYWhZU0n8COOJ2AbTvvOJfZ7mRCETUs9r_dh0n2jx9Y4QkiB15VbZbnDhAXr48DSeHvEuaXJdysTx9hiYFMpCqqP7Wc1FJrl3FiceIHUeRy3zAzEyU/s400/IMG_8874.JPG" width="266" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Het was een leuk en afwisselend parcours, </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">met genoeg mul zand, want dat is één van de kenmerken van de breakoutrun. Maar daar maak je me niet meer gek mee na de “Men of steel”. Bij start/finish werd het eerste kruisje achter mijn naam gezet en ging ik ronde twee in. <br /> Oh, wacht even! Dit is een mooi moment om mijn eerste flacon sportvoeding te pakken. Ik kneep de flacon uit in mijn mond en slikte het met een vies gezicht door. Smakelijk was het niet… Snel even wegspoelen met een paar slokken sportdrank.<br /><br />Ik vervolgde mijn tocht, maar na ongeveer 20 meter kreeg ik de ene kokhals beweging na de andere. Gelukkig kwam er niks mee omhoog en kon ik dus doorlopen. Na tweehonderd meter was het voorbij. Dus daarom was me verteld het eerst tijdens een training uit te proberen… Nu was dit dan ook wel een training, maar wel een hele lange en waarschijnlijk niet het meest geschikte moment om met zoiets te experimenteren.<br /><br />Halverwege het tweede rondje kwamen we weer bij de hindernis die ik het meest creatief vond, al zullen heel mensen het niet met me eens zijn. Als organisatie vind ik het slim bedacht: Niet één dranghekje neerzetten, maar 3.000 dranghekken (misschien iets minder) aan elkaar vastbinden met tie-rips, zodat je continu hekje op, hekje af moet. Meesterlijk! <br /> </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Direct daarna kwam Brabants meest gezellige drankpost. </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Twee vrouwen van ergens halverwege 40, misschien begin 50 met hun dochters.</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYV_ptm4EH_oBRXGD-ro1HHyG2CJ5bG4a7d3-NnO7ue_4yebiPkLGK5iDshyphenhyphenhLDmkCZCk0mJcl98OKll7hRDfU7ikW075hQ0YzMsQodXkuaafIgiD3Z-PcRmS6Ry03GJPmygtEUOWftdw/s1600/17114_434764543349800_3388222463162283834_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYV_ptm4EH_oBRXGD-ro1HHyG2CJ5bG4a7d3-NnO7ue_4yebiPkLGK5iDshyphenhyphenhLDmkCZCk0mJcl98OKll7hRDfU7ikW075hQ0YzMsQodXkuaafIgiD3Z-PcRmS6Ry03GJPmygtEUOWftdw/s400/17114_434764543349800_3388222463162283834_n.jpg" width="400" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"> Aan hun reacties merkte je dat ze het allemaal maar heel spannend vonden en ontzag hadden voor wat die gekken hier allemaal deden. Met name die gekken met een gele band om de arm.<br /> Ik bedankte ze voor de goede zorgen en zei “tot straks” ze groetten terug en weg was ik weer. Nadat ik door de watercage was geweest, moest ik toch het overtollige water uit de rugzak halen en besloot ik meteen weer een flacon te nemen. Dit keer deed ik het iets rustiger aan en bouwde iets langzamer mijn hardlooptempo op. Nu ging het goed.<br /><br />We liepen op een weg langs een zandafgraving. Natuurlijk moesten wij ook hier de zandafgraving in, om daar een paar rondjes te maken en vervolgens weer op dezelfde weg uit te komen. Toen we bijna weer op deze weg uitkwamen, keken we elkaar verbaasd aan.. Op de weg, liep de enige vrouwelijke deelneemster aan “The last man standing”, terwijl we haar voor de watercage hadden ingehaald, liep ze nu voor ons…<br /><br />Ergens op het stuk daarna ben ik mijn maatje kwijtgeraakt.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD8O4kdZ8-v_1C2xJ7lrRyNMyE5T9XpmzVg-kyZdpgiGri5Dc7k4mLgOaJn0zhyN1ueiXL-9YcsA1cN00lISdJN8apdxawh3lD-iCefjrvisvwO2bknW-L4lujlgkZCT2Gg4OOeE6z01w/s1600/IMG_1702.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD8O4kdZ8-v_1C2xJ7lrRyNMyE5T9XpmzVg-kyZdpgiGri5Dc7k4mLgOaJn0zhyN1ueiXL-9YcsA1cN00lISdJN8apdxawh3lD-iCefjrvisvwO2bknW-L4lujlgkZCT2Gg4OOeE6z01w/s400/IMG_1702.JPG" width="400" /></a></div>
We hadden toch een net iets ander tempo en op verschillende momenten behoefte aan eten en drinken. Weer hoorde ik Lotte van verre al roepen, wat heerlijk is dat zeg! Aangemoedigd worden door je eigen dochter, ook al kan ze nog niet helemaal doorhebben wat ik precies aan het doen ben. Bovenop het vlot, hoor ik Lotte aftellen en ik wacht met springen, totdat ze klaar is. Als ik weer boven water kom hoor ik haar gillen: “Goed gesprongen papa!”.<br /> Ik zwem weer naar haar toe en we maken er een gewoonte van om iedere ronde een natte kus te geven.<br /><br />Steeds meer mensen op het parcours herkennen de gele band om de arm en kijken me met ontzag aan. “Hoeveel rondjes ga je doen?” is de meest gestelde vraag. Steevast antwoord ik “vier” waarna men helemaal vol ontzag naar me kijkt.<br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiW0rUaKzOm1RYMtz8Uwjde7ptB8JdjGpnK7HYC-EJtDp5UInT0LZk1GR9mleJI5uOonAYrlORcdJKVRQgZAswumX4F9Er2EHPau8FyiYqXdzgIwYo1T7TGQ7cdjmHazq-OuRcBrDhoor0/s1600/IMG_8952.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiW0rUaKzOm1RYMtz8Uwjde7ptB8JdjGpnK7HYC-EJtDp5UInT0LZk1GR9mleJI5uOonAYrlORcdJKVRQgZAswumX4F9Er2EHPau8FyiYqXdzgIwYo1T7TGQ7cdjmHazq-OuRcBrDhoor0/s320/IMG_8952.JPG" width="320" /></a></div>
De organisatie blijkt heel vaak om te roepen dat je de mensen met een gele armband de ruimte moet geven of voor moet laten. Dat is prettig als er een opstopping is bij een hindernis. Ik moet bekennen, dat ik geen enkele opstopping heb meegemaakt. En dat is best wel een compliment voor de organisatie. Ze blijken er wel geweest te zijn, als ik het terug lees in de reviews, maar die kunnen dan nooit lang zijn geweest, anders was ik ze tegen gekomen.<br /><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Vlak voordat ik aan het laatste rondje begin, ga ik mijn lichaam voelen. Ik wordt strammer en alles verloopt wat minder soepel. Dan wordt ik bij het ingaan van ronde vier ook nog aan de praat gehouden door een journalist. Best een kunst om je vragen zo te stellen dat je een sporter een tijdje op zijn plek doet ophouden. Na een minuutje of vijf ben ik het beu en geef ik beleefd aan dat ik doorloop. </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Als laatste vraag, wilt hij dat ik een stukje een autoband meezeul, voor de foto. Ik stem in en zeg dat ik na de fotograaf de autoband aan de kant gooi en dat hij zelf maar zorgt dat die band weer terug komt. Achteraf blijkt dat de organisatie had bedacht dat iedereen de volledige ronde vier met een autoband moest lopen. Dat is mij nooit duidelijk geworden.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/Xnl2zUOQ27M/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/Xnl2zUOQ27M?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br />Volgens de journalist lig ik op een zesde plek. Dat is apart, het gaat mij helemaal niet om de competitie tussen de anderen, maar ik vind het toch wel leuk te horen dat ik met de grote jongens mee doe.<br /> Het laatste rondje gaat alles wat moeizamer, maar het gaat nog steeds. Mijn vader staat met zijn camera op een punt waar ik in het water moet springen. Net op het moment dat ik aankom, begint het ineens keihard te regenen. Onhandig pakt hij snel zijn paraplu en sommeert mij even te wachten. Nu ik stil sta, merk ik dat mijn lichaam dat niet wilt. Het is doorgaan of helemaal stoppen.<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">De laatste keer bij Brabants meest gezellige drankpost is een feestje. </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">De dames staan voor me te applaudisseren en ik krijg nog een extra stukje banaan. Ik bedank ze voor alle goede zorgen en beloof er volgend jaar weer bij te zijn.<br /> De laatste vier kilometer zijn ingegaan en intern vier ik al een feestje. Dat heb ik toch maar weer mooi geflikt! Dit laatste stuk kan mij niks meer gebeuren. Ik zweef als het ware naar de finish.<br /> Daar staat een trotse familie op me te wachten, ik denk zelfs bij mijn vrouw te merken dat ze niet helemaal verwacht had dat ik dit zo even zou doen… Maar ze is voornamelijk trots. <br />Ik ook op mijn supportersgroep trouwens, die toch maar weer vijf uur voor mij langs een lintje hebben gestaan.<br /><br />Twee dagen later zag ik de "ranking" en toen moest ik toch wel even lachen…</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiVUzCoJ6Nno-oa98R0ZAol7_rk4J9Xjz1hpQCMys7qPM3c9g6o7_UBGg9CdYNxVX0k8Jz3M25T1dWUam3uWjnB5FsKWdtNXbEQjn8bPNijPYoSsYLsfWxZpdzTy_865fZBmrS30s0aXs/s1600/uitslag.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="341" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiVUzCoJ6Nno-oa98R0ZAol7_rk4J9Xjz1hpQCMys7qPM3c9g6o7_UBGg9CdYNxVX0k8Jz3M25T1dWUam3uWjnB5FsKWdtNXbEQjn8bPNijPYoSsYLsfWxZpdzTy_865fZBmrS30s0aXs/s640/uitslag.png" width="640" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
Joost Verbruggehttp://www.blogger.com/profile/01465616875416823521noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-977175495000361476.post-36481518932552130452016-03-09T09:45:00.000+01:002016-03-09T09:45:37.962+01:00Hoe zie ik het? (nr.6)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxP0SNbCxxjzXJkcezjfDDDx9x0RBBssNOVct5-7XfF3nx-12XUtc2pV2QBezqSVin0YQW_4Xk2cCnOx3hljwWeVMKJV5F5thYkDUgERkhWp-RK43OLdmkDva7O39EvBW8hDQ7M-4quRk/s1600/aandacht.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="332" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxP0SNbCxxjzXJkcezjfDDDx9x0RBBssNOVct5-7XfF3nx-12XUtc2pV2QBezqSVin0YQW_4Xk2cCnOx3hljwWeVMKJV5F5thYkDUgERkhWp-RK43OLdmkDva7O39EvBW8hDQ7M-4quRk/s400/aandacht.png" width="400" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Niet iedereen concentreert zich op dezelfde manier. </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Er zijn verschillende voorkeursstijlen die per persoon kunnen verschillen. Zo is de ene persoon van nature extravert en de andere persoon introvert. Als mensen zenuwachtig worden of onder spanning staan, wordt dit verschil nog duidelijker.<br /> Als ik voor school een tentamen moest maken, dan vond ik het vreselijk om bij klasgenoten in de buurt te zijn. Je kreeg dan zowel vooraf als achteraf allerlei vragen over de leerstof op je afgevuurd. Dat wilde ik helemaal niet, want daar werd ik alleen maar zenuwachtig van. Ik vond het dan ook dom als die mensen dat deden. Nu begrijp ik pas dat zij het nodig hadden om over de stof te praten en ik het juist niet nodig had.<br /><br />Volgens de theorie zijn er vier verschillende concentratiestijlen) (de hieronder genoemde voorbeelden komen uit het boek “Sportgek” (Rozendaal, 2013)):<br /><ul>
<li>Extern-smal of klein-buiten <i>(bijvoorbeeld: Kijk naar de bal. Hoor de coach) </i>;</li>
<li>Extern-breed of groot-buiten <i>(bijvoorbeeld: Overzicht over je medespelers. Zie de hele zaal. Lezen van de wedstrijd)</i>;</li>
<li>Intern-smal of klein-binnen <i>(bijvoorbeeld: Ontspan je onderarm. Voel de heupinzet)</i>;</li>
<li>Extern-breed of groot-buiten <i>(bijvoorbeeld: Voel de vermoeidheid. Bedenk een tactiek)</i>;</li>
</ul>
De ene psycholoog heeft het over extern/intern/smal/breed (Rozendaal, 2013) en de andere psycholoog praat over groot/klein/binnen/buiten (Schuijers, 2013). De termen verschillen, maar de uitleg is bijna identiek. Vandaar dat ik hier beide benamingen gebruik. Binnen de politie gebruiken we de benamingen van Rico Schuijers.<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglbQWJ9J4TgV-ghOOaDwd21Uxvr-aR3oAR_PppfJzyvDtKHzny7ttbkMGsvYoAx3OavcS0RyX1sDzvRTwWD8uxbGEmRqYip6Qcnm5nBkevfwIzcyNSvJ8Rjz0kgBzWw5ztOn3M9gUFr5c/s1600/10348589_664617740319853_4459386045538970862_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglbQWJ9J4TgV-ghOOaDwd21Uxvr-aR3oAR_PppfJzyvDtKHzny7ttbkMGsvYoAx3OavcS0RyX1sDzvRTwWD8uxbGEmRqYip6Qcnm5nBkevfwIzcyNSvJ8Rjz0kgBzWw5ztOn3M9gUFr5c/s400/10348589_664617740319853_4459386045538970862_n.jpg" width="400" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Mijn voorkeursstijl is: </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">“Groot-buiten” Als vechtsport en vuurwapen docent, ervaar ik dit echt als een kwaliteit. Er gebeurd zoveel op zoveel plekken tegelijk, dat ik voornamelijk het overzicht moet houden en ervoor moet zorgen dat er geen grove fouten gemaakt worden. Grove fouten zorgen in een dojo of op een schietbaan voor ernstige verwondingen.<br /> Ik kan natuurlijk niet alles voor zijn, maar ik moet ervoor zorgen dat mensen lekker kunnen trainen en geen blessures of ernstige verwondingen oplopen.<br /> Mijn studenten vragen natuurlijk wel om de details, maar die vind ik pas in tweede instantie belangrijk. Mijn primaire taak is ervoor zorgen dat ik iedereen in de gaten houd en dat lukt me aardig goed.<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhF2HYK7gRitdo2t6fzeJR2xxUVwNm0Q-3dUpaG9hM5Q6EyaNssen9YYwq3zpnPQQ3NETnm_7Z3Rngcgho_XH_gz4rG5xXE1ldes6lEklUKA2tNr_i2O-n97GbwSkN3yELFT5uo1VgvX5o/s1600/267535_246671348694471_548300_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="251" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhF2HYK7gRitdo2t6fzeJR2xxUVwNm0Q-3dUpaG9hM5Q6EyaNssen9YYwq3zpnPQQ3NETnm_7Z3Rngcgho_XH_gz4rG5xXE1ldes6lEklUKA2tNr_i2O-n97GbwSkN3yELFT5uo1VgvX5o/s400/267535_246671348694471_548300_n.jpg" width="400" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">In mijn sportcarrière </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">heb ik af en toe veel profijt van deze voorkeursstijl gehad en af en toe ook wat nadelen eraan ondervonden. Tijdens het wildwaterkajakken kon ik goed improviseren als de route van mijn boot niet precies zo verliep als vooraf uitgedacht. Alle andere golven en manieren om op het juiste punt uit te komen zaten automatisch al in mijn hoofd.<br /> Bij jiu-jitsu op hoog niveau, wordt ieder detail steeds meer van belang en was het voor mij dus een opgave om daarop te trainen.<br /><br />Bij hulpverlening (bijvoorbeeld een reanimatie) heb ik ook door wat er om mij heen gebeurd, terwijl ik echt wel geconcentreerd bezig ben met die ene hulpbehoevende. Doordat ik weet wat de mensen om mij heen doen en hoe zenuwachtig zij zijn, weet ik ook de juiste mensen aan te sturen en vraag ik niks aan diegene die alleen maar apathisch staat te kijken.<br /><br />Tijdens de marathon bleek dat niet altijd de beste voorkeurstijl te zijn. Ik vermoed dat dit één van de redenen is waarom ik <a href="http://obstakelmarathon.blogspot.nl/2016/03/volledig-in-harmony-de-marathon-23-tot.html" target="_blank">zo keihard door mijn enkel ging</a>, waardoor ik best wel eens mijn enkel had kunnen breken.<br /> Gelukkig ligt de stijl “klein-binnen” verder bij mij vandaan, want dan had ik me wel eens lang kunnen concentreren op de pijn die ik voelde (en twee weken later nog steeds) nu was de pijn na een paar honderd meter op acceptabel niveau en kon ik het vergeten.<br /><br />“Het grappige is nu dat als je de concentratie dreigt te verliezen of als je het lastig vindt om je op dat moment te concentreren, je om de concentratie op te pakken het beste de stijl kunt toepassen die precies het tegenovergestelde is van jou voorkeursaandachtstijl.” (Rozendaal, 2013)<br /><br />Zoals ik in het blog <a href="http://obstakelmarathon.blogspot.nl/2016/03/volledig-in-harmony-de-marathon-23-tot.html" target="_blank">volledig in harmony</a> beschreef, moest ik in de buurt van de carwash mezelf dwingen om klein-buiten (let op het modderpad) te concentreren, terwijl ik vlak langs een aantal afleiders kwam.<br /> Als ik deze concentratievorm niet bij mezelf had opgelegd, was ik waarschijnlijk op het glibberpad onderuit gegaan.<br /><br />De aandachtscirkels van Eberspächer gebruik ik om door te krijgen of ik afgeleid ben en hoe groot de afleiding is. Hoe verder ik van mijn taak afdwaal, </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">hoe moeilijker het is om weer terug te komen bij mijn taak.</span><br style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-large;" /><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6EFM5gfSxOAi_x5utwQbwfa-QEZ40C3CfquNZ8bNeQiUdRDW4RcoTkUcbzyp-dL5eHE-LEvgneN3_tZ9egWaOO6hiEDsNdG8_CzdI_ml3ApJd8X_dWT1nPzxtplAQwVayEBiv19WEn3E/s1600/aandachtscirkels.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="299" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6EFM5gfSxOAi_x5utwQbwfa-QEZ40C3CfquNZ8bNeQiUdRDW4RcoTkUcbzyp-dL5eHE-LEvgneN3_tZ9egWaOO6hiEDsNdG8_CzdI_ml3ApJd8X_dWT1nPzxtplAQwVayEBiv19WEn3E/s640/aandachtscirkels.bmp" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Bron: <span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: NL;"><a href="http://www.anoekdevoogd.nl/artikelen/aandachtscirkels">http://www.anoekdevoogd.nl/artikelen/aandachtscirkels</a></span></td></tr>
</tbody></table>
<br />Er zijn vele interne en externe afleiders die je uit je opperste concentratie kunnen halen. Ik heb er in de <a href="http://obstakelmarathon.blogspot.nl/2016/03/strong-viking-run-mud-edition-maart-2015.html" target="_blank">afgelopen blogs</a> een heel aantal beschreven. <br /> Voor mij is het sterk van de situatie afhankelijk of ik de afleiding accepteer of niet. Ik mag (zeker op een inspanning van 6 ½ uur) best af en toe afgeleid zijn. Zo lang in opperste concentratie werken kan ook helemaal niet. <br /> Het gaat er wel om dat ik op het juiste moment het koppie erbij heb en niet te ver afdwaal van mijn taak. <br /><br /></span><h3>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Bronnen:</span></h3>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Rozendaal, E. (2013). Sportgek. Utrecht: Tirion Uitgevers.<br /><br />Schuijers, R. (2013). Als het erop aan komt... Deventer: ...daM uitgeverij.</span>Joost Verbruggehttp://www.blogger.com/profile/01465616875416823521noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-977175495000361476.post-48183350742581426872016-03-08T09:01:00.000+01:002016-03-08T09:02:13.399+01:00Men of steel run (april 2015)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZAzIDzZ-ixQ-8WwUW6pxx8nmJj34FQwHf0-9gNXwZzsEcXTZAMl4Pn-ha_G1aCRPKnvpKZNbJepbQ6J_RDMIWApFumIHNj0K8zo-hYsD1568vEvCa4V1aeHsOtRvDx6ZOvnoUyFH8xWQ/s1600/Afbeelding2.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="178" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZAzIDzZ-ixQ-8WwUW6pxx8nmJj34FQwHf0-9gNXwZzsEcXTZAMl4Pn-ha_G1aCRPKnvpKZNbJepbQ6J_RDMIWApFumIHNj0K8zo-hYsD1568vEvCa4V1aeHsOtRvDx6ZOvnoUyFH8xWQ/s640/Afbeelding2.png" width="640" /></a></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Ik haal mijn startbewijs en t-shirt op bij het loket aan het strand. De vrouw die mij helpt kijkt me verbaasd aan als ik om een shirt XL vraag (XL past altijd het beste en daarbij heb ik deze ook besteld). Ze haalt me over om toch een Large te passen, want een hardloop shirt moet “lekker strak” zitten…<br /> Het is veel te koud om in mijn blote bast te gaan staan, dus ik doe mijn jas uit en pas het shirt over mijn andere kleding heen. Vooruit, doe maar een maat L (achteraf gezien zit hij toch een tikje te strak).<br /> We liepen nog even over het strand om een aantal hindernissen te bekijken en een visje te eten.<br /></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhok20_gamtMBhDKLkf2Wfhk3d0Gb1Cq1z_mQAIg3Rl5zVTlai86CVUVQNvBsl-LICuHo5TA8Lpji-KyjCviI70Ggp9-DGjN_bsODOLDLCp9OvnqA2LXgFg_T5Fib93x_WHfFckxiUeGZ0/s1600/11191528_689539721173422_2062992974_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhok20_gamtMBhDKLkf2Wfhk3d0Gb1Cq1z_mQAIg3Rl5zVTlai86CVUVQNvBsl-LICuHo5TA8Lpji-KyjCviI70Ggp9-DGjN_bsODOLDLCp9OvnqA2LXgFg_T5Fib93x_WHfFckxiUeGZ0/s320/11191528_689539721173422_2062992974_n.jpg" width="320" /></a></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">
</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Daarna ga ik terug naar het appartement </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">van één van mijn beste vrienden. Mijn andere beste maatje komt ook en met zijn drieën gaan we uiteten en even lekker bijkletsen onder het genot van een biertje.<br /> Het is veel te gezellig om echt vroeg naar huis te gaan, maar ik heb morgen een stevige run in het vooruitzicht en we maken het daarom ook niet al te laat.<br /><br />De volgende ochtend wordt ik gewekt met een overheerlijk ontbijt. Het was zo lekker dat ik me na der hand zorgen begon te maken of ik niet veel te veel gegeten had. We vertrokken richting het strand, waar ik 14 km over heen zou moeten hobbelen. <br /><br /> </span><br />
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">De eerste uitdaging was om een parkeerplaatsje te vinden. Daarna liepen we richting het evenement en zagen een gigantische rij staan voor het hokje waar ik gisteren mijn startnummer had opgehaald. Wat een geluk dat ik een dag eerder ben gekomen! Dit is echt een wachtrij van een uur! Snel stuur ik een appje naar een studente die samen met haar broer ook vandaag aan dit evenement mee doet. Zij starten veel later als ik, dus wellicht hebben ze er wat aan als ik ze tijdig waarschuw.<br /><br />Op het strand, staat een grote tent als kleedhok, binnen staan kluisjes die je voor €5,- kan huren. De kluisjes zijn echter veel te klein voor de grote tas die ik mee heb, maar gelukkig heb ik geen kluisje nodig, want mijn vrienden houden de tas wel bij hen. <br /> De tent is netjes ingedeeld met twee gescheiden kleedruimtes en ze hebben in iedere ruimte handig waterslangen opgehangen zodat ze goed kunnen fungeren als douche. Het lijkt me wel erg klein voor het aantal mensen dat vandaag hier aanwezig is.<br /></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYk5VDjOnNeWdxRFuH1JAphMRo0WWOlEzzr5wvTmeuH3QYwPRtmgNMGp0PxfKEvdR0nCyoD0K0yuUvT-9a-HH2GiRQaHdFildwCIsfJP0Zyh7H-kz8N0arluQKEEz46dyXJerg5UyhLcg/s1600/10647132_756310967817196_6506174934875872521_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYk5VDjOnNeWdxRFuH1JAphMRo0WWOlEzzr5wvTmeuH3QYwPRtmgNMGp0PxfKEvdR0nCyoD0K0yuUvT-9a-HH2GiRQaHdFildwCIsfJP0Zyh7H-kz8N0arluQKEEz46dyXJerg5UyhLcg/s400/10647132_756310967817196_6506174934875872521_n.jpg" width="400" /></a></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">
</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Na een leuke warming-up van 5 “superhelden” </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">bovenop een container is het dan eindelijk zover, ik ben gestart. Ik moet even wennen aan het hardlopen in het mulle zand, want dat vreet toch aardig wat energie.<br /> Ik was benieuwd hoe men de obstakels op het strand goed vastgezet kreeg, maar de organisatie verdient een compliment voor de creativiteit en het handige gebruik van zeecontainers.<br /> Nadat ik voorbij “het Koerhuis” en onder de pier door ben, begint het zachtjes te regenen en steekt er een flinke tegenwind op.<br /><br />Het mulle zand is een langzame sloper, maar ik voel me goed en voorlopig verloopt alles prima. Toch heb ik even in de duinen een deel van het ontbijt neer moeten leggen om dit goede gevoel te behouden.<br /> Ik loop van de ene creatieve container obstakel naar de andere. En bevindt me ondertussen tussen mensen met ongeveer een gelijk tempo. De regen is weer gestopt, maar de wind snijd in mijn gezicht. <br /> Ik geniet van deze unieke run in een toch wel redelijk uniek landschap. <br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFxpI4DNMZCtj_KKu9MYoDIqF5lRXAYviPdeLf0Z850D21S-lHCklZEBOA5aGKF73f51Fx8NPVibiciZeohbkqdELNoqgkUNQmRUh9HWihYqrNsAJX4qitGZUImyKaOTcdf9cO_jPaH3k/s1600/_DSC0036.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFxpI4DNMZCtj_KKu9MYoDIqF5lRXAYviPdeLf0Z850D21S-lHCklZEBOA5aGKF73f51Fx8NPVibiciZeohbkqdELNoqgkUNQmRUh9HWihYqrNsAJX4qitGZUImyKaOTcdf9cO_jPaH3k/s320/_DSC0036.JPG" width="320" /></a></div>
</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Het zand begint zijn tol te eisen </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">en af en toe moet ik mijn tempo iets vertragen (ik ben nog steeds op de heenweg). Na een tijdje zie ik het keerpunt direct na een obstakel waar veel mensen voor staan te wachten. Ze hebben twee rijen ringen opgehangen boven een bak water.<br /> Twee mensen tegelijk kunnen deze hindernis nemen en er staan nu al een man of 75 te wachten. Ik besluit de hindernis over te slaan en aan de terugweg te beginnen. Ik ben al aardig vermoeid en wil niet te lang in de koude wind staan afkoelen. <br /><br /> </span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Een paar containers en netten verder, zie ik de drinkpost van de heenweg aan mijn linkerhand en besluit om er toch even langs te lopen. Na een paar slokken, sjok ik weer door het mulle zand terug naar de rand van het water. Hier is het iets prettiger lopen, omdat de zee heeft gezorgd voor een wat vlakkere ondergrond. Ook al is de run pittig en zit de wind niet echt mee, ik geniet met volle teugen.<br /><br />Vlak voor de pier, is een stuk afgezet, waar je een parcours moet afleggen met een zandzak van 10 kilo. Het ziet eruit als een leuk parcours, maar ook de later gestarte 7 km zou dit stuk af moeten leggen. Ik maak een inschatting in hoe veel mensen tegelijk op het parcours kunnen met een zandzak en hoeveel mensen er staan te wachten. Naar mijn inschatting zou ik hier bijna anderhalf uur wortel staan te schieten voordat ik aan de beurt ben.<br /> Helaas, maar deze sla ik dus ook over. Het is ondertussen wel duidelijk dat de organisatie niet berekend is op het aantal deelnemers.<br /></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMiCbFi5dWPoHNw6yL7PVSEXKm9RP3ZpbNlCdXh9iVW3bh9_KQRcd5BUlyrwW09T_GVtUxNXFIiJ_EIysYl9IDzIQerlJAjuWU2T_MKcQht7qGYTjFRjy-yIfvU0EQpPzr9Y22HMBVS8w/s1600/_DSC0044.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMiCbFi5dWPoHNw6yL7PVSEXKm9RP3ZpbNlCdXh9iVW3bh9_KQRcd5BUlyrwW09T_GVtUxNXFIiJ_EIysYl9IDzIQerlJAjuWU2T_MKcQht7qGYTjFRjy-yIfvU0EQpPzr9Y22HMBVS8w/s320/_DSC0044.JPG" width="213" /></a></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">
</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Ik klim twee zeecontainers omhoog </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">en spring er vanaf om op een groot luchtkussen te landen. Heel erg leuke hindernis, maar ik ben blij dat ik de zandzakken hindernis heb overgeslagen! Als al deze mensen voor me zouden zijn… Zou dit ook weer een uur wachten op hebben geleverd. <br /> Meestal komen mensen bovenop de hindernis er pas achter dat het heel hoog is en durven ze niet meer. Mensen die bovenop een hindernis twijfelen, zorgen voor de grootste oponthoud is mijn ervaring.<br /><br />Ondertussen ben ik echt wel toe aan de finish, wat is het zwaar om de hele tijd door het zand te lopen! Het volgende obstakel, een half pipe die je op moet rennen, heeft halverwege twee schoenen op losgeraakte uitstekende spijkers hangen. Blijkbaar is er geen hamer in de buurt om de spijkers terug te meppen. Ook deze sla ik over.<br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhPbVR-Czmu7DxECUxqNSXPIdcXHJp08WHJ2EChpYtcy2iLesswsXBoTvXihpWY0J3-XfAX_HK-Hc_LZGdyY0Ju0f1eL0AcmoaIYesP15xOnOXweyqdosLr6rA-VwzDUo5Zu1Xg0P_ytA/s1600/_DSC0069.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhPbVR-Czmu7DxECUxqNSXPIdcXHJp08WHJ2EChpYtcy2iLesswsXBoTvXihpWY0J3-XfAX_HK-Hc_LZGdyY0Ju0f1eL0AcmoaIYesP15xOnOXweyqdosLr6rA-VwzDUo5Zu1Xg0P_ytA/s320/_DSC0069.JPG" width="213" /></a></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">
</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Daar zie ik mijn maatjes weer! </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Het laatste stukje van de run is aangebroken. Na de laatste leuke glijbaan, ga ik de tent in om me om te kleden. </span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /> Even schrik ik en denk me vergist te hebben als ik tegen de blote billen van een voorover gebukte vrouw aan kijk. Maar daarnaast staan twee naakte mannen vrolijk met elkaar te kletsen en daarnaast een half naakte vrouw. </span><br />
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Deze kleedruimte is wat te vol, dus ik besluit in de achterste kleedruimte te kijken. Ook hier staan naakte en halfnaakte mannen en vrouwen gebroederlijk dicht naast elkaar te douchen en om te kleden. Ook ik begin me af te drogen en om te kleden. Drie sportieve meiden van halverwege de twintig komen naast me staan en doen hetzelfde. Dat is nog eens een prettige afsluiting van de run! </span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">De organisatie wordt hier later op internet behoorlijk op aangekeken, terwijl zij hebben gezorgd voor twee gescheiden kleedruimten. Het zijn de deelnemers die voor gemengd omkleden hebben gezorgd. Dat niet iedereen daarvan gediend is, kan ik me voorstellen.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">In <a href="https://daniellesienema.wordpress.com/2015/04/30/waarom-je-als-obstacle-runner-niet-preuts-kunt-zijn/">een ander blog</a> lees je hoe een dame deze kleedpartij heeft ervaren. </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /> </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dxH-u1m4-ClWC1kk1iUnKvOC2dW5gVj7Xj5pD62GMHTAZ9puEnxNgMcj6Gd5_7xiE6OZu1axvQo83Xrph22Ig' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
Joost Verbruggehttp://www.blogger.com/profile/01465616875416823521noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-977175495000361476.post-291059364145048072016-03-05T09:35:00.000+01:002016-03-05T09:37:15.408+01:00Strong Viking run mud edition (maart 2015)<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVKfyL6MXW3pQmfFeYe6_q9bqgVEYCa2KfTuZdeZW97aF0pUddNP0SsJkkohdFAtxblJtHPcUlPqDo9hfGk32pdQbplvIsIJyu3v03CSDZhDtSTt9FaxsAOGdfF_VxOQWiPdtOk31AZsU/s1600/10006972_614404708648259_1666218824_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVKfyL6MXW3pQmfFeYe6_q9bqgVEYCa2KfTuZdeZW97aF0pUddNP0SsJkkohdFAtxblJtHPcUlPqDo9hfGk32pdQbplvIsIJyu3v03CSDZhDtSTt9FaxsAOGdfF_VxOQWiPdtOk31AZsU/s400/10006972_614404708648259_1666218824_n.jpg" width="400" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Hierom zou dit jaar wraak noodzakelijk zijn... </span></td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">“Gaan we dit jaar weer met die vikingmutsen op lopen?”</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><i><br /> “Ik heb hem nog steeds … “ <br /> “Ik heb hem vorig jaar direct na afloop ritueel begraven..”<br /> “Wahahahaha!”<br /> “Joost, ik neem nog wraak op jou voor vorig jaar, weet je nog?”</i><br /><br /> </span><br />
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">De berichten blijven komen in de aangemaakte appgroep. We hebben er zin in! Nijmeegse Studenten Jiu-jitsu Vereniging <a href="https://www.facebook.com/nsjvzanshin/?fref=ts" target="_blank">(NSJV) Zanshin</a> doet voor het tweede jaar mee aan de Strong Viking mud edition. Het jaar ervoor had ik het idee geopperd en samen met een aantal mensen uitgelopen.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglJaINHDg5_5kevVCz9p8T5f4HV_t-Y43fr1WaEe-8T9BIpW-Zr0f2-yps6D7Vvl8V0XQziSf-8cX63SCRSOB8VcFFKlOlkwhZTns-xq39oAL48y94StqC6-dhuRbLH4MoyAiUGFOYGQg/s1600/11381_1049843755043889_3528706327127611372_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglJaINHDg5_5kevVCz9p8T5f4HV_t-Y43fr1WaEe-8T9BIpW-Zr0f2-yps6D7Vvl8V0XQziSf-8cX63SCRSOB8VcFFKlOlkwhZTns-xq39oAL48y94StqC6-dhuRbLH4MoyAiUGFOYGQg/s320/11381_1049843755043889_3528706327127611372_n.jpg" width="320" /></a></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">
</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Ook dit jaar doen we weer mee, </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">met een aantal nieuwe mensen en een aantal die vorig jaar ook meededen. Het is een leuke gemengde groep. Het groepsproces en de lol samen is belangrijker als de prestatie, al denken een paar fanatiekelingen hier anders over. We ontwerpen speciaal voor deze editie een shirt, maar worden het niet echt eens over de juiste kleur. Daarom besluiten we hetzelfde shirt te bestellen, met hetzelfde logo, alleen iedereen in de kleur die hij of zij wilt.<br /><br />Het is koud en nat en het idee om dadelijk ook nog flink nat te worden valt niet bij iedereen in even goede aarde. Maar we zijn er en we hebben goede zin!<br /> Helaas blijkt de organisatie het een en ander te hebben verandert bij de tassen afgifte, waardoor enorme lange rijen ontstaan. Af en toe komt een onder de modder zittend, bibberend en tanden klapperend zielig hoopje mens naast ons staan om zijn of haar tas op te halen. Deze half onderkoelde personen laten de jonge, onervaren mensen bij de tassen gewoon rustig nog 20 minuten staan blauwbekken.<br /><br />Over 5 minuten klinkt ons startsein, maar er staan nog steeds zeker 50 wachtenden voor ons, terwijl 10 meter verderop niets te doen is bij de tassen inname, maar ja… Dat zijn andere startnummers he… <br /> We trekken de stoute schoenen aan en proberen de tas daar in te leveren. Gelukkig werkt het! We horen onze startserie al aftellen via de speakers en gebruiken het looppasje naar het startvak als warming-up.<br /><br />Door het slechte weer van de afgelopen weken, blijkt het reeds ingelopen parcours 1 groot modderbad. Dit beloofd wat… We komen voor de eerste keer door “the mud area” die er niet veel anders uitziet als de rest van het parcours. Normaal gesproken is dit echt wel een flinke hindernis, maar vandaag is het overal veel te modderig.<br /><br />We plagen elkaar wel nog en gooien af en toe wat met modder, maar lang niet zo fanatiek als vorig jaar. Het klimaat en de omstandigheden nodigen niet uit om even iemand anders in de modder onder te dompelen. Iedereen doet zijn best om een behoorlijk tempo te handhaven zodat we niet te veel afkoelen en plezier hebben we zeker.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiJcX4RxzHG_BHuaSpwsmhIDNBtj9hi6JsklzsDheog8o73v-_jWtbfgXHR14EluzzBv8vyMd_exlW-tN-FLV324q7ICH2JSJ4ts5gmiMgZjcs0AJRzpHUrwKfjhKtwOkhKjRdIiCuVHk/s1600/IMG_0372.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiJcX4RxzHG_BHuaSpwsmhIDNBtj9hi6JsklzsDheog8o73v-_jWtbfgXHR14EluzzBv8vyMd_exlW-tN-FLV324q7ICH2JSJ4ts5gmiMgZjcs0AJRzpHUrwKfjhKtwOkhKjRdIiCuVHk/s400/IMG_0372.JPG" width="400" /></a></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">
</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">De gehele 13 km blijkt één groot modderbad, </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">nergens is een stukje waar je even niet uit hoeft te kijken waar je loopt glibbert of glijd. Het is overal een ramp! Bij “the watercage” besluit bijna iedereen om zijn/haar shirt uit te trekken, zich door het koude water voort te trekken en daarna weer een semi-droog shirt aan te trekken. Het zou best een leuk schouwspel zijn geweest als we het niet allemaal te koud hadden om ons daarmee bezig te houden.<br /> Deze hindernis bleek net één van de livestreams van <a href="http://mysports.tv/">mysports.tv</a> te zijn. Dus voorlopig zijn de beelden nog wel terug te kijken, haha. Daar kom je natuurlijk pas achter als je met ontbloot bovenlijf uit de watercage komt en het gepiep van je chip hoort. “U staat erop!”<br /><br />Tijdens de run werden onderdelen dichtgegooid zoals “The Iceman” (een container vol met ijs waarin je kopje onder moet) en “the flying ragnar” Waar je kopje onder gaat in de recreatieplas. Eigenlijk heel erg logisch, al kun je van te voren als organisatie ook wel inschatten dat deze hindernissen in maart niet echt thuis horen. In totaal hebben we vier hindernissen niet kunnen doen omdat ze door de organisatie uit het parcours zijn gehaald. <br /><br />De "trenches" die echt behoorlijk lang zijn, zaten nog wel in het parcours met tussendoor hele stukken onder het prikkeldraad door, in de modder tijgeren, plat op je buik op de steenkoude, natte grond.<br /> Links en rechts van ons kreeg de ene na de andere deelnemer kramp, of werd van de hindernis afgehaald met onderkoelingsverschijnselen. Sommige metgezellen gingen zelf op de grond liggen, met de onderkoelde deelnemer er bovenop, zodat hij of zij in ieder geval niet op de koude grond lag te wachten op het ambulance personeel.<br /><br />Onderweg had één van de studenten nog een alleen lopende meid in onze groep opgevangen en meegesleept. Onze gehele groep kwam vermoeid, maar voldaan over de finish en we wisten niet hoe snel we ons warm aan moesten kleden en in de warme auto moesten stappen. <br /><a href="http://obstakels.com/2015/03/28/review-strong-viking-mud-edition-2015/" target="_blank">De reviews op obstakels.com</a> waren na afloop erg wisselend. Ik heb een minder positieve review geschreven.<br /><br />De organisatie van Strong Viking heeft meerdere obstakelruns per jaar en de andere runs waren weer perfect opgezet. De kritiek punten uit de reviews waren zeker verwerkt.<br /><br />Hulde aan de kanjers van NSJV Zanshin (en de onderweg opgepikte dame) voor het vrolijk uitlopen van deze zware obstakel run!</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivibthVKqxxE-o8PDz8FtSksDsiZVkQxAJpHJRzqcq8LiGsn8tKdmv3vEkjseZDpgwrOmt_c4TTVPoA-EH_6rBNnSs7K0LPyIA6MJvirmi1YW-pQMs5NoQ0vnWrjkvgWtcEr1j6EJEAso/s1600/10559876_810336575721737_9038470839778134703_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivibthVKqxxE-o8PDz8FtSksDsiZVkQxAJpHJRzqcq8LiGsn8tKdmv3vEkjseZDpgwrOmt_c4TTVPoA-EH_6rBNnSs7K0LPyIA6MJvirmi1YW-pQMs5NoQ0vnWrjkvgWtcEr1j6EJEAso/s640/10559876_810336575721737_9038470839778134703_n.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
Joost Verbruggehttp://www.blogger.com/profile/01465616875416823521noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-977175495000361476.post-27169785783421940352016-03-03T07:37:00.000+01:002016-03-03T07:37:22.911+01:00volledig in harmony (De marathon 23 tot 30 km)<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Ik loop nu tussen allemaal sportieve collega’s. De mensen die dit een keer “voor de grap” doen of zich afvragen of ze deze uitdaging wel aan kunnen heb ik nu wel al achter me gelaten. Het klinkt misschien bot, maar ik bedoel het respectvol. Iedereen die zichzelf uitdaagt, op welk niveau dan ook verdient respect.<br /><br />Ik loop nu volledige stukken “in the flow” of “op de automatische piloot” zoals ik het eerder beschreef. Er valt niet zoveel over dit gedeelte van de run te vertellen, omdat ik een gedeelte gewoon niet meer weet en omdat ik me compleet in harmony voel met de gehele situatie. Het lijkt alsof ik dit uren vol kan houden. Af en toe kom ik een bekende tegen waar ik even mee praat, of vriendelijk groet. Hier en daar hoor ik complimentjes, of blijken van waardering voor mijn uitdaging (Dat groene hesje valt wel op).<br /><br />Plotseling voel ik mijn rechter enkel dubbelklappen en een stekende pijn aan de buitenkant van de enkel. Geschrokken verminder ik hinkelend mijn vaart en probeer tijdens een dribbel pasje te voelen hoe ernstig het is. Gelukkig valt het mee, zolang ik mijn voet maar recht neerzet.<br /> Tijdens het versnellen van mijn pas, zit mijn hartslag nog wat hoger van de schrik. “Ik had heel erg gemakkelijk mijn enkel kunnen breken”. Een inwendige vloek en het besef dat ik even niet meer had gedacht aan mijn taak: “Heel blijven”.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /> Het heeft me wakker geschud en ik focus me nog meer.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">De eerste paar honderd meter voel ik nog wel wat van de pijn, maar hiermee kan ik door lopen. Al snel krijg ik weer het gevoel van harmony over me heen en gein ik af en toe wat met andere deelnemers en collega’s.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQiED2jZ9av6qXAj8B1qzIH4pI4pKwrFbGtVSpaWMbHqiZCZy5oy-Uxt5VvfyUr7q0bCdhXalYqbXeIQ9sRLAGOn_q10oHtxHfKEk4uIXzaK9meGEB0bYw5Geg0C2g9If3oaF-9Hku2qc/s1600/12074661_1186057021422561_7414763090651204131_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQiED2jZ9av6qXAj8B1qzIH4pI4pKwrFbGtVSpaWMbHqiZCZy5oy-Uxt5VvfyUr7q0bCdhXalYqbXeIQ9sRLAGOn_q10oHtxHfKEk4uIXzaK9meGEB0bYw5Geg0C2g9If3oaF-9Hku2qc/s400/12074661_1186057021422561_7414763090651204131_n.jpg" width="400" /></a></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Bij de “watercage” aangekomen, zie ik een man met een zwarte loopbroek en een zwart strong viking shirt zich te goed doen aan sportvoeding. Op de een of andere manier valt hij me op en ik kijk nog iets beter. Hij ziet me en geeft een knipoog. Direct besef ik dat ook hij de marathon doet, alleen er niet voor gekozen heeft het groene hesje te dragen. Ik zie het aan de manier waarop hij kijkt en beweegt, een sportdocent ziet zoveel aan beweging…. Later leer ik van mijn schoonzusje dat hij een eigen fitness programma op tv heeft (ze herkende hem van een foto die mijn vader vlak na de 30 km maakte).<br /> Hij gaat de watercage in en is alweer weg op het moment dat ik eruit kom.<br /><br /> Bij de “power tower” roept de vrijwilliger die daar staat mij toe: “Je hebt al 24 km gehad! Succes!” Mooi, dit is dus het 6 km punt. De volgende keer dat ik hier kom gaan de laatste 6 km in. Even later ga ik voor de tweede keer door een groot uitgevallen vijver. Langs de rand kun je wellicht net lopen, maar een stukje zwemmen is gemakkelijker.<br /> Op de linkeroever staat een bordje “7 km” waar ik rustig langs zwem. Nu begin ik langzaam vooruit te kijken… Het volgende rondje betekend dit bordje dat ik het heb gehaald. Die laatste 5 km kunnen het probleem dan niet meer vormen… Ik klim uit het water tegelijk met een oud studente van me. We groeten elkaar, kletsen heel even en dan loop ik weer weg, mijn tempo ligt hoger.<br /><br />Het volgende obstakel is “rings”, een hele rij ringen achter elkaar op een vlot, boven het water. Helaas wordt ik tegen gehouden door de vrijwilligers. Het obstakel is verzakt en we mogen er niet meer op. We moeten door het water, totdat hij weer gemaakt is.<br /> Daarna kom ik bij “horizon climber” een horizontaal touw waar je via apenhang of catcrawl over het water heen gaat. Het begint daar aardig druk te worden nu “rings” eruit ligt. Je mist de spreiding die je normaal hebt omdat Rings tijd in beslag neemt.<br /></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxkXRj_BwTWW4HDz96HayLr87EGVW-4VoMm7ubkmH8mEC4jJv_KxSwWs5e0V5ytcqvC4B9qUgYLmOOcjq0ip7em97BYPs-KEYXFIUt1O5136JHVNRUGMbvfFrzEh1qjZIUXqgcV9FUctI/s1600/134101_trenchestotalleft18k_mk15_192168200233_0000000_576.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxkXRj_BwTWW4HDz96HayLr87EGVW-4VoMm7ubkmH8mEC4jJv_KxSwWs5e0V5ytcqvC4B9qUgYLmOOcjq0ip7em97BYPs-KEYXFIUt1O5136JHVNRUGMbvfFrzEh1qjZIUXqgcV9FUctI/s320/134101_trenchestotalleft18k_mk15_192168200233_0000000_576.jpg" width="226" /></a></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">
Nu ben ik weer echt dicht bij start en finish, ik ben benieuwd of mijn maatjes er nu wel zijn. Ik verheug me op even een praatje en wat aandacht van mijn “Fans”. Het gaat erg goed, al begin ik wel langzaam te voelen dat mijn lichaam vermoeid is. Dat mag ook wel, het is een flinke aanslag en ik voel me nog fitter als toen ik in mei de “last man standing” deed. Verder heb ik nog nooit een dergelijke afstand op een obstakel run afgelegd.<br /><br />De zon staat hoog aan de hemel als ik bij de “trenches” kom en hier hoor ik dat mijn supporterscrew voltallig aanwezig is, maar iets verderop staat. Vlak na de “splash jump” hoor ik mijn naam roepen. En daar staan ze inderdaad… </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSr83E7F07BNwOaOXuaZtQH5WSNAoHcyIFK6A7pJwp_WFDfaeNbDIP7txvI5DxRR0HaxP9pGvcLy_IZr09bR07HGfpuzY2-KWrFpZneyWwfiJjwN4HGPtW5YcUgFsewlLqJKaP6rlE0fE/s1600/DSC_8148.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSr83E7F07BNwOaOXuaZtQH5WSNAoHcyIFK6A7pJwp_WFDfaeNbDIP7txvI5DxRR0HaxP9pGvcLy_IZr09bR07HGfpuzY2-KWrFpZneyWwfiJjwN4HGPtW5YcUgFsewlLqJKaP6rlE0fE/s400/DSC_8148.JPG" width="400" /></a></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"></span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Drie meter bij me vandaan, met twee dranghekken ertussen. Ik groet ze en gooi mijn tas naar hun, </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">het is wel lekker om even een paar hindernissen zonder tas te lopen. Ik wil dit avontuur zeker niet zonder rugzak hebben gelopen, maar bij sommige hindernissen is hij wel een beetje lastig. Een klein rondje om het start en finish gebied heen en dan zie ik ze weer, dat weet ik zeker, dat was bij de vorige ronde ook voor iedereen duidelijk. Ik klim de “flyer” omhoog en zoef naar beneden, plof in het water en begin met het stukje naar de kant zwemmen. Ik voel voor het eerst een licht krampgevoel in mijn kuit en herinner mezelf eraan rustig te zwemmen om “heel te blijven”. <br /><br />Bovenop de modderige wateroever, staat de “carwash” opgesteld. Een stellage met heel veel waterspuiten om de mensen die de finish hebben bereikt schoon te spoelen. Tijdens het omhoog klimmen, zie ik dat het er nu druk is. De zon blinkt op de natte steeds schonere lijven onder de carwash.<br /> Op de oever is het modderig en spekglad, zoals ik al verwachtte in de vorige ronde. Vanuit mijn ooghoeken zie ik hier en daar een dame in BH en string onder de carwash staan, maar echt kijken kan ik niet. Ik heb de opdracht “heel blijven” en hier kun je overal gigantisch op je bek gaan. Wel jammer…<br /><br /></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTwb_mi02X3FSkJhKgcv8DEkEDgQKWQ-ziQbbFH8kXOc0f4SvWgJinOEKDARdDK1LOcWA2d3mhsVO8RE5iuAETc85cQbxRlSSEz4fwV_MpEfToGJvuALkNvbzhlpc8qujmPqhfWDkMvSI/s1600/DSC_8167.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTwb_mi02X3FSkJhKgcv8DEkEDgQKWQ-ziQbbFH8kXOc0f4SvWgJinOEKDARdDK1LOcWA2d3mhsVO8RE5iuAETc85cQbxRlSSEz4fwV_MpEfToGJvuALkNvbzhlpc8qujmPqhfWDkMvSI/s400/DSC_8167.JPG" width="400" /></a></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">
Nadat ik voorbij de finish ben gelopen, let ik scherp op of ik mijn supporters herken tussen de mensenmassa, maar Ik zie niemand! Hoe kan dat nou? Ik heb mijn rugzak echt wel nodig op die laatste 12 km en… waarom zoeken ze niet naar mij? <br /> Ik twijfel even… Loop ik door naar de startlijn? Misschien wachten ze daar wel… Nee toch? Vorige keer ontmoette ik ze hier… Maar ik zie niemand! Toch maar doorlopen naar het startvak dan. Maar ook daar zie ik ze niet. Ik loop 20 meter terug en kijk nog een keer net voorbij het startvak. </span><div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: large;">Zo’n honderd meter verderop zie ik ineens iemand mijn blauwe rugzak in de lucht houden….</span></div>
<div>
<br />
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Ah! Daar staan ze! </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dxhRogQ2eyDXAvNfM_9IFNbcUuz3RG47OpdXuIAb5AFBHvISKOdMs5akDZgUGssc9q9dKopeVO8cRhAJuNHJQ' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><span id="goog_2060221055"></span><span id="goog_2060221056"></span><br /></span></div>
</div>
Joost Verbruggehttp://www.blogger.com/profile/01465616875416823521noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-977175495000361476.post-91048435971355573412016-02-27T09:39:00.000+01:002016-02-27T09:56:37.795+01:00Hoe zie ik het? (Nr.5)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbcTwgn1Cs4NTjmt9KjmAEdbIifff6-ch42O3w1RuYtLN0K23G-VYYS5439YNHmQTrwAIcqXhAxEh3NICf9YrrVKVS2lSi7241l7cr4yRk5UOveYY1xktwIvb_g47HFfrBP5h9yHgqiEs/s1600/Afbeelding1.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="332" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbcTwgn1Cs4NTjmt9KjmAEdbIifff6-ch42O3w1RuYtLN0K23G-VYYS5439YNHmQTrwAIcqXhAxEh3NICf9YrrVKVS2lSi7241l7cr4yRk5UOveYY1xktwIvb_g47HFfrBP5h9yHgqiEs/s400/Afbeelding1.png" width="400" /></a></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Gedachten zijn lastig/niet te stoppen en zijn er voordat je het beseft. Er bestaan mensen die eerder uitdagingen zien en er zijn mensen die eerder oplossingen zien. De afkorting “DIP” staat in dit stuk voor “Denken In Problemen” en de afkorting DIM voor “Denken In Mogelijkheden.”</span><br />
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /> Gelukkig hebben we van nature beide systemen, alleen is het zo dat de mens één van de twee als voorkeur heeft, noem het een soort “reflex”.<br /> Hiermee bedoel ik dat de eerste gedachten overwegend positief of negatief is. In de afgelopen blogs heb ik bewust een keer in de negatieve zin over mezelf gesproken <a href="http://obstakelmarathon.blogspot.nl/2016/02/ik-ben-een-vieze-junk-januari-2015.html" target="_blank">(Ik ben een vieze junk)</a> en bewust het blog daarna <a href="http://obstakelmarathon.blogspot.nl/2016/02/een-beetje-met-gewichten-gooien-januari.html" target="_blank">(een beetje met gewichten gooien)</a> de positieve gedachten verandering beschreven.<br /><br />Wat zou het toch mooi zijn als je invloed kunt hebben op die gedachten… Is het veranderbaar? Is erin te coachen? Volgens de geleerden wel, maar het vereist een gedragsverandering en is dus keihard werken.<br /> Vanuit mijn ervaring met het coachen van mensen, ben ik dezelfde mening toegedaan. Ook een enkele keiharde confrontatie met jezelf kan volgens mij al zoveel effect hebben dat je intrinsieke motivatie sterk genoeg wordt om te veranderen.<br /><br />DIM-ers hebben vaker “helpende gedachten” als DIP-ers. En toch is het belangrijk te beseffen dat een helpende gedachte alleen maar helpend is, als de gedachte reëel is. <br /><br /><i>“Zelfspraak is belangrijk in de sport. Je gedachten beïnvloeden je zelfvertrouwen, je doorzettingsvermogen, je focus, je bewegingen en je gevoel.”</i> (Rozendaal, 2013)<br /></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYDycb5flEMkNoLB3zonF_1nndvmDueTLVM3RlT2U-M3uD1k63kDRZ_ztNb2_sdMS-sdVMPxQ8a7GmV5OLWyHO7gWBHDJIoVd8liv0NUEpwPkkuaar6c7ZG6NlZefp_nK4AyeUGeFfxsQ/s1600/IMG_3385.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYDycb5flEMkNoLB3zonF_1nndvmDueTLVM3RlT2U-M3uD1k63kDRZ_ztNb2_sdMS-sdVMPxQ8a7GmV5OLWyHO7gWBHDJIoVd8liv0NUEpwPkkuaar6c7ZG6NlZefp_nK4AyeUGeFfxsQ/s400/IMG_3385.JPG" width="266" /></a></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">
</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Ik maak veel gebruik van zelfspraak, vooral op momenten dat ik het zwaar heb of zenuwachtig ben. </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">In mijn <a href="http://obstakelmarathon.blogspot.nl/2015/12/ready-or-not-here-i-come-de-start.html" target="_blank">allereerste blog</a> lees je een aantal voorbeelden hiervan.<br /> Ik praat voornamelijk in de negatieve zin over mezelf, waardoor ik gemotiveerd raak het tegendeel aan mezelf te bewijzen. Daarvoor moet ik wel de juiste momenten kiezen, want aan negatieve zelfspraak zit een gevaar.<br /><br /><i>“Het is goed om je te realiseren dat we doen zoals we ons voelen.”</i> (Rozendaal, 2013)<br /><br />Positieve zelfspraak gebruik ik vaker om mezelf te richten op mijn taak. Zo beschreef ik in <a href="http://obstakelmarathon.blogspot.nl/2016/02/heel-blijven-de-marathon-18-23km.html" target="_blank">“Heel blijven”</a>. Mijn manier om ervoor te zorgen dat ik geen ondoordachte acties doe en extra voorzichtig ben op de modderige gedeeltes.<br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Om te bekijken wat je gedachten voor invloed hebben, kun je de 4 G’s van gedachtentraining gebruiken. Hetzelfde model is er ook met 5 G’s, daarom zet ik de vijfde G tussen haakjes, kijk maar wat je zelf duidelijker vind:</span><br />
<ul><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">
<li>Gebeurtenis</li>
<li>Gedachten</li>
<li>Gevoel</li>
<li>Gedrag</li>
<li>(Gevolg)</li>
</span></ul>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">
Als je aan een bepaalde Gebeurtenis denkt (of die gebeurtenis staat eraan te komen) dan heb je bepaalde Gedachten over die gebeurtenis. Die gedachten geven je een bepaald Gevoel en als Gevolg daarvan vertoon je een bepaald gedrag.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpq_TX0Rt3JdrSS7_TI9ZCOrcrSWkeWI6E-wt_u-oNVeUktRHrJgDQZOSgG4LkJvypji6_-ZZlde_UMfWLhfl2uixt_WdYxgWmQxNukEPcNSlVW2edEuoSJX61SUIdPPtbDfPBG-lUJvc/s1600/IMG_0891.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpq_TX0Rt3JdrSS7_TI9ZCOrcrSWkeWI6E-wt_u-oNVeUktRHrJgDQZOSgG4LkJvypji6_-ZZlde_UMfWLhfl2uixt_WdYxgWmQxNukEPcNSlVW2edEuoSJX61SUIdPPtbDfPBG-lUJvc/s400/IMG_0891.JPG" width="266" /></a></div>
<br /> Als je de gedachten die je hebt nu verandert, krijg je een ander gevoel, gedraag je je anders en kan het gevolg dus ook anders zijn.<br /><br /><i>“Dus je gevoelens worden niet bepaald door de gebeurtenis, maar door het gesprek dat je met jezelf voert over die gebeurtenis (=GEDACHTEN).” </i>(Rozendaal, 2013)<br /><br />Vechten tegen negatieve gedachten heeft geen zin. Je kunt ze beter tijdelijk de ruimte geven, proberen ze te “parkeren” of te vervangen door andere gedachten. De laatste twee mogelijkheden (parkeren of vervangen) heb ik omschreven in het blog <a href="http://obstakelmarathon.blogspot.nl/2016/01/legaal-high-worden-5-tot-12-km.html" target="_blank">“Legaal high worden”</a>.<br /><br />Over het algemeen gesproken ben ik een DIM-er zoals je kunt lezen. Ook als DIM-er zijn er echt wel situaties waarin ik het lekker vind om even te saggerijnen en even de obstakels te zien die je in het leven tegenkomt. </span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Ik merk alleen dat dit weinig zin heeft en dat je beter de positieve kant van alles kunt benadrukken. </span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<h3>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Bron:</span></h3>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Rozendaal, E. (2013). Sportgek. Utrecht: Tirion Uitgevers.</span>Joost Verbruggehttp://www.blogger.com/profile/01465616875416823521noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-977175495000361476.post-16244091710844052422016-02-25T09:05:00.000+01:002016-02-25T09:05:10.247+01:00Mud Masters Haarlemmermeer (maart 2015)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8a4XUoMG7al8IwxMu1Mm5ORcHLPExaJ1LeDXz6WlGhRGcH3rBGBQ8qDNQ-ORpaciC-c0ojOmgIIrL7e6dZcT0ln_Tl0AeZrygWwsPchkrca_w2pwuzZbnqU8xL-jLF6jIKhdqRDTMopY/s1600/20150307_095628.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8a4XUoMG7al8IwxMu1Mm5ORcHLPExaJ1LeDXz6WlGhRGcH3rBGBQ8qDNQ-ORpaciC-c0ojOmgIIrL7e6dZcT0ln_Tl0AeZrygWwsPchkrca_w2pwuzZbnqU8xL-jLF6jIKhdqRDTMopY/s640/20150307_095628.jpg" width="640" /></a></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Vroeg in de ochtend rijd ik richting Amsterdam. Dit wordt mijn eerste Obstakel run die ik helemaal solo afleg. Hoewel… helemaal solo… Ik start in het politie startvak en met dik 700 collega’s kun je dat niet helemaal solo noemen. Ik wil op mijn eigen tempo lopen en geen rekening te hoeven houden met iemand die in een ander tempo loopt. <br /><br />Dit is mijn eerste “subdoel” van mijn trainingsschema. Het doel van deze obstakelrun, is het bepalen van een eigen tempo en het ontdekken van mijn “gemiddelde snelheid”. Tijdens een normaal stukje hardlopen lukt dat niet, omdat de obstakels tijd in beslag nemen. <br />Juist deze run is daar uitermate geschikt voor, omdat het een run van mudmasters is. De bedenkers, bouwers en obstakels van dit parcours zijn dus gelijk aan die van het parcours in september op de marathon.<br /> Hier en daar zal er iets verschillen, omdat haarlemmermeer een iets ander terrein heeft als biddinghuizen, maar over het algemeen is bij beiden het terrein vlak en de meeste obstakels hetzelfde qua lengte, hoogte en zwaarte.<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyXynG0NrmIJU5UUbs-9ltimHXKJ4aIA1mlbLSptq4aXuuul8uYK64VIEV-ZGavi0mT8VzFOEarWOC4SHKgt9odR7JFD87BzD341jNn09P2gFvbseXcYkzK19rnhzdqdKchBXNh6RztkY/s1600/20150307_100012.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyXynG0NrmIJU5UUbs-9ltimHXKJ4aIA1mlbLSptq4aXuuul8uYK64VIEV-ZGavi0mT8VzFOEarWOC4SHKgt9odR7JFD87BzD341jNn09P2gFvbseXcYkzK19rnhzdqdKchBXNh6RztkY/s400/20150307_100012.jpg" width="400" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Ik ben “mooi op tijd” en daar bedoel ik mee dat ik lekker vroeg ben. </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Over anderhalf uur ga ik pas lopen, dus ik kan even sfeer proeven en een beetje voor verkennen. In de ontvangsthal staat een aparte stand voor politiesport deelnemers waar ik mijn startnummer ophaal. Een beetje zenuwachtig ben ik wel, want ik loop 18 km en heb nog steeds last van de <a href="http://obstakelmarathon.blogspot.nl/2016/02/ik-ben-een-vieze-junk-januari-2015.html" target="_blank">eerder beschreven long problemen</a>. Gelukkig is het al veel minder erg als een tijdje terug en zal later blijken dat dit de laatste week was waarin ik de hoest had.<br /><br />Eindelijk klinkt het signaal voor ons om te verzamelen in het startvak. Twee vriendelijke meiden vragen me of ik nog wat gekleurde krijtstrepen op mijn gezicht wil, maar beleefd sla ik af. Ik heb al ongeveer 60 bekenden begroet en een praatje mee gemaakt. Ook zij mogen allemaal het startvak in. De familiaire sfeer druipt er aan alle kanten vanaf. Als je bij de politie werkt, hoor je erbij, ongeacht je functie, wij zijn één en hebben plezier.<br /><br />De stemmen van twee mariniers schallen door de microfoons over de muziek heen. Op een verhoging staan twee stoere mannen in (mariniers) legerkleding, met opgestroopte (overigens korte) mouwen, zodat de getatoeëerde armen goed zichtbaar zijn. <br /> Ze huppelen op en neer en maken aerobics achtige bewegingen en dat gaat ze goed af! Gelijktijdig en op de maat van de muziek, huppelen de twee erop los. Normaal gesproken zou je bij deze bewegingen een schattig meisje met paardenstaartje en strakke legging en topje verwachten. <br /><br />Deze mariniers laten zien van alle markten thuis te zijn en niet te bang te zijn hun “mannelijkheid” te verliezen door aerobics, lekker roldoorbrekend mannen! <br /> Op de een of andere manier werkt het en krijgen ze de uitzinnige politie groep in beweging. Na wat gehuppel (door ons) naast de maat, begint het aftellen en hoor ik de toeters van het beginsignaal. De rookmachines blazen op volle toeren en ruim 700 blauwe politieshirtjes razen onder het startpoortje door.<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgc5-iQYE4Y1OooGGyrYur7FumxFmNLyk0ir7a-5rqNPOpyrfIbczmN_GD_3G9PR89wHi1dUqGORpE_o85j35mWZvP7tVdhpHR2JzY0m7BteB2f5vjvWQn2fjpLiUGgEtz5O-o3H8alyEg/s1600/IMGP0998.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgc5-iQYE4Y1OooGGyrYur7FumxFmNLyk0ir7a-5rqNPOpyrfIbczmN_GD_3G9PR89wHi1dUqGORpE_o85j35mWZvP7tVdhpHR2JzY0m7BteB2f5vjvWQn2fjpLiUGgEtz5O-o3H8alyEg/s400/IMGP0998.JPG" width="400" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Na een korte omweg en over wat strobalen en boomstammen heen springen,</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"> komen we aan bij “Toetanchamon steps”. Mud masters Haarlemmermeer staat bekend om deze treden die een Pyramide oplopen, omdat het niet 24 treden zijn, maar ietsje meer. Ik weet van het jaar daarvoor dat je naar boven loopt, dan meteen aan de andere zijde weer omlaag en dat je vervolgens direct nog een keer over “het gras” of de modder omhoog moet. Dus hiermee ben ik niet verrast, in tegenstelling tot een aantal andere collega’s zo te horen… <br /><br />Ik loop lekker en heb nog niet zo heel veel last van mijn longen, buiten dat het een beetje fris is en dan steken mijn longen altijd een beetje bij het inademen. Na nog wat obstakels, mogen we op 07 Maart een slootje in die diep genoeg is om bij mij tot boven mijn tepels alles nat te maken. Grappig om te zien hoe anderen toch nog proberen om wat verder droog te blijven door op hun tenen te gaan lopen, helaas mislukt het ze.<br /> Als ik het slootje uit klim, hoor ik “Hé sportman!” Een jonge vrouw met een redelijk bekend gezicht roept me. Het duurt even voordat ik haar herken, ze is ongeveer 12 jaar eerder mijn vriendin geweest, maar sindsdien toch echt wel “verandert”. Galant als ik ben geef ik haar een dikke knuffel met mijn drijfnatte kleding, daarna groet ik en loop ik weer verder. Ze kijkt me met door mijn knuffel nat geworden kleding na.<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhljtnJtJszpVt0BI4uWazExODLAm_IjUINEEB7iFebuVg2Y7ILfX2G36AJ2k3uz4UeZsv0_vEZETNSKE2YsjYSwonnxkSHcCxHLw5D5kdqkSu1Nji4wMqSkVA4KOP1YKjDSVb86vk3m3I/s1600/134221_trenchescloseleft_mg15__dsc3022.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhljtnJtJszpVt0BI4uWazExODLAm_IjUINEEB7iFebuVg2Y7ILfX2G36AJ2k3uz4UeZsv0_vEZETNSKE2YsjYSwonnxkSHcCxHLw5D5kdqkSu1Nji4wMqSkVA4KOP1YKjDSVb86vk3m3I/s400/134221_trenchescloseleft_mg15__dsc3022.jpg" width="282" /></a></div>
</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">De hele tocht verloopt soepel,</span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"> omdat ik de 18 km loop, kan ik trainen op hindernissen die ik tot nu toe nog nooit bij mud masters heb gedaan, maar die zeer waarschijnlijk wel in de marathon zitten. Onderweg heb ik veel lol samen met andere deelnemers. Men had een flinke afstand uitgezet waar je met een zandzak op je rug/schouders overheen moest lopen, maar ook dat verliep eigenlijk wel goed.<br /><br />Langzaam kwam de finish weer in zicht en ik vloog over de laatste hindernissen heen. Toch nog even afremmen bij “The Sizzler”. Het was altijd een leuke obstakel, maar blijkbaar niet leuk genoeg. Tegenwoordig hebben ze smalle gangetjes gemaakt waar je doorheen moet kruipen. Aan die gangetjes hangen een heel aantal draden en op sommigen staat stroom. Dit onderdeel sla ik over. Een beetje stroom vind ik niet erg, maar nu kan ik niet bepalen waar ik de stroom krijg (op mijn rug, op mijn kont) en hoe lang… Want diegene voor mij bepaald of ik moet stoppen of niet. Niet meer leuk, slaan we dus over.<br /><br />Bij en na de finish, geniet ik van het alcohol vrije biertje en raak aan de praat met de zoveelste bekende. Dit is niet alleen een obstakelrun, maar direct ook een reünie. De eerste “solo” run zit erop en tevens de eerste run van 2015, het beloofd een mooi jaar te worden!<br /><br /> Ik finish in een tijd van 2 uur en 25 minuten. Niet slecht na die barre weken.</span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKla2ZjlbnTDESx4UWd2fx-V3wa731PtrnmZ_V8a6oU80yNKGqSrrvbNuHgCxEM1DpAogGB0GcaZ5TM6gkoerTVqcZ5gSON6NnleApbJG1l2IKIIaAOiY35zeJPTho7mB3M8zlJpgJ0Ms/s1600/20150307_144934.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKla2ZjlbnTDESx4UWd2fx-V3wa731PtrnmZ_V8a6oU80yNKGqSrrvbNuHgCxEM1DpAogGB0GcaZ5TM6gkoerTVqcZ5gSON6NnleApbJG1l2IKIIaAOiY35zeJPTho7mB3M8zlJpgJ0Ms/s640/20150307_144934.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
Joost Verbruggehttp://www.blogger.com/profile/01465616875416823521noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-977175495000361476.post-9335150546208439572016-02-20T15:38:00.000+01:002016-02-20T15:39:40.110+01:00Een beetje met gewichten gooien (januari 2015)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">De studenten van de politieacademie kregen sinds kort een “online programma” aangeboden: <a href="https://professioneelfit.nl/" target="_blank">“Professioneel fit”</a>. Dit programma moet ervoor zorgen dat de studenten in hun eigen tijd nog meer aan sport gaan doen en hen naar een bepaald niveau brengen. Het programma is gericht op de student conditioneel en fysiek sterker maken en heeft een uitdagend doel.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfQvZpN3nw3tGBnj8FpaMhm04H6XSoedZPDMv1tb4dP8tCtS3hdJM35ucGNeUOdG4qx7Fy2N2pAvhdbgidPH__IGUYG0DeiqAeLoFMucTTt5UG-cueo5UwcBbQe0wse9s3L3X2xarQj2s/s1600/12647020_1259289514099311_3224781288583845255_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfQvZpN3nw3tGBnj8FpaMhm04H6XSoedZPDMv1tb4dP8tCtS3hdJM35ucGNeUOdG4qx7Fy2N2pAvhdbgidPH__IGUYG0DeiqAeLoFMucTTt5UG-cueo5UwcBbQe0wse9s3L3X2xarQj2s/s400/12647020_1259289514099311_3224781288583845255_n.jpg" width="400" /></a></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">
</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">De student heeft twee jaar de tijd om naar dit doel toe te trainen. </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Voor iedere student ligt de lat op hetzelfde niveau, maar de trainingsschema’s zijn op maat. De studenten die nu al dit doel halen, moeten laten zien dat ze minimaal op dit niveau blijven en de rest traint naar dit doel toe.<br /> Het programma wordt online aangeboden en de studenten krijgen een online coach. Ze vullen hun trainingen in en aan de hand daarvan wordt hun schema eventueel aangepast. De uiteindelijke toets neemt de sportdocent bij hen af.<br /><br />Om de trainingen mogelijk te maken, kregen wij "ineens" een veel extra materiaal in het materiaalhok. Mijn interesse ligt niet op het gebied van fitness. Ik heb het wel eens een keer gedaan, maar dan was het om te herstellen van een blessure. Verder probeer ik fitness centra zoveel mogelijk te vermijden, omdat ik het over het algemeen een “opschepperige bezigheid” vind. Mensen tonen hun spierballen en kijken naar zichzelf en elkaar in de spiegel. <br /> “Hoeveel kan jij tillen? Haha, ik kan veel meer tillen”.<br /> Ik zie het nut er niet van in.<br /><br />In het begin keek ik daarom argwanend naar de vele Kettlebells die een prominente plek kregen in ons materiaalhok. Ook hoorde ik negatieve geluiden van de studenten die met dit programma begonnen. De positieve geluiden die ik hoorde, kwamen met name van de mensen die toch al veel zelf trainden.<br /><br />Naast revalidatietraining, weet ik dat een hoop topsporters krachttraining gebruiken om in hun sport beter te presteren. Zo zie ik trainen met gewichten dan ook, een aanvulling op je sportieve activiteiten en geen activiteit op zich.<br /><br />Omdat ik een obstakel marathon ga lopen, waarbij ik best wel wat kracht kan gebruiken en omdat ik nieuwsgierig ben naar alles wat onze studenten moeten kunnen, besloot ik zelf de test een keer te doen. Tot mijn verbazing haalde ik de test niet eens. Dit motiveerde mij om contact op te nemen met de eigenaar van het programma. Hij heeft een eigen bedrijf <a href="http://www.train4life.nl/" target="_blank">“Train4life”</a> waar mensen die niet bij de politie werken hetzelfde programma kunnen volgen.<br /> Voor mij is hij een oude bekende, we zaten samen in de opleiding om sportinstructeur bij de Marechaussee te worden en waren beiden jiu-jitsu fanaten.<br /><br />Ik kreeg ook een account en een trainingsschema en kon zo hetzelfde doen als mijn studenten. Hierdoor kreeg ik zicht op de trainingen en kon ik de trainingen gaan gebruiken in mijn voorbereidingen. <br /> Het mooie van deze trainingen is dat je binnen 20 minuten echt goed getraind kan hebben. Je lichaam is dan helemaal leeg en voldaan. Nog een voordeel van deze “Crossfitachtige trainingen” is dat ze geen geïsoleerde spiergroepen trainen, maar dat je je gehele lichaam traint. Dat is anders als in een apparaat gaan zitten en alleen die ene spier te trainen. <br /> Voor sommige oefeningen heb je ook maar 2 minuten nodig en eigenlijk niet eens een warming-up, waardoor je ze vaker kan doen. Af en toe tijdens een koffiepauze betrapte ik me erop stiekem naar de sportzaal te lopen om even een paar push-ups of pull-ups te doen.<br /><br />Dit is precies de krachttraining die ik nodig heb om mijn doel te behalen. Mud Masters gebruikt dit soort oefeningen ook in hun reclame en Strong Viking zet ze zelfs in tijdens hun runs. Ik wil niet per se dikkere spierballen krijgen, ik wil mijn gehele lichaam sterker maken. De oefeningen zijn ook nog eens simpel en vaak ook zonder materiaal uit te voeren. Nog een bijkomend voordeel was dat ik hierdoor weer meer oefeningen kreeg om in de lessen die ik zelf geef te gebruiken. Ook kon ik mijn studenten de oefeningen met gewichten af en toe in de les laten uitvoeren, zodat ik ze kon corrigeren op hun uitvoering. </span><br />
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipnTjgdwWhVFK55t6Zija-jJ49dm1KxKlSe989OgCzUflBoLOgTfmHoEJWB9RYQN2LItPaZHIb0qrOWnlft7r3fHG_YQ0xoWy83IgKaOaGAycfE3ThAalF01TbgDqcr0l7w9fW45Jp_C0/s1600/12360021_1003158266407639_6285239457898272139_n.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="347" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipnTjgdwWhVFK55t6Zija-jJ49dm1KxKlSe989OgCzUflBoLOgTfmHoEJWB9RYQN2LItPaZHIb0qrOWnlft7r3fHG_YQ0xoWy83IgKaOaGAycfE3ThAalF01TbgDqcr0l7w9fW45Jp_C0/s640/12360021_1003158266407639_6285239457898272139_n.png" width="640" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br />Naast de besproken negatieve geluiden, zag ik steeds meer studenten zelf of in groepjes gaan trainen. Sterke studenten die klasgenoten meesleepten de sportzaal in om ze te helpen met trainen. Studenten kochten geluidsboxjes zodat ze via hun telefoon muziek konden afspelen. Als de sportzaal bezet was, trainden steeds meer studenten gewoon op de gang. <br /> Natuurlijk is het vervelend als een ander bepaald tot op welk niveau jij moet komen, zeker als ook je diploma er vanaf hangt… Maar uiteindelijk is het de manier hoe je er tegen aan kijkt en hoe je ermee omgaat die bepaald of je vooruit kan komen. In gesprekken met studenten hoorde ik steeds vaker dat ze thuis ook trainingsmateriaal hadden aangeschaft. Het begint te werken, er wordt extra getraind!<br /><br />Zoals je in <a href="http://obstakelmarathon.blogspot.nl/2016/02/ik-ben-een-vieze-junk-januari-2015.html" target="_blank">mijn vorige blog</a> hebt kunnen lezen, had ik op het moment dat ik begon met deze trainingen ook een uitdaging met mijn longen, waardoor hardlopen een steeds grotere uitdaging werd. Op deze manier kon ik toch hard aan mijn doel werken en mijn longen iets meer ontzien.<br /><br />Mijn mening over krachttraining is onveranderd gebleven; <i>“Het is een aanvulling en geen sport op zich.”</i><br /> Door te beginnen met deze training ben ik er wel positiever naar gaan kijken.</span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Misschien heb ik er af en toe zelfs plezier aan beleefd...</span></div>
Joost Verbruggehttp://www.blogger.com/profile/01465616875416823521noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-977175495000361476.post-26403011933291111092016-02-18T08:00:00.001+01:002016-02-18T08:00:32.824+01:00Ik ben een vieze junk (Januari 2015)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><i>"Wat ontzettend knap Joost, dat je zoveel rookt en toch nog zo'n conditie hebt!"</i> Heb ik het afgelopen jaar heel vaak gehoord. Ik denk er anders over: <i>"Wat ontzettend stom dat ik nog steeds rook."</i></span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWEoqZed5k6GIPiaLK7RRff0cLJEwCU2XK9HI8WaX3pz26x5kuhu0fkyb_IXz74VSQDSrOcmS03YFi_E_AvzCUaGEHJ_fr33dr-pxBlFrvAkFtowj39rkS4ANFeAaa-LGb5B55VJOXX90/s1600/20160131_123438.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWEoqZed5k6GIPiaLK7RRff0cLJEwCU2XK9HI8WaX3pz26x5kuhu0fkyb_IXz74VSQDSrOcmS03YFi_E_AvzCUaGEHJ_fr33dr-pxBlFrvAkFtowj39rkS4ANFeAaa-LGb5B55VJOXX90/s400/20160131_123438.jpg" width="300" /></a></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Mijn dochtertje Lotte zat in groep 1 van de basisschool, het was winter en haar weerstand was matig. 34 kinderen die iedere dag midden in elkaars gezicht hoesten, niezen en snotteren. Snotneuzen worden afgeveegd met handjes die daarna niet gewassen worden (tenzij de juf het ziet), maar aan speelgoed zitten. Speelgoed wordt aan elkaar doorgegeven of van elkaar afgepakt... Kortom: Ideale broedplaats voor virussen en bacteriën.<br /><br />Als ik thuis kom van mijn werk, ga ik op mijn knieën zitten zodat de grootste liefde van mijn leven me om de nek kan vliegen. Ik krijg iedere dag een paar natte zoenen op mijn mond en als ze een snotneus heeft, blijft daar ook een deel van op mijn gezicht plakken.<br /> Wat is het toch heerlijk thuiskomen als je zo geliefd bent. De liefde is geheel wederzijds en dus maakt het me allemaal niks uit. Ik begroet alle bacteriën en geef mijn dochter nog een stevige knuffel. Na mezelf schoongeveegd te hebben zoen ik mijn vrouw (Wendy) die eerder een zelfde tafereel met ons dochtertje heeft meegemaakt.<br /><br />Wendy is vatbaarder voor alle ziektes die vanuit groep 1 rechtstreeks in onze woonkamer verwelkomt worden. Dit keer was ik echter aan de beurt en goed ook! Er heerste een virus dat door sommigen <i>“de Amerikaanse griep”</i> genoemd werd. Ik weet niet of dit de officiële benaming voor deze griep is, maar hij was pittig.<br /><br />Eerst werd Lotte ziek en vlak daarna ik. Het was maar een paar dagen koorts, maar in de nasleep zat bij de meeste mensen een hele vervelende hoest Die meerdere weken aanhield. Bij mij duurde deze hoest en bijkomende kortademigheid in totaal ongeveer negen weken.<br /> Ik heb als klein jongetje “jeugdastma” gehad. Mijn longen reageren nog steeds heftig in de perioden dat ik hooikoorts heb en bijna standaard eind september, begin oktober. Ik heb nog een inhalator voor de momenten waarop het ernstig genoeg is dat de kortademigheid mijn slaap belemmerd.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQbjq2FEySTyhaeklmtgHWfLCKDJinCdz-ycl9QwhlX9MLPt-g9Y-cTZ93aMwzovFz1fVxDvC73WpnlbSfbLyNcObGNH6_GP826zR-w9gBsmeCusT3AfZ9ZXA6Qi_9xx1fRr8H27KztKU/s1600/20160217_213833.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQbjq2FEySTyhaeklmtgHWfLCKDJinCdz-ycl9QwhlX9MLPt-g9Y-cTZ93aMwzovFz1fVxDvC73WpnlbSfbLyNcObGNH6_GP826zR-w9gBsmeCusT3AfZ9ZXA6Qi_9xx1fRr8H27KztKU/s400/20160217_213833.jpg" width="225" /></a></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">
</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Daar liep ik dan, </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">vroeg in de ochtend in de vrieskou van januari. In de ene hand de riem van de hond, in de andere een sigaret. De ene hoestbui na de andere volgde door die eerste sigaret in de ochtend, maar dat lag natuurlijk aan het virus, daar had het roken niks mee te maken. Ik ben altijd bang dat Laika mensen wakker maakt met haar geblaf, zeker omdat ons rondje langs een flat gaat waartegen het geblaf zo mooi weerkaatst. Nu veranderde die zorg: <i>“Maak ik geen mensen wakker met mijn geblaf?”</i><br /><br />In de ochtenden daarna werd het nog erger, de kriebel in mijn keel werd zo hevig dat ik ervan ging kokhalzen. Soms kwam er zelfs wat gal opzetten en verloor ik even wat grip op de riem van Laika. Mijn sigaret wist ik altijd vast te houden. Mensen die ook vroeg uit de veren waren en toevallig in de buurt liepen keken wel eens verrast mijn kant op of het wel goed met me ging.<br /><br /> </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Ik stelde me voor dat ze een lange man in de schemer zagen lopen met een grote hond, de man klapte af en toe dubbel van het hoesten en kokhalzen. Zodra hij weer rechtovereind kwam, nam hij weer een flinke teug van zijn sigaret. <br /><i>"Is dit nou die vent die een marathon gaat lopen? Wil ik zo gezien worden? Wat ben ik ook eigenlijk zielig!"</i><br /><br />Een paar keer was het zo erg dat ik mijn half opgerookte sigaret geërgerd weg gooide. Slechts een paar meter verderop besloot ik dan toch weer om een nieuwe aan te steken. <br /> Tijdens het stellen van het doel voor deze marathon te trainen, hoopte ik stiekem dat ik mezelf voldoende tegen zou komen om eindelijk na ongeveer 25 jaar verslaving voldoende motivatie te vinden om te stoppen met roken. <br /><i>“Dit is het moment Joost! Je hebt geen andere keuze... Kijk nou naar jezelf man! Je loopt hier te hoesten, kuchen en kotsen... Ieder ander die je zo zou zien zou je veroordelen...”</i><br /></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJjeZmJXYlAbGEZnNYCXaLORomFBOhFcaHL8yWRIC__5_lCI2vZCohH8yZPrDbMqDwLcDK-_0i6I61ra7YI7n4iWex25P-WOwBU-satG3cM70LbgU8JiOubgoBIC2qyR3raCpf3_tOZkc/s1600/20160131_123407-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJjeZmJXYlAbGEZnNYCXaLORomFBOhFcaHL8yWRIC__5_lCI2vZCohH8yZPrDbMqDwLcDK-_0i6I61ra7YI7n4iWex25P-WOwBU-satG3cM70LbgU8JiOubgoBIC2qyR3raCpf3_tOZkc/s400/20160131_123407-1.jpg" width="302" /></a></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">
</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Toch heb ik dit tafereel weken achter elkaar herhaald, </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">me steeds dieper schamend als er mensen in de buurt waren. Ik ging mensen zelfs proberen te ontwijken en veranderde het standaard rondje lopen met Laika zodat ik wat meer in beschutting liep. Die paar extra struiken zouden mijn gehoest echter niet verbergen, maar gaven me iets meer anonimiteit.<br /><br />Zo voelt dat dus... Verstoten zijn van anderen, jezelf kapot schamen, maar toch gewoon doorgaan met je verslaving. Weten waar je naartoe wilt, maar niet kunnen opgeven wat het meest logisch is om te doen. Verhalen van anderen horen hoe resoluut ze zijn gestopt en dit al jaren volhouden, maar er zelf niet aan kunnen beginnen, ondanks dat ik aardig wat weet over mentale training.<br /><br /><i>"Geef me maar een kartonnen doos en een paar droge kranten en ik kan zo tussen de andere junks liggen... Het plaatje is compleet."</i></span>Joost Verbruggehttp://www.blogger.com/profile/01465616875416823521noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-977175495000361476.post-73020553256618277272016-02-13T18:06:00.002+01:002016-02-13T18:06:49.902+01:00"Heel blijven" (De marathon 18 - 23km)<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Voorbij de strobalen tref ik de eerste collega’s al. “Die zijn langzaam gestart! Of hebben wat oponthoud gehad, want <a href="http://obstakelmarathon.blogspot.nl/2016/01/hello-goodbye-12-tm-18-km.html" target="_blank">10 minuten geleden hoorde ik hen starten</a>...” <br />Ah! Daar is het probleem al, een van hun groepje ligt in het gras naast het parcours en grijpt naar zijn kuit. Kramp of verstapt... En dat al in de eerste 500 meter, dat is zuur. Helaas heb ik hier even geen tijd voor, er zijn 4 mensen uit het groepje niet gewond, dus ze moeten zichzelf maar redden.<br /><br />Ik sta altijd klaar om collega’s te helpen, maar vandaag loop ik een marathon en het ziet ernaar uit dat deze jongen genoeg hulp heeft, al kijken ze eerder teleurgesteld en verveeld als dat ze hem daadwerkelijk helpen.<br /><br />Bij het water zie ik het tweede groepje, dat probeert zo voorzichtig mogelijk het water in te komen. Volgens mij hebben ze nog niet door dat ze dadelijk tot aan hun oksels in het water wegzakken, want ze proberen zo voorzichtig mogelijk een punt te vinden waar ze op knie diepte kunnen doorwaden... <i>“Zal ik een bommetje vlak naast ze maken?”</i> <br /></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwQjt4xz_bjKMi5j_TtfQZzEJlrIJSTB94HDa2dQfCh3rqFMSMIseWx5DGBMOxUAV378W_s7TVLy4qb6DU8o_m1Wh_qmcnhy-D9Nb1TTJtPCK1VozK4xqWXDTLSRARtUj28qOKi_hBN64/s1600/IMG_0375.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwQjt4xz_bjKMi5j_TtfQZzEJlrIJSTB94HDa2dQfCh3rqFMSMIseWx5DGBMOxUAV378W_s7TVLy4qb6DU8o_m1Wh_qmcnhy-D9Nb1TTJtPCK1VozK4xqWXDTLSRARtUj28qOKi_hBN64/s400/IMG_0375.JPG" width="400" /></a></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">
</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">In het water ga ik weer een groepje voorbij, </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">daarna onder het prikkeldraad en door de modder. Dit zijn de langzame lopers van de startwave. <br />“Waarschijnlijk balie en administratief personeel” Ik herken dan ook niemand. Dan zie ik 150 meter verderop een grotere sliert collega’s lopen, de middenmoot heeft al een gat geslagen met de achterblijvers. Het is een mooi gezicht al die blauwe t-shirts met af en toe een rood shirt (brandweer) ertussen. Heerlijk toch om voor zo’n bedrijf te werken?. <br /><br />Vlak voor het einde van de slootjes ben ik bij de grote groep collega’s. Er is een grote opstopping bij “Great Walls”, ik kom aangelopen en zie zeker 300 collega’s wachten totdat ze eindelijk over de muur heen kunnen klimmen. Wat een ellende!<br /><br />Links achterin de groep herken ik ineens een student van mij aan zijn kromme voetbalbenen. Daarnaast staat er nog 1, iets verderop zie ik het blonde staartje van een studente uit dezelfde klas... Ja hoor, daar staat de hele groep. Leuk te zien dat ook een kersverse vader toch meeloopt! De jongen die ik het eerst zag ziet me en zwaait. In dat groepje zitten er een heel aantal die geluk hebben dat ik ze nu tref, anders hadden ze onder de modder gezeten, maar helaas…<br /> Ik passeer de ongeveer 300 collega’s aan de rechterkant, omdat daar plek is. Iedereen laat mij ook door vanwege mijn marathon hesje. Bij de muur aangekomen, roept een jongen van de organisatie dat ik wel om de muur heen mag lopen, maar dat wil ik natuurlijk niet.<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPoVT9QfCnkXHHOTWw6uiHgauIWXIO9oNFFl-O8IbxC5HWDE1Mx0LuaNnqxVWgBvLnK5WBDqJ5df5fHusuxgi2f-FDhLj_nsVU8wT_XqMO3UxCQ1-BWE5HernuNc2eodkcfISE7D14qgs/s1600/IMG_0391.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPoVT9QfCnkXHHOTWw6uiHgauIWXIO9oNFFl-O8IbxC5HWDE1Mx0LuaNnqxVWgBvLnK5WBDqJ5df5fHusuxgi2f-FDhLj_nsVU8wT_XqMO3UxCQ1-BWE5HernuNc2eodkcfISE7D14qgs/s400/IMG_0391.JPG" width="400" /></a></div>
</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Gelukkig geeft een collega die bij de muur klaar staat </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">om een ander eroverheen te tillen mij voorrang. Om mij heen hoor ik een aantal mensen “Respect” naar mij roepen. Een vriendelijke lach en een knipoog, voor veel meer heb ik geen tijd. Bovenop de muur rem ik heel even af om te kijken of ik nog meer bekenden zie en neem kort de tijd om naar het groepje studenten te zwaaien die links achterin stonden. Daarna weer snel van de muur af, want anders houd ik de boel op. Zelf heb ik een hekel aan mensen die bovenop een hindernis pauze nemen terwijl ik achter hen zit.<br /><br />100 m verderop volgt de volgende muur (3m hoog). Ook hier staan een stuk of 100 collega’s te wachten. Ik herken een agent die bij mij stage heeft gelopen en groet hem. Hij groet terug en zegt tegen zijn maatje al hij mij even over de muur moet helpen. Ik wens ze succes en zij mij, daarna ben ik verdwenen. Nu loop ik al tussen de snelle mensen uit deze startserie, twee derde van de collega’s is al achter me. De meesten die ik ken en ook mee zouden doen ben ik al gepasseerd.<br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRH5weJfmVupy51ocHA-75Zf5z24CoVXhd1LHwjSFgr5fHWw4PL6FFovcgV-e-CayuamsKkWkcC4D8tDUzixp1HTLrWTjTHxmS7_WSrcF-P5XOv0hw056MLhhaEVt2W1zfvUFqRlcfpBI/s1600/IMG_3171.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRH5weJfmVupy51ocHA-75Zf5z24CoVXhd1LHwjSFgr5fHWw4PL6FFovcgV-e-CayuamsKkWkcC4D8tDUzixp1HTLrWTjTHxmS7_WSrcF-P5XOv0hw056MLhhaEVt2W1zfvUFqRlcfpBI/s400/IMG_3171.JPG" width="400" /></a></div>
</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Ik maak op de volgende stukken handig gebruik van mijn voorkennis van het parcours. </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Overal waar ik deze ronde kom, ben ik vandaag al eens geweest. Alles is bekend terrein, het is alleen modderiger door al een paar duizend lopers die hier voorbij zijn gekomen. Op sommige stukken moet je nu echt niet vast komen te zitten, want dan blesseer je jezelf behoorlijk!<br /></span><div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><i><br /></i></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><i>“Heel blijven...” </i></span><br />
<div>
<br /></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Dat wordt mijn spreuk, mijn gedachten en mijn leus! Heel blijven” is goed! Om jezelf te motiveren en geen domme dingen te doen, om je aandacht te richten, jezelf een opdracht te geven en je concentratie te richten. <i>“Heel blijven”</i> is ook een positieve formulering van hetgeen ik probeer te voorkomen. <br /><br /><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiV5Z9FIqDxivVuAINYOdnNhgOVf2NB5wAWm9H9xZmzsazjeYyD29MPAZY-qPY2Sw7OzquN2RbCnNZeUaxa6QZd5STNkUSx8chFacNf9M0bIKx5h1aZH1URwuw96c1pXVOMSAHD_jLKi10/s1600/olifant.png" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiV5Z9FIqDxivVuAINYOdnNhgOVf2NB5wAWm9H9xZmzsazjeYyD29MPAZY-qPY2Sw7OzquN2RbCnNZeUaxa6QZd5STNkUSx8chFacNf9M0bIKx5h1aZH1URwuw96c1pXVOMSAHD_jLKi10/s200/olifant.png" width="200" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Bron: http://www.samanet.nl/blog/?p=31</td></tr>
</tbody></table>
</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Ik wil niet geblesseerd raken, </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">volgens de theorie wordt het woordje “niet” nogal eens verkeerd geïnterpreteerd door onze hersenen. “Denk niet aan een roze olifant” zorgt ervoor dat je er juist wel aan denkt...</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Het besef is er! Ik ben onderweg, het gaat goed en dit geef ik niet meer weg! Ik loop vandaag een obstakel marathon.<br /><br /><i>“Heel blijven”</i> dus... </span></div>
</div>
Joost Verbruggehttp://www.blogger.com/profile/01465616875416823521noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-977175495000361476.post-83806088846991346382016-02-07T09:49:00.001+01:002016-02-07T09:49:46.199+01:00Hoe zie ik het? (Nr.4)<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/vD06AfbmFlY/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/vD06AfbmFlY?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Visualisatie is een krachtige methode die veel sporters helpt om beter te presteren, of om handelingen vaker te repeteren dan ze daadwerkelijk tijd/gelegenheid hebben om deze uit te voeren. <br /></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3Qo6V5-lafVr0XJpf83DP4_LkaoantghyphenhyphenSOYTTY2X1MRgeIjaDkv7SfsbdCEcoJzOXdRVYrev_7IMVHlgwxmoi-XUOFsIi8gWcV7xyAUHoN9FGnOinGAncnNOQqzwCTpr4Uav56-6eU0/s1600/Afbeelding1.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="332" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3Qo6V5-lafVr0XJpf83DP4_LkaoantghyphenhyphenSOYTTY2X1MRgeIjaDkv7SfsbdCEcoJzOXdRVYrev_7IMVHlgwxmoi-XUOFsIi8gWcV7xyAUHoN9FGnOinGAncnNOQqzwCTpr4Uav56-6eU0/s400/Afbeelding1.png" width="400" /></a></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">
</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><i>“De definitie van mentale representatie is: </i></span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><i>‘Het gebruik maken van alle zintuigen om een ervaring in de geest te (her)creëren. Het is een levensechte simulatie van een gebeurtenis in je gedachten’.”</i> (Rozendaal, 2013)<br /><br />Grofweg zijn er twee soorten visualisatie:<br /><ul>
<li>Vanuit je eigen ogen/ lichaam” gezien en beleeft;</li>
<li>Vanuit een soort “helikoptervieuw”;</li>
</ul>
<br />Bij de eerste vorm zie en voel je dat wat je ziet en voelt tijdens de uitvoering van de vaardigheid, zoals in bovenstaande video beschreven wordt. Hierbij is het erg handig als je de vaardigheid al eens gedaan hebt, of als de vaardigheid niet veel verschilt van vaardigheden die je al beleefd hebt. Hoe beter je de vaardigheid kent, hoe makkelijker deze is op te roepen en hoe nauwkeuriger je hem kunt visualiseren. <br /> Zo beschreef ik eerder <a href="http://obstakelmarathon.blogspot.nl/2016/01/hello-goodbye-12-tm-18-km.html" target="_blank">hoe ik wist hoe ik de “netjump”</a> (en andere hindernissen) moest nemen. <br /><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDKSNWVKItg7scwMdXMTJLkJwkewImcDzdnx9osmf7DcWbmDH03XRFQVzHbM2RTKx-fuSJBr28LhoRVWd_Pdw0YdDCkcWcZPHfs1eNBhpeNVTG-tiWgixTid8QwFF_nUP88WJQ_UnotW8/s1600/283001_246671608694445_4153220_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDKSNWVKItg7scwMdXMTJLkJwkewImcDzdnx9osmf7DcWbmDH03XRFQVzHbM2RTKx-fuSJBr28LhoRVWd_Pdw0YdDCkcWcZPHfs1eNBhpeNVTG-tiWgixTid8QwFF_nUP88WJQ_UnotW8/s400/283001_246671608694445_4153220_n.jpg" width="331" /></a></div>
</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Ik ben getraind in visualisatie door mijn vechtsporten </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">en het wild-waterkajakken dat ik jaren heb gedaan. Voor een moeilijke passage stapten we uit om deze voor te verkennen en bespraken we welke slagen je op welk moment moest doen. Daarna kreeg je tijdens het teruglopen naar je kajak en het vastzetten van je spatzeil alle tijd om alles te visualiseren.<br /><br />Naast de visualisatie in de sport, ben ik erg visueel ingesteld en lig ik iedere avond in mijn bed over van alles te dagdromen totdat de dagdroom overgaat in een diepe slaap. Ik voel op zo’n moment alle emoties die bij die specifieke dagdroom horen. Dat varieert van blijdschap, tot warmte op mijn huid, tot zoveel verdriet dat ik echte tranen op mijn wangen voel. Als ik in die “fantasie pijn heb, dan voel ik het ook”…<br /><br /> </span><br />
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Edith Rozendaal schrijft ook dat je met al je zintuigen moet visualiseren. Een heel mooi voorbeeld hiervan zie je in onderstaande video.</span><br />
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/ZkbZHM_PN9k/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/ZkbZHM_PN9k?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Rozendaal beschrijft in haar boek een wetenschappelijk onderzoek, met drie verschillende groepen: <br /><i> “Zo heeft een groep sporters tijdens een wetenschappelijk onderzoek eens een bepaalde periode krachttraining gedaan. Een andere groep deed slechts in gedachten krachttraining. Dus zij visualiseerden zich dat ze krachttraining uitvoerden. Een derde groep deed helemaal geen training. De eerste groep was na verloop van tijd 30% in kracht toegenomen, de tweede groep 16% en de laatste groep helemaal niets.”</i> (Rozendaal, 2013) <br /><br />De neuronen netwerken in de hersenen hebben de spieren die noodzakelijk zijn voor deze krachttraining zodanig geprikkeld en wakker geschud dat de spieren alvast zijn gaan groeien, alleen maar door te visualiseren!<br /> Alle <a href="http://obstakelmarathon.blogspot.nl/2016/02/smile.html" target="_blank">filmpjes en foto’s</a> die op internet te vinden zijn dragen hierdoor bij aan een goede visualisatie. <br /><br /><i>“probeer te visualiseren door een situatie vanuit je eigen perspectief – dus als het ware met eigen ogen – te bekijken en ervaren. Blijf geen buitenstaander die een film bekijkt; dat is minder effectief. Dat ligt anders als het visualiseren bedoeld is om te evalueren: dan kun je wel voor een ander perspectief kijken om naar jezelf te kijken.”</i> (Schuijers, 2013) <br /><br />Ik wil aan dit citaat toevoegen dat zowel politie als defensie juist heel veel gebruik maken van de helikopterview, maar dan voorafgaand aan de actie en niet alleen in de evaluatie.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGrKDi6TQ4DQFQXXIj3BDQzj8pLH09_2Mt3yFgFyIkRcTLub5CdzUB1IzSCcagf1Nb2kRit11GHuloA6M_kpMRfJd-Jg2PT-T9_qTCE102XU9AP6XOzPC6KHSPgOeCMkNn584gGvcj9Kw/s1600/map_Big_Bhuizen_2015.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="201" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGrKDi6TQ4DQFQXXIj3BDQzj8pLH09_2Mt3yFgFyIkRcTLub5CdzUB1IzSCcagf1Nb2kRit11GHuloA6M_kpMRfJd-Jg2PT-T9_qTCE102XU9AP6XOzPC6KHSPgOeCMkNn584gGvcj9Kw/s320/map_Big_Bhuizen_2015.jpg" width="320" /></a></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">
Bijvoorbeeld bij de inval van een huis, of de voorbereiding van een patrouille in vijandig gebied is dit stuk onmisbaar bij het behalen van een goed resultaat. <br /> Ook sporters die een heel parcours moeten afleggen hebben hier baat bij. Wellicht is het effect ervan iets minder, maar ik wist precies <a href="http://obstakelmarathon.blogspot.nl/2016/01/hello-goodbye-12-tm-18-km.html" target="_blank">welke hindernis op welk moment</a> kwam door het overzichtskaartje van Mud Masters en kon daardoor mijn krachten juist verdelen en me iedere keer voorbereiden op de volgende hindernis. <br /><br />Bij visualisatie is het vooral belangrijk dat je “positief” visualiseert. Je moet keer op keer voor je zien wat je wilt gaan doen. Voor je zien wat je niet wilt dat gebeurd kan een negatief effect hebben. Daarbij is het minder relevant te bedenken wat je niet wilt, je hebt namelijk een bepaald doel voor ogen. <br /><br /><i> “Een andere vorm van spanningscontrole is te bereiken door te visualiseren. Dan ga je niet, zoals bij de ademhalingsoefeningen, van het lichaam naar de geest. Maar dan begin je bij de geest door je gedachten te sturen met bepaalde beelden of door meditatie.”</i> (Schuijers, 2013) </span><br />
<h3>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span></h3>
<h3>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Bronnen</span></h3>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"></span><br />
<div>
<span style="font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: large;">Rozendaal, E. (2013). Sportgek. Utrecht: Tirion Uitgevers. </span></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br />Schuijers, R. (2013). Als het erop aan komt... Deventer: ...daM uitgeverij.</span></div>
</div>
Joost Verbruggehttp://www.blogger.com/profile/01465616875416823521noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-977175495000361476.post-69252293907046859972016-02-04T12:56:00.000+01:002016-02-04T12:56:22.371+01:00Smile<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxuZJH19fsXvaT2GcH9LMPMxyq7hHPEYE0IC4UEwPx2wXy0qulqXXsgbrlIMF50IQfvCC6cPUf5tXMdS8OPn7nt5dE9xLBJJuUGzDU7jBHgw4izZGJLr08fi0HzfHDDRa0uJaYcZWTPfs/s1600/_DSC0661.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxuZJH19fsXvaT2GcH9LMPMxyq7hHPEYE0IC4UEwPx2wXy0qulqXXsgbrlIMF50IQfvCC6cPUf5tXMdS8OPn7nt5dE9xLBJJuUGzDU7jBHgw4izZGJLr08fi0HzfHDDRa0uJaYcZWTPfs/s400/_DSC0661.jpg" width="400" /></a></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Wat is er nu leuker dan een foto van jezelf onder het zweet, onder de modder, ploeterend en wel, in standje moeilijk op facebook of instagram te zetten? Ik vind het in ieder geval geweldig en blijkbaar samen met mij nog een heleboel andere mensen.<br /><br />Ik ben ervan overtuigd dat juist deze foto’s één van de grootste succesfactoren zijn van obstakel runs. Zowel Mud Masters als Strong Viking zijn hierdoor gigantisch groot geworden. Zo groot, dat de organisaties het niet meer geregeld krijgen om iedereen (tijdens de run) op de foto te zetten. <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUu23wxMg847TkD6t8HMDAPKIaLVq9tiCPC2IS4ypifaMglxX1kJZAwx-EUbbXl2RPn0olXHOt2QtAw_chuSxQEUzxS9sMtV3tHsHpibEqLjwgVBx6ffshDLE_aq7NyFVG4ktWATVzK1U/s1600/11036888_1057285604299704_5162551032118884626_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUu23wxMg847TkD6t8HMDAPKIaLVq9tiCPC2IS4ypifaMglxX1kJZAwx-EUbbXl2RPn0olXHOt2QtAw_chuSxQEUzxS9sMtV3tHsHpibEqLjwgVBx6ffshDLE_aq7NyFVG4ktWATVzK1U/s320/11036888_1057285604299704_5162551032118884626_n.jpg" width="320" /></a></div>
Daarom grijpen ze naar andere middelen. Mud masters kiest ervoor om in het start en finish vak een paar strobalen en een monkeybar neer te zetten waar je gratis op de foto kan. Strong Viking kiest ervoor om na de finish een complete fotostudio in een tent te zetten. Iedereen die over de finish komt, moet langs deze studio, gaat op de foto en na der hand verandert de fotograaf de achtergrond.<br /><br />Toch zijn het juist de foto’s tijdens de run die het meest geliefd zijn. Beide organisaties hebben ervoor gekozen deze uit te besteden aan <a href="http://www.mysports.tv/">www.mysports.tv</a> . Deze organisatie zet op strategische punten camera’s neer, door een chip die je bij je draagt wordt geregistreerd op welk moment jij langs komt en <a href="http://mudmasters.nl/fotos-en-videos/biddinghuizen-2015/persoonlijkevideos/?e=MK1542KM&r=576&n=Joost+Verbrugge&nt_f=06%3A26%3A52.210&ct_f=15%3A57%3A48.487&ct_s1=09%3A30%3A56.277&ct_s2=11%3A44%3A25.413&ct_s3=11%3A46%3A04.910&ct_s4=12%3A48%3A56.777&ct_s5=11%3A54%3A22.103&ct_s6=13%3A41%3A01.590&ct_s7=13%3A43%3A33.293&ct_s8=14%3A48%3A16.630&ct_s9=13%3A53%3A51.703&ct_s10=15%3A47%3A46.003&ct_s11=15%3A49%3A56.923&ct_s12=16%3A53%3A10.943&k=start&l=NL&gotostream=false#.Vgw0Kr-bBk0.facebook" target="_blank">kun je de video terugkijken</a> </span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">en krijg je een paar “stills” aangeboden alsof het foto’s zijn (Een still is een soort screenshot van een video). Als je al de “stills” aangeboden krijgt waar jij daadwerkelijk op staat, is deze vaak niet van hele goede kwaliteit (bewogen, onscherp, of niet volledig in beeld). <br />Daarbij vraagt Mysports.tv een belachelijk hoge prijs voor deze slappe aftreksels van foto’s (tussen de €5,- en €8,-) en voor de videobeelden vragen ze gewoon €20,-. In een ander blog ga ik in op de social media strategie en daar komt dit onderwerp zeker in terug.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span>
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFA4ldVFUPNQB4i_yNXigwd4QRBUBJeUn65R8elGr00IT3F6NlKnka35w4cQhnC1R7vC7w73vviqU4fX-DpAADdmahTD7mIZGIRy_1pBlGKGVEjtXrNN78RSGxZAml2Y_jvg_b151xvEA/s1600/sportfotograaf+atemi+2.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFA4ldVFUPNQB4i_yNXigwd4QRBUBJeUn65R8elGr00IT3F6NlKnka35w4cQhnC1R7vC7w73vviqU4fX-DpAADdmahTD7mIZGIRy_1pBlGKGVEjtXrNN78RSGxZAml2Y_jvg_b151xvEA/s400/sportfotograaf+atemi+2.JPG" width="300" /></a></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Gelukkig zijn er een aantal “freelance” fotografen die de ontstane leemte vullen. Daar waar vooral de grote organisaties schijnen te “vergeten” waardoor ze zo groot zijn geworden, zien deze fotografen hier hun brood in. De twee bekendste freelancers in de “obstakel scene” zijn op dit moment <a href="https://www.facebook.com/obstacleruns2015/?fref=ts" target="_blank">“Obstacleruns 2015”</a> van Roger en Priscilla en <a href="https://www.facebook.com/Picture-your-Sport-309495305906820/?fref=ts" target="_blank">“picture your sport”</a> van <a href="http://www.picture-your-sport.nl/" target="_blank">Jeanine</a>. </span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Beiden hebben precies begrepen waar het om draait: Mooie foto’s voor een redelijke prijs (ongeveer €2,- per foto). Het nadeel is dat ze niet iedereen op de foto krijgen, hoezeer ze ook hun best doen. Maar sta je erop, dan zou ik geen moment twijfelen, je krijgt foto’s waar aandacht aan is besteed voor een veel betere prijs. Ze bieden hun foto’s aan via facebook, waar ze de meeste mensen bereiken. <br /><br />Picture your sport is meestal wat sneller met het plaatsen van de foto’s en reageert altijd op berichten die je verstuurt. De reacties die ze terug stuurt zijn altijd erg vriendelijk en soms doordrenkt met humor. Jeanine is een leuk mens (voor zover ik dat kan beoordelen) en de kwaliteit van de meeste foto's is erg goed, daarom gun ik haar een goed lopend bedrijfje.<br /><br />De foto’s van Obstacleruns 2015 vind ik soms nog net een slagje mooier, maar dat is mijn smaak. Het plaatsen van de foto’s duurt wel lang. Waarschijnlijk gebeurd het bewerken naast een aantal andere werkzaamheden, maar het kan best eens een week of twee na het evenement zijn wanneer de laatste foto’s geplaatst worden. Roger en Priscilla werken als duo en hebben hierdoor een iets groter bereik. Ook Roger en Priscilla zijn altijd vriendelijk in hun correspondentie en staan goed geluimd op de evenementen.<br /></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil67RYqz3zBs66bXolKdry4f-rJfkUhaFx5_zQn6HMDSgHKGr_PRYDQsvylgQIu7ttK4cQ9NEpqxiuIR4aCXaE1TGQuoIq64mC0YYx6iSgif06TJE_2UJ4upVZie3nT1B8p6beNSusjPc/s1600/10557181_604123723035922_1272542635140497466_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil67RYqz3zBs66bXolKdry4f-rJfkUhaFx5_zQn6HMDSgHKGr_PRYDQsvylgQIu7ttK4cQ9NEpqxiuIR4aCXaE1TGQuoIq64mC0YYx6iSgif06TJE_2UJ4upVZie3nT1B8p6beNSusjPc/s320/10557181_604123723035922_1272542635140497466_n.jpg" width="213" /></a></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">Naast deze fotografen zijn er nog een aantal die wel eens foto’s maken. Ik sta er ook wel eens tussen voorafgaand aan mijn eigen run of na der hand. Mijn foto’s (en die van mijn vader) vind je terug op mijn facebooksite van <a href="https://www.facebook.com/atemisport" target="_blank">atemisport en solutions. </a><br /> De meeste foto’s van andere fotografen zijn terug te vinden op <a href="http://www.oypo.nl/">www.oypo.nl</a> en sommige foto’s vind je nooit meer terug. Tijdens de run zie je de fotograaf op jou richten, je hoort het klikken van de camera, maar je vind de foto nooit meer terug, hoe hard je ook zoekt.<br /><br /><a href="http://obstakels.com/">http://obstakels.com/</a> heeft vaak een lijstje fotografen opgesomd bij de reviews van een run. Erg handig, maar jammer genoeg zijn ook zij niet compleet. Ze vragen of je het door wilt geven als je ook foto’s hebt gemaakt, maar slechts zelden verschijnt je naam vervolgens in het lijstje. Hij staat dan wel genoemd bij de opmerkingen waar fotografen hun albums doorgeven.<br /> De meeste obstakelruns hebben zelf een facebookpagina, waar je reacties op kunt zetten (tegenwoordig met uitzondering van Mud Masters). Kijk dus op hun facebookpagina ook eens bij “berichten van bezoekers” in de linkerkantlijn. <br /><br />Tips om jezelf terug te vinden in de albums met honderden, soms duizenden foto’s:</span><br />
<ul><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">
<li>Trek iets opvallends aan, het liefste iets wat vanaf een afstandje al te zien is (je moet het terug kunnen vinden in de kleine tumbnails); </li>
<li>Draag een (waterdicht)horloge zodat je kunt kijken hoe laat het is op het moment dat je op de foto gezet wordt. Sommige fotografen geven bij hun albums aan tussen welke tijden zij hebben staan fotograferen; </li>
<li>Onthoud een “opvallende groep” waar je in de buurt liep toen je gefotografeerd werd. Meestal vind je een groep met opvallende kleding makkelijker terug tussen de tumbnails. Vlak bij die groep moet jou foto dan ook staan; </li>
<li>Neem de tijd om te poseren; </li>
<li>Doe “gekke dingen” op het moment dat de fotograaf er klaar voor is gaan staan. Als hij/zij het niet verwacht, is hij/zij waarschijnlijk te laat, want hij/zij kijkt door de zoeker van de camera en ziet dus minder; </li>
<li>Ben vriendelijk of uitbundig naar de fotograaf/fotografe; </li>
<li>Vraag even waar je straks de foto terug kunt vinden;</li>
</span></ul>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUzWCce3a-2YLGCZUkbqJO9ZxE7w2C6Cx_aTds5AqDPygD40G2zHwh6bVdblzh7mFI1wOKdFaAFvdXMHQN48rhejjq8e3RJFM3O_iNJpmFKe7HyvqrDT54yaFCPEeQDp-od1uIQYNcEPE/s1600/10628069_645251518923142_2089048756807149311_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUzWCce3a-2YLGCZUkbqJO9ZxE7w2C6Cx_aTds5AqDPygD40G2zHwh6bVdblzh7mFI1wOKdFaAFvdXMHQN48rhejjq8e3RJFM3O_iNJpmFKe7HyvqrDT54yaFCPEeQDp-od1uIQYNcEPE/s640/10628069_645251518923142_2089048756807149311_n.jpg" width="640" /></a></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;">
</span><br />
<ul style="margin-top: 0cm;" type="disc">
</ul>
</div>
Joost Verbruggehttp://www.blogger.com/profile/01465616875416823521noreply@blogger.com2